Hees 4 – Eemdijk 8 (1-3)
Toen ik vanochtend naar buiten keek, kon ik bijna niet geloven dat het gewoon ‘lenteweer’ was afgelopen zaterdag. Met de wegen vol sneeuw, wat overigens nu al geheel verdwenen is, dacht ik terug aan de wedstrijd tegen Hees. Een prachtige dag qua voetbalspel en qua weer. Als filmfreak probeer ik altijd geschikte filmmuziek achter deze momenten te plaatsen. Welk nummer zou 90 minuten lang typerend kunnen zijn voor de wedstrijd van afgelopen zaterdag? Al gauw kom ik uit in de Happy Hardcore categorie. Charly Lownoise & Mental Theo – Wonderfull Days? RMB – Spring? Zeer typerend allemaal. Maar er is maar één nummer die ècht in de buurt kwam: Gabber Piet – Hakke en Zage! >>
ffEemdijk 8 mocht vroeg aan de bak. Met een frisse wind, maar een zeer prachtig en fel zonnetje reed de Groene Trein richting de bossen van Soest. Hees 4 stond de mannen in ’t groen al op te wachten. Vorige week was De Posthoorn 4 de tegenstander en wist Eemdijk 8 helaas niet een puntje binnen te halen. De straftraining van afgelopen woensdag, verzorgd door de schaap van Eemdijk 8 Japio, zou vandaag zijn vruchten af moeten werpen. Eemdijk 8 zou winnen!
Met opmerkingen van de tegenstander als “Hee, zij zien er wèl fit uit” kon dit bijna ook niet anders. Om 12:00 uur ving de wedstrijd aan. Het was al gelijk duidelijk dat Eemdijk 8 deze zou gaan winnen. De thuisploeg wist geen bal vast te houden en zorgde ervoor dat de groenen enkel aan de bal waren. Hier en daar kreeg Eemdijk 8 een kansje, maar de afmaker bleef nog uit. Er werd veel op de helft van Hees gespeeld. Aangezien Eemdijk 8 constant aan de bal was, leek de frustratie op te hopen voor de thuisspelers. Hier en daar kwam een voetje te laat, of was de sliding volledig langs de bal, richting de scheenbeschermer van de groenen. Met bijna een halfuur gespeeld en hier en daar een gemiste kans, was daar de verlossende goal.
Een fraaie actie deed zich daar voor. Minitank bORt wist net als anders zijn wekelijkse Elfstedentocht te rennen over het veld en kon zich dus ook deze keer inzetten zowel in de achterhoede als de voorhoede. Deze laatste was hier van toepassing. Als een kakkerlak in een stoffige ruimte (vervelend en moeilijk weg te krijgen of uit te roeien) wist bORt te jagen op de bal. Met een speler aan zijn linkerkant, die iets groter was dan hijzelf, wist hij aan de rechterkant het strafschopgebied in te rennen. Met de bal voor hem stuiterend en de verdediger porrend in zijn zij wist bORt zijn voet nog tegen de bal aan te zetten. De keeper wist door middel van een reflex de bal ervan te weerhouden het net te raken en de bal stuiterde via de knieën richting de 16-meter lijn. Daar stond Wortel alias RoboCop. Wortel liep naar binnen, kreeg zeeën van ruimte en zag zijn kans schoon. Diagonaal schoot hij de bal in de verre hoek. De keeper kon hier niet meer bij, en door middel van dit prachtige doelpunt stond Eemdijk 8 met 0-1 voor op Hees 4.
In het kwartier daarna kwam hier en daar nog een kansje, maar een van de grootste kansen dit laatste kwartier kwam bij WB vandaan. WB onderschepte aan de linkerkant, ter hoogte van het keepergebied van Hees, de bal en liep richting de achterlijn. Hij kon òf zelf schieten (waar de kans zeer groot is dat deze in het zijnet zou belanden), òf een voorzet geven. Deze laatste werd het en de bal vloog op hoofdhoogte net voor langs, waar Japio en Vullis helaas net niet de bal konden koppen.
Dat Vullis kan koppen weten we allemaal. Dit heeft hij al vele malen bewezen. In een van de laatste minuten van deze eerste helft werd er een hoekschop weggegeven door Hees. Deze werd genomen aan de rechterkant (gezien vanaf de helft van Eemdijk). Japio gaf de bal hoog, deze ging richting de tweede paal, zoals afgesproken, en WB was daar in duel met een verdediger. Als lachende derde stond Gerrit Vullis plots achter WB en sprong zo’n 10 meter de lucht in. Hij raakte de bal met zijn Terminatorhoofd en de bal schampte de paal… helaas aan de verkeerde kant.
Eemdijk 8 ging met 0-1 de rust in. De tweede helft moest deze partij gewoon afgemaakt worden. Eemdijk 8 was duidelijk de betere op het veld, maar moest dit in het puntenaantal nog wel even laten blijken. De sfeer in de kleedkamer was in ieder geval gemoedelijk. Geen geschreeuw, geen getier, maar redelijke praat. Net als echte volwassenen…
De tweede helft ving aan.
De instelling was “meer scoren”. Normaliter zijn we blij met een overwinning. Drie punten zijn drie punten. Maar hier zat duidelijk meer in het vat. Met meer dan elf man zou je zo’n vat makkelijk op kunnen en ik wilde per se het onderste uit het vat.
Elke slok die uit het vat kwam, smaakte naar meer. Vullis schoot een paar keer op de paal, Wortel vergat zijn schroeven aan te draaien en schoot een paar keer goed mis voor een open doel. Japio ging egotrippen en dolde 4 man uit, maar liep stuk op de 5e.
Elk schot op doel ging òf te zacht, òf net naast. De te zachte ballen konden makkelijk van de lijn gevist worden door de keeper.
Gizmo kreeg zeeën van ruimte en zag zijn kans zo nu en dan schoon, maar ook hij kon die tweede niet maken. Puk, die een zeer sterke wedstrijd speelde, probeerde zo nu en dan ook een afstandschot, maar kon het balletje niet plaatsen tussen de palen.
WB liep met de spitsen mee naar voren, aangezien aan de linkerkant alles open lag. WB kon hier dus makkelijk manoeuvreren. Vullis had de bal in het keepergebied van Hees, zag WB volledig vrij staan, en passte de bal naar hem. WB kon zijn positie corrigeren, nadat hij de bal incasseerde met een andere bal. Hij kreeg ontzettend lang de tijd, wist zelfs tussendoor nog een telefoontje te plegen naar zijn huis en gaf toen op een paar meter afstand de bal een rotschop. Een klein tikje in de hoek was voldoende geweest, maar de bal door het net heen schieten geeft een beter gevoel. Helaas, zoals een voetbalspelletje betaamt, is er één persoon per team die ook de bal mag tegenhouden met de handen: de keeper. WB schoot met zijn wreef de bal hard tegen de handen van de keeper. Deze keeper wist met een snelle reactie de bal van zich af te slaan, maar wist hier geen richting aan te geven. De bal rolde voor het doel, waar Japio schaamteloos de bal over de lijn kon swaffelen. Met zijn hoofd gebogen en schamend voor de simpele goal bracht hij de stand wel op 0-2. Een punt die we echt nodig hadden. Hoewel er geen enkele dreiging vloeide uit de aanval van Hees, was dit wel een doelpunt die Eemdijk 8 nodig had. Veiligstelling.
Nog binnen de eerste twintig minuten van de tweede helft kwam daar ook het derde doelpunt. Op zo’n vijfentwintig meter van het doel, net buiten het puntje van het strafschopgebied van Hees, kreeg Eemdijk 8 een vrije trap mee. Niet verwonderlijk met zo’n hak en zaag partij. Eemdijk 8 dankt nogmaals de persoon die de scheenbeschermers heeft uitgevonden. Hip schreeuwde naar Wortel dat hij hem zou nemen. Wortel ging ‘in de pot’ staan, waar op dat moment nog zo’n 15 spelers stonden.
Zoals alleen Hip het kan, knalde hij de bal zeer op maat en perfect gepast de pot in. Geen enkele speler van Hees had dit voorzien, aangezien geen van hen reageerden op deze bal. Perfect geschoten vloog de indraaiende bal richting de tweede paal. Wortel schoof zijn robobeen nog naar voren, raakte de bal zo minimaal aan, dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakte. De bal vloog bij de tweede paal, buiten het bereik van de keeper, die niet wist wat hem overkwam, het doel in. De zeer goed geplaatste voorzet veranderde in een prachtig doelpunt. 0-3.
Hees leek even terug te komen, door te profiteren van een fout achterin (spelen op buitenspel en dan de aanvaller zijn gang te laten aan). Zo brachten ze de stand terug op 1-3. Dat was het gevaarlijkste moment van Hees en voor de rest hebben ze nog weinig uitgehaald bij Eemdijk. Het enige wat ze toen nog konden doen, viel onder het motto “kan je niet winnen, dan verminken!”. Vliegende scharen, 3 seconden te laat op de bal duiken, natrappen, pootjehaken, penalties uitdelen op alles wat beweegt. Last but not least: leuzen roepen, als kleine kinderen, naar de tegenspelers. Super gay als je het mij vraagt. Evenals de ‘supporters’ langs de lijn, die het leuk vonden om “bal uit!” te roepen naar de linkshalven. Eigenlijk was deze wedstrijd alles behalve een voetbalwedstrijd, zoals een echte voetbalwedstrijd betaamt: sportief! Dat stukje miste ik helaas nog, maar dat zal wel met leeftijd, kennis, tactiek en klasse te maken hebben.
Een fraaie actie deed zich daar voor. Minitank bORt wist net als anders zijn wekelijkse Elfstedentocht te rennen over het veld en kon zich dus ook deze keer inzetten zowel in de achterhoede als de voorhoede. Deze laatste was hier van toepassing. Als een kakkerlak in een stoffige ruimte (vervelend en moeilijk weg te krijgen of uit te roeien) wist bORt te jagen op de bal. Met een speler aan zijn linkerkant, die iets groter was dan hijzelf, wist hij aan de rechterkant het strafschopgebied in te rennen. Met de bal voor hem stuiterend en de verdediger porrend in zijn zij wist bORt zijn voet nog tegen de bal aan te zetten. De keeper wist door middel van een reflex de bal ervan te weerhouden het net te raken en de bal stuiterde via de knieën richting de 16-meter lijn. Daar stond Wortel alias RoboCop. Wortel liep naar binnen, kreeg zeeën van ruimte en zag zijn kans schoon. Diagonaal schoot hij de bal in de verre hoek. De keeper kon hier niet meer bij, en door middel van dit prachtige doelpunt stond Eemdijk 8 met 0-1 voor op Hees 4.
In het kwartier daarna kwam hier en daar nog een kansje, maar een van de grootste kansen dit laatste kwartier kwam bij WB vandaan. WB onderschepte aan de linkerkant, ter hoogte van het keepergebied van Hees, de bal en liep richting de achterlijn. Hij kon òf zelf schieten (waar de kans zeer groot is dat deze in het zijnet zou belanden), òf een voorzet geven. Deze laatste werd het en de bal vloog op hoofdhoogte net voor langs, waar Japio en Vullis helaas net niet de bal konden koppen.
Dat Vullis kan koppen weten we allemaal. Dit heeft hij al vele malen bewezen. In een van de laatste minuten van deze eerste helft werd er een hoekschop weggegeven door Hees. Deze werd genomen aan de rechterkant (gezien vanaf de helft van Eemdijk). Japio gaf de bal hoog, deze ging richting de tweede paal, zoals afgesproken, en WB was daar in duel met een verdediger. Als lachende derde stond Gerrit Vullis plots achter WB en sprong zo’n 10 meter de lucht in. Hij raakte de bal met zijn Terminatorhoofd en de bal schampte de paal… helaas aan de verkeerde kant.
Eemdijk 8 ging met 0-1 de rust in. De tweede helft moest deze partij gewoon afgemaakt worden. Eemdijk 8 was duidelijk de betere op het veld, maar moest dit in het puntenaantal nog wel even laten blijken. De sfeer in de kleedkamer was in ieder geval gemoedelijk. Geen geschreeuw, geen getier, maar redelijke praat. Net als echte volwassenen…
De tweede helft ving aan.
De instelling was “meer scoren”. Normaliter zijn we blij met een overwinning. Drie punten zijn drie punten. Maar hier zat duidelijk meer in het vat. Met meer dan elf man zou je zo’n vat makkelijk op kunnen en ik wilde per se het onderste uit het vat.
Elke slok die uit het vat kwam, smaakte naar meer. Vullis schoot een paar keer op de paal, Wortel vergat zijn schroeven aan te draaien en schoot een paar keer goed mis voor een open doel. Japio ging egotrippen en dolde 4 man uit, maar liep stuk op de 5e.
Elk schot op doel ging òf te zacht, òf net naast. De te zachte ballen konden makkelijk van de lijn gevist worden door de keeper.
Gizmo kreeg zeeën van ruimte en zag zijn kans zo nu en dan schoon, maar ook hij kon die tweede niet maken. Puk, die een zeer sterke wedstrijd speelde, probeerde zo nu en dan ook een afstandschot, maar kon het balletje niet plaatsen tussen de palen.
WB liep met de spitsen mee naar voren, aangezien aan de linkerkant alles open lag. WB kon hier dus makkelijk manoeuvreren. Vullis had de bal in het keepergebied van Hees, zag WB volledig vrij staan, en passte de bal naar hem. WB kon zijn positie corrigeren, nadat hij de bal incasseerde met een andere bal. Hij kreeg ontzettend lang de tijd, wist zelfs tussendoor nog een telefoontje te plegen naar zijn huis en gaf toen op een paar meter afstand de bal een rotschop. Een klein tikje in de hoek was voldoende geweest, maar de bal door het net heen schieten geeft een beter gevoel. Helaas, zoals een voetbalspelletje betaamt, is er één persoon per team die ook de bal mag tegenhouden met de handen: de keeper. WB schoot met zijn wreef de bal hard tegen de handen van de keeper. Deze keeper wist met een snelle reactie de bal van zich af te slaan, maar wist hier geen richting aan te geven. De bal rolde voor het doel, waar Japio schaamteloos de bal over de lijn kon swaffelen. Met zijn hoofd gebogen en schamend voor de simpele goal bracht hij de stand wel op 0-2. Een punt die we echt nodig hadden. Hoewel er geen enkele dreiging vloeide uit de aanval van Hees, was dit wel een doelpunt die Eemdijk 8 nodig had. Veiligstelling.
Nog binnen de eerste twintig minuten van de tweede helft kwam daar ook het derde doelpunt. Op zo’n vijfentwintig meter van het doel, net buiten het puntje van het strafschopgebied van Hees, kreeg Eemdijk 8 een vrije trap mee. Niet verwonderlijk met zo’n hak en zaag partij. Eemdijk 8 dankt nogmaals de persoon die de scheenbeschermers heeft uitgevonden. Hip schreeuwde naar Wortel dat hij hem zou nemen. Wortel ging ‘in de pot’ staan, waar op dat moment nog zo’n 15 spelers stonden.
Zoals alleen Hip het kan, knalde hij de bal zeer op maat en perfect gepast de pot in. Geen enkele speler van Hees had dit voorzien, aangezien geen van hen reageerden op deze bal. Perfect geschoten vloog de indraaiende bal richting de tweede paal. Wortel schoof zijn robobeen nog naar voren, raakte de bal zo minimaal aan, dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakte. De bal vloog bij de tweede paal, buiten het bereik van de keeper, die niet wist wat hem overkwam, het doel in. De zeer goed geplaatste voorzet veranderde in een prachtig doelpunt. 0-3.
Hees leek even terug te komen, door te profiteren van een fout achterin (spelen op buitenspel en dan de aanvaller zijn gang te laten aan). Zo brachten ze de stand terug op 1-3. Dat was het gevaarlijkste moment van Hees en voor de rest hebben ze nog weinig uitgehaald bij Eemdijk. Het enige wat ze toen nog konden doen, viel onder het motto “kan je niet winnen, dan verminken!”. Vliegende scharen, 3 seconden te laat op de bal duiken, natrappen, pootjehaken, penalties uitdelen op alles wat beweegt. Last but not least: leuzen roepen, als kleine kinderen, naar de tegenspelers. Super gay als je het mij vraagt. Evenals de ‘supporters’ langs de lijn, die het leuk vonden om “bal uit!” te roepen naar de linkshalven. Eigenlijk was deze wedstrijd alles behalve een voetbalwedstrijd, zoals een echte voetbalwedstrijd betaamt: sportief! Dat stukje miste ik helaas nog, maar dat zal wel met leeftijd, kennis, tactiek en klasse te maken hebben.
Dat Vullis kan koppen weten we allemaal. Dit heeft hij al vele malen bewezen. In een van de laatste minuten van deze eerste helft werd er een hoekschop weggegeven door Hees. Deze werd genomen aan de rechterkant (gezien vanaf de helft van Eemdijk). Japio gaf de bal hoog, deze ging richting de tweede paal, zoals afgesproken, en WB was daar in duel met een verdediger. Als lachende derde stond Gerrit Vullis plots achter WB en sprong zo’n 10 meter de lucht in. Hij raakte de bal met zijn Terminatorhoofd en de bal schampte de paal… helaas aan de verkeerde kant.
Eemdijk 8 ging met 0-1 de rust in. De tweede helft moest deze partij gewoon afgemaakt worden. Eemdijk 8 was duidelijk de betere op het veld, maar moest dit in het puntenaantal nog wel even laten blijken. De sfeer in de kleedkamer was in ieder geval gemoedelijk. Geen geschreeuw, geen getier, maar redelijke praat. Net als echte volwassenen…
De tweede helft ving aan.
De instelling was “meer scoren”. Normaliter zijn we blij met een overwinning. Drie punten zijn drie punten. Maar hier zat duidelijk meer in het vat. Met meer dan elf man zou je zo’n vat makkelijk op kunnen en ik wilde per se het onderste uit het vat.
Elke slok die uit het vat kwam, smaakte naar meer. Vullis schoot een paar keer op de paal, Wortel vergat zijn schroeven aan te draaien en schoot een paar keer goed mis voor een open doel. Japio ging egotrippen en dolde 4 man uit, maar liep stuk op de 5e.
Elk schot op doel ging òf te zacht, òf net naast. De te zachte ballen konden makkelijk van de lijn gevist worden door de keeper.
Gizmo kreeg zeeën van ruimte en zag zijn kans zo nu en dan schoon, maar ook hij kon die tweede niet maken. Puk, die een zeer sterke wedstrijd speelde, probeerde zo nu en dan ook een afstandschot, maar kon het balletje niet plaatsen tussen de palen.
WB liep met de spitsen mee naar voren, aangezien aan de linkerkant alles open lag. WB kon hier dus makkelijk manoeuvreren. Vullis had de bal in het keepergebied van Hees, zag WB volledig vrij staan, en passte de bal naar hem. WB kon zijn positie corrigeren, nadat hij de bal incasseerde met een andere bal. Hij kreeg ontzettend lang de tijd, wist zelfs tussendoor nog een telefoontje te plegen naar zijn huis en gaf toen op een paar meter afstand de bal een rotschop. Een klein tikje in de hoek was voldoende geweest, maar de bal door het net heen schieten geeft een beter gevoel. Helaas, zoals een voetbalspelletje betaamt, is er één persoon per team die ook de bal mag tegenhouden met de handen: de keeper. WB schoot met zijn wreef de bal hard tegen de handen van de keeper. Deze keeper wist met een snelle reactie de bal van zich af te slaan, maar wist hier geen richting aan te geven. De bal rolde voor het doel, waar Japio schaamteloos de bal over de lijn kon swaffelen. Met zijn hoofd gebogen en schamend voor de simpele goal bracht hij de stand wel op 0-2. Een punt die we echt nodig hadden. Hoewel er geen enkele dreiging vloeide uit de aanval van Hees, was dit wel een doelpunt die Eemdijk 8 nodig had. Veiligstelling.
Nog binnen de eerste twintig minuten van de tweede helft kwam daar ook het derde doelpunt. Op zo’n vijfentwintig meter van het doel, net buiten het puntje van het strafschopgebied van Hees, kreeg Eemdijk 8 een vrije trap mee. Niet verwonderlijk met zo’n hak en zaag partij. Eemdijk 8 dankt nogmaals de persoon die de scheenbeschermers heeft uitgevonden. Hip schreeuwde naar Wortel dat hij hem zou nemen. Wortel ging ‘in de pot’ staan, waar op dat moment nog zo’n 15 spelers stonden.
Zoals alleen Hip het kan, knalde hij de bal zeer op maat en perfect gepast de pot in. Geen enkele speler van Hees had dit voorzien, aangezien geen van hen reageerden op deze bal. Perfect geschoten vloog de indraaiende bal richting de tweede paal. Wortel schoof zijn robobeen nog naar voren, raakte de bal zo minimaal aan, dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakte. De bal vloog bij de tweede paal, buiten het bereik van de keeper, die niet wist wat hem overkwam, het doel in. De zeer goed geplaatste voorzet veranderde in een prachtig doelpunt. 0-3.
Hees leek even terug te komen, door te profiteren van een fout achterin (spelen op buitenspel en dan de aanvaller zijn gang te laten aan). Zo brachten ze de stand terug op 1-3. Dat was het gevaarlijkste moment van Hees en voor de rest hebben ze nog weinig uitgehaald bij Eemdijk. Het enige wat ze toen nog konden doen, viel onder het motto “kan je niet winnen, dan verminken!”. Vliegende scharen, 3 seconden te laat op de bal duiken, natrappen, pootjehaken, penalties uitdelen op alles wat beweegt. Last but not least: leuzen roepen, als kleine kinderen, naar de tegenspelers. Super gay als je het mij vraagt. Evenals de ‘supporters’ langs de lijn, die het leuk vonden om “bal uit!” te roepen naar de linkshalven. Eigenlijk was deze wedstrijd alles behalve een voetbalwedstrijd, zoals een echte voetbalwedstrijd betaamt: sportief! Dat stukje miste ik helaas nog, maar dat zal wel met leeftijd, kennis, tactiek en klasse te maken hebben.
De tweede helft ving aan.
De instelling was “meer scoren”. Normaliter zijn we blij met een overwinning. Drie punten zijn drie punten. Maar hier zat duidelijk meer in het vat. Met meer dan elf man zou je zo’n vat makkelijk op kunnen en ik wilde per se het onderste uit het vat.
Elke slok die uit het vat kwam, smaakte naar meer. Vullis schoot een paar keer op de paal, Wortel vergat zijn schroeven aan te draaien en schoot een paar keer goed mis voor een open doel. Japio ging egotrippen en dolde 4 man uit, maar liep stuk op de 5e.
Elk schot op doel ging òf te zacht, òf net naast. De te zachte ballen konden makkelijk van de lijn gevist worden door de keeper.
Gizmo kreeg zeeën van ruimte en zag zijn kans zo nu en dan schoon, maar ook hij kon die tweede niet maken. Puk, die een zeer sterke wedstrijd speelde, probeerde zo nu en dan ook een afstandschot, maar kon het balletje niet plaatsen tussen de palen.
WB liep met de spitsen mee naar voren, aangezien aan de linkerkant alles open lag. WB kon hier dus makkelijk manoeuvreren. Vullis had de bal in het keepergebied van Hees, zag WB volledig vrij staan, en passte de bal naar hem. WB kon zijn positie corrigeren, nadat hij de bal incasseerde met een andere bal. Hij kreeg ontzettend lang de tijd, wist zelfs tussendoor nog een telefoontje te plegen naar zijn huis en gaf toen op een paar meter afstand de bal een rotschop. Een klein tikje in de hoek was voldoende geweest, maar de bal door het net heen schieten geeft een beter gevoel. Helaas, zoals een voetbalspelletje betaamt, is er één persoon per team die ook de bal mag tegenhouden met de handen: de keeper. WB schoot met zijn wreef de bal hard tegen de handen van de keeper. Deze keeper wist met een snelle reactie de bal van zich af te slaan, maar wist hier geen richting aan te geven. De bal rolde voor het doel, waar Japio schaamteloos de bal over de lijn kon swaffelen. Met zijn hoofd gebogen en schamend voor de simpele goal bracht hij de stand wel op 0-2. Een punt die we echt nodig hadden. Hoewel er geen enkele dreiging vloeide uit de aanval van Hees, was dit wel een doelpunt die Eemdijk 8 nodig had. Veiligstelling.
Nog binnen de eerste twintig minuten van de tweede helft kwam daar ook het derde doelpunt. Op zo’n vijfentwintig meter van het doel, net buiten het puntje van het strafschopgebied van Hees, kreeg Eemdijk 8 een vrije trap mee. Niet verwonderlijk met zo’n hak en zaag partij. Eemdijk 8 dankt nogmaals de persoon die de scheenbeschermers heeft uitgevonden. Hip schreeuwde naar Wortel dat hij hem zou nemen. Wortel ging ‘in de pot’ staan, waar op dat moment nog zo’n 15 spelers stonden.
Zoals alleen Hip het kan, knalde hij de bal zeer op maat en perfect gepast de pot in. Geen enkele speler van Hees had dit voorzien, aangezien geen van hen reageerden op deze bal. Perfect geschoten vloog de indraaiende bal richting de tweede paal. Wortel schoof zijn robobeen nog naar voren, raakte de bal zo minimaal aan, dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakte. De bal vloog bij de tweede paal, buiten het bereik van de keeper, die niet wist wat hem overkwam, het doel in. De zeer goed geplaatste voorzet veranderde in een prachtig doelpunt. 0-3.
Hees leek even terug te komen, door te profiteren van een fout achterin (spelen op buitenspel en dan de aanvaller zijn gang te laten aan). Zo brachten ze de stand terug op 1-3. Dat was het gevaarlijkste moment van Hees en voor de rest hebben ze nog weinig uitgehaald bij Eemdijk. Het enige wat ze toen nog konden doen, viel onder het motto “kan je niet winnen, dan verminken!”. Vliegende scharen, 3 seconden te laat op de bal duiken, natrappen, pootjehaken, penalties uitdelen op alles wat beweegt. Last but not least: leuzen roepen, als kleine kinderen, naar de tegenspelers. Super gay als je het mij vraagt. Evenals de ‘supporters’ langs de lijn, die het leuk vonden om “bal uit!” te roepen naar de linkshalven. Eigenlijk was deze wedstrijd alles behalve een voetbalwedstrijd, zoals een echte voetbalwedstrijd betaamt: sportief! Dat stukje miste ik helaas nog, maar dat zal wel met leeftijd, kennis, tactiek en klasse te maken hebben.
Elke slok die uit het vat kwam, smaakte naar meer. Vullis schoot een paar keer op de paal, Wortel vergat zijn schroeven aan te draaien en schoot een paar keer goed mis voor een open doel. Japio ging egotrippen en dolde 4 man uit, maar liep stuk op de 5e.
Elk schot op doel ging òf te zacht, òf net naast. De te zachte ballen konden makkelijk van de lijn gevist worden door de keeper.
Gizmo kreeg zeeën van ruimte en zag zijn kans zo nu en dan schoon, maar ook hij kon die tweede niet maken. Puk, die een zeer sterke wedstrijd speelde, probeerde zo nu en dan ook een afstandschot, maar kon het balletje niet plaatsen tussen de palen.
WB liep met de spitsen mee naar voren, aangezien aan de linkerkant alles open lag. WB kon hier dus makkelijk manoeuvreren. Vullis had de bal in het keepergebied van Hees, zag WB volledig vrij staan, en passte de bal naar hem. WB kon zijn positie corrigeren, nadat hij de bal incasseerde met een andere bal. Hij kreeg ontzettend lang de tijd, wist zelfs tussendoor nog een telefoontje te plegen naar zijn huis en gaf toen op een paar meter afstand de bal een rotschop. Een klein tikje in de hoek was voldoende geweest, maar de bal door het net heen schieten geeft een beter gevoel. Helaas, zoals een voetbalspelletje betaamt, is er één persoon per team die ook de bal mag tegenhouden met de handen: de keeper. WB schoot met zijn wreef de bal hard tegen de handen van de keeper. Deze keeper wist met een snelle reactie de bal van zich af te slaan, maar wist hier geen richting aan te geven. De bal rolde voor het doel, waar Japio schaamteloos de bal over de lijn kon swaffelen. Met zijn hoofd gebogen en schamend voor de simpele goal bracht hij de stand wel op 0-2. Een punt die we echt nodig hadden. Hoewel er geen enkele dreiging vloeide uit de aanval van Hees, was dit wel een doelpunt die Eemdijk 8 nodig had. Veiligstelling.
Nog binnen de eerste twintig minuten van de tweede helft kwam daar ook het derde doelpunt. Op zo’n vijfentwintig meter van het doel, net buiten het puntje van het strafschopgebied van Hees, kreeg Eemdijk 8 een vrije trap mee. Niet verwonderlijk met zo’n hak en zaag partij. Eemdijk 8 dankt nogmaals de persoon die de scheenbeschermers heeft uitgevonden. Hip schreeuwde naar Wortel dat hij hem zou nemen. Wortel ging ‘in de pot’ staan, waar op dat moment nog zo’n 15 spelers stonden.
Zoals alleen Hip het kan, knalde hij de bal zeer op maat en perfect gepast de pot in. Geen enkele speler van Hees had dit voorzien, aangezien geen van hen reageerden op deze bal. Perfect geschoten vloog de indraaiende bal richting de tweede paal. Wortel schoof zijn robobeen nog naar voren, raakte de bal zo minimaal aan, dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakte. De bal vloog bij de tweede paal, buiten het bereik van de keeper, die niet wist wat hem overkwam, het doel in. De zeer goed geplaatste voorzet veranderde in een prachtig doelpunt. 0-3.
Hees leek even terug te komen, door te profiteren van een fout achterin (spelen op buitenspel en dan de aanvaller zijn gang te laten aan). Zo brachten ze de stand terug op 1-3. Dat was het gevaarlijkste moment van Hees en voor de rest hebben ze nog weinig uitgehaald bij Eemdijk. Het enige wat ze toen nog konden doen, viel onder het motto “kan je niet winnen, dan verminken!”. Vliegende scharen, 3 seconden te laat op de bal duiken, natrappen, pootjehaken, penalties uitdelen op alles wat beweegt. Last but not least: leuzen roepen, als kleine kinderen, naar de tegenspelers. Super gay als je het mij vraagt. Evenals de ‘supporters’ langs de lijn, die het leuk vonden om “bal uit!” te roepen naar de linkshalven. Eigenlijk was deze wedstrijd alles behalve een voetbalwedstrijd, zoals een echte voetbalwedstrijd betaamt: sportief! Dat stukje miste ik helaas nog, maar dat zal wel met leeftijd, kennis, tactiek en klasse te maken hebben.
WB liep met de spitsen mee naar voren, aangezien aan de linkerkant alles open lag. WB kon hier dus makkelijk manoeuvreren. Vullis had de bal in het keepergebied van Hees, zag WB volledig vrij staan, en passte de bal naar hem. WB kon zijn positie corrigeren, nadat hij de bal incasseerde met een andere bal. Hij kreeg ontzettend lang de tijd, wist zelfs tussendoor nog een telefoontje te plegen naar zijn huis en gaf toen op een paar meter afstand de bal een rotschop. Een klein tikje in de hoek was voldoende geweest, maar de bal door het net heen schieten geeft een beter gevoel. Helaas, zoals een voetbalspelletje betaamt, is er één persoon per team die ook de bal mag tegenhouden met de handen: de keeper. WB schoot met zijn wreef de bal hard tegen de handen van de keeper. Deze keeper wist met een snelle reactie de bal van zich af te slaan, maar wist hier geen richting aan te geven. De bal rolde voor het doel, waar Japio schaamteloos de bal over de lijn kon swaffelen. Met zijn hoofd gebogen en schamend voor de simpele goal bracht hij de stand wel op 0-2. Een punt die we echt nodig hadden. Hoewel er geen enkele dreiging vloeide uit de aanval van Hees, was dit wel een doelpunt die Eemdijk 8 nodig had. Veiligstelling.
Nog binnen de eerste twintig minuten van de tweede helft kwam daar ook het derde doelpunt. Op zo’n vijfentwintig meter van het doel, net buiten het puntje van het strafschopgebied van Hees, kreeg Eemdijk 8 een vrije trap mee. Niet verwonderlijk met zo’n hak en zaag partij. Eemdijk 8 dankt nogmaals de persoon die de scheenbeschermers heeft uitgevonden. Hip schreeuwde naar Wortel dat hij hem zou nemen. Wortel ging ‘in de pot’ staan, waar op dat moment nog zo’n 15 spelers stonden.
Zoals alleen Hip het kan, knalde hij de bal zeer op maat en perfect gepast de pot in. Geen enkele speler van Hees had dit voorzien, aangezien geen van hen reageerden op deze bal. Perfect geschoten vloog de indraaiende bal richting de tweede paal. Wortel schoof zijn robobeen nog naar voren, raakte de bal zo minimaal aan, dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakte. De bal vloog bij de tweede paal, buiten het bereik van de keeper, die niet wist wat hem overkwam, het doel in. De zeer goed geplaatste voorzet veranderde in een prachtig doelpunt. 0-3.
Hees leek even terug te komen, door te profiteren van een fout achterin (spelen op buitenspel en dan de aanvaller zijn gang te laten aan). Zo brachten ze de stand terug op 1-3. Dat was het gevaarlijkste moment van Hees en voor de rest hebben ze nog weinig uitgehaald bij Eemdijk. Het enige wat ze toen nog konden doen, viel onder het motto “kan je niet winnen, dan verminken!”. Vliegende scharen, 3 seconden te laat op de bal duiken, natrappen, pootjehaken, penalties uitdelen op alles wat beweegt. Last but not least: leuzen roepen, als kleine kinderen, naar de tegenspelers. Super gay als je het mij vraagt. Evenals de ‘supporters’ langs de lijn, die het leuk vonden om “bal uit!” te roepen naar de linkshalven. Eigenlijk was deze wedstrijd alles behalve een voetbalwedstrijd, zoals een echte voetbalwedstrijd betaamt: sportief! Dat stukje miste ik helaas nog, maar dat zal wel met leeftijd, kennis, tactiek en klasse te maken hebben.
Zoals alleen Hip het kan, knalde hij de bal zeer op maat en perfect gepast de pot in. Geen enkele speler van Hees had dit voorzien, aangezien geen van hen reageerden op deze bal. Perfect geschoten vloog de indraaiende bal richting de tweede paal. Wortel schoof zijn robobeen nog naar voren, raakte de bal zo minimaal aan, dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakte. De bal vloog bij de tweede paal, buiten het bereik van de keeper, die niet wist wat hem overkwam, het doel in. De zeer goed geplaatste voorzet veranderde in een prachtig doelpunt. 0-3.
Hees leek even terug te komen, door te profiteren van een fout achterin (spelen op buitenspel en dan de aanvaller zijn gang te laten aan). Zo brachten ze de stand terug op 1-3. Dat was het gevaarlijkste moment van Hees en voor de rest hebben ze nog weinig uitgehaald bij Eemdijk. Het enige wat ze toen nog konden doen, viel onder het motto “kan je niet winnen, dan verminken!”. Vliegende scharen, 3 seconden te laat op de bal duiken, natrappen, pootjehaken, penalties uitdelen op alles wat beweegt. Last but not least: leuzen roepen, als kleine kinderen, naar de tegenspelers. Super gay als je het mij vraagt. Evenals de ‘supporters’ langs de lijn, die het leuk vonden om “bal uit!” te roepen naar de linkshalven. Eigenlijk was deze wedstrijd alles behalve een voetbalwedstrijd, zoals een echte voetbalwedstrijd betaamt: sportief! Dat stukje miste ik helaas nog, maar dat zal wel met leeftijd, kennis, tactiek en klasse te maken hebben.
1-3 was de eindstand en Eemdijk 8 stapte met confetti in de haren en in de onderbroek uit de kleedkamer. Ondanks een minimale overwinning, waar veel meer in zat, toch nog met een voldaan gevoel.