VAKANTIE????!
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen. Dus de hoogste tijd voor weer een verslag, vanaf het zuidelijk halfrond. De laatste tijd heb ik zoveel meegemaakt, dat ik bijna niet weet waar ik moet beginnen. >>
Zoals jullie vast wel weten ben ik hier voor mijn stage in het Victoria Hospital. Maar eigenlijk voelt het aan als een grote vakantie! Ik heb nu mijn eerste werkweek achter de rug en er is me nu een ding duidelijk. Ik leef in een geweldige bruisende stad, maar werk in een derde-wereld-land.
Het ziekenhuis ziet er… tja, oud uit. En hier gebeuren dingen die je in Nederland niet voor zou kunnen stellen. Het liefst kicken ze de patiënten uit het ziekenhuis na een dag of 3. Wat hier ook gewoon normaal is. Als iemand van de operatietafel komt, slepen we hem zo snel mogelijk het bed uit, drukken 2 krukken onder de patiënt. Kan hij een beetje lopen, kan hij weg.
Eigenlijk is dit best logisch, omdat ik in een statenziekenhuis werk. Je hebt hier ook een aantal particuliere ziekenhuizen, maar daar betaal je je helemaal scheel. De meeste mensen kunnen dat nu eenmaal niet. Dus is er een groot beddentekort. Ook kom ik in dit ziekenhuis patiënten tegen met heel veel verschillende ziektes/aandoeningen. Zo heb je hier natuurlijk mensen met aids, tbc (heb de laatste tijd een raar kuchje, maar weet niet hoe het komt), maar ook veel hersenbloedingen, brandwonden over het hele lichaam. Je kunt het bijna zo gek niet bedenken. Ook komen er mensen binnen met schotwonden en gevangenen die geboeid aan het bed liggen met een bewaker ernaast. Zo ligt er iemand met een schotwond, terwijl ernaast iemand ligt die het gedaan zou kunnen hebben. Lachen joh. Trouwens, genoeg BIG MAMA’s onder handen gehad en gezien. Gelukkig niet verder dan dat hoeven gaan, maar wel een big mama bij de fotoos gezet.
Ik leer hier genoeg, al is het alleen maar om mijn (Sp)engels te verbeteren (lees: spakenburgs-engels). De voertaal is hier naast Suud-Afrikáááns (net spakenburgs) vooral engels. Erg makkelijk dus om iets uit te leggen (valt super tegen, maar kom er wel uit). Het leuke aan engels als fysiotherapeut is dat alle termen in het engels zijn en weinig (geen) latijn gebruikt wordt. In Nederland krijgen we jammer genoeg wel alles in het latijns en niet in het engels. Het suud-afrikáááns is als Nederlandse spakenburger op zich een beetje te volgen als ze langzaam praten. Lijkt wel wat op elkaar. Geschreven kun je er ook wel wijs uit worden, dus je kunt wel zien dat wij Nederlanders Kaapstad gesticht hebben. Een hoop straten hier hebben ook Nederlandse namen als, de waal road, en lindenstreet. Het leuke is, er is hier ook een bekende berg/wijk die Muizenberg heet. Vernoemd naar Wynand Willem Muijs!!! Kennelijk één van mijn verre familieleden.
Vanuit ons appartement hebben we echt een geweldig zicht op de Atlantische oceaan en de Tafelberg. Jammer genoeg is het toch wat ver bij het ziekenhuis vandaan. S’ochtends doen we er een dik uur over om in het ziekenhuis te komen. (due to heavy traffic, kan het woord wel kotsen) Het moet wel leuk blijven, dus zijn we op zoek naar iets anders. Ook wat dichterbij het centrum, omdat een taxi hiervandaan ook een vermogen kost.
Dus naast het werken in het ziekenhuis, sightseeing en op zijn tijd een lekker biertje (castle! Gijs bedankt voor de tip) drinken zijn we ook op zoek naar een nieuw appartement.
Meer hierover de volgende keer, net als het sightseeing. Want de natuur is hier on-geloof-elijk mooi! Zie de foto’s.
Voor daar in Nederland, een dikke kus!
Henk
Het ziekenhuis ziet er… tja, oud uit. En hier gebeuren dingen die je in Nederland niet voor zou kunnen stellen. Het liefst kicken ze de patiënten uit het ziekenhuis na een dag of 3. Wat hier ook gewoon normaal is. Als iemand van de operatietafel komt, slepen we hem zo snel mogelijk het bed uit, drukken 2 krukken onder de patiënt. Kan hij een beetje lopen, kan hij weg.
Eigenlijk is dit best logisch, omdat ik in een statenziekenhuis werk. Je hebt hier ook een aantal particuliere ziekenhuizen, maar daar betaal je je helemaal scheel. De meeste mensen kunnen dat nu eenmaal niet. Dus is er een groot beddentekort. Ook kom ik in dit ziekenhuis patiënten tegen met heel veel verschillende ziektes/aandoeningen. Zo heb je hier natuurlijk mensen met aids, tbc (heb de laatste tijd een raar kuchje, maar weet niet hoe het komt), maar ook veel hersenbloedingen, brandwonden over het hele lichaam. Je kunt het bijna zo gek niet bedenken. Ook komen er mensen binnen met schotwonden en gevangenen die geboeid aan het bed liggen met een bewaker ernaast. Zo ligt er iemand met een schotwond, terwijl ernaast iemand ligt die het gedaan zou kunnen hebben. Lachen joh. Trouwens, genoeg BIG MAMA’s onder handen gehad en gezien. Gelukkig niet verder dan dat hoeven gaan, maar wel een big mama bij de fotoos gezet.
Ik leer hier genoeg, al is het alleen maar om mijn (Sp)engels te verbeteren (lees: spakenburgs-engels). De voertaal is hier naast Suud-Afrikáááns (net spakenburgs) vooral engels. Erg makkelijk dus om iets uit te leggen (valt super tegen, maar kom er wel uit). Het leuke aan engels als fysiotherapeut is dat alle termen in het engels zijn en weinig (geen) latijn gebruikt wordt. In Nederland krijgen we jammer genoeg wel alles in het latijns en niet in het engels. Het suud-afrikáááns is als Nederlandse spakenburger op zich een beetje te volgen als ze langzaam praten. Lijkt wel wat op elkaar. Geschreven kun je er ook wel wijs uit worden, dus je kunt wel zien dat wij Nederlanders Kaapstad gesticht hebben. Een hoop straten hier hebben ook Nederlandse namen als, de waal road, en lindenstreet. Het leuke is, er is hier ook een bekende berg/wijk die Muizenberg heet. Vernoemd naar Wynand Willem Muijs!!! Kennelijk één van mijn verre familieleden.
Vanuit ons appartement hebben we echt een geweldig zicht op de Atlantische oceaan en de Tafelberg. Jammer genoeg is het toch wat ver bij het ziekenhuis vandaan. S’ochtends doen we er een dik uur over om in het ziekenhuis te komen. (due to heavy traffic, kan het woord wel kotsen) Het moet wel leuk blijven, dus zijn we op zoek naar iets anders. Ook wat dichterbij het centrum, omdat een taxi hiervandaan ook een vermogen kost.
Dus naast het werken in het ziekenhuis, sightseeing en op zijn tijd een lekker biertje (castle! Gijs bedankt voor de tip) drinken zijn we ook op zoek naar een nieuw appartement.
Meer hierover de volgende keer, net als het sightseeing. Want de natuur is hier on-geloof-elijk mooi! Zie de foto’s.
Voor daar in Nederland, een dikke kus!
Henk
Ik leer hier genoeg, al is het alleen maar om mijn (Sp)engels te verbeteren (lees: spakenburgs-engels). De voertaal is hier naast Suud-Afrikáááns (net spakenburgs) vooral engels. Erg makkelijk dus om iets uit te leggen (valt super tegen, maar kom er wel uit). Het leuke aan engels als fysiotherapeut is dat alle termen in het engels zijn en weinig (geen) latijn gebruikt wordt. In Nederland krijgen we jammer genoeg wel alles in het latijns en niet in het engels. Het suud-afrikáááns is als Nederlandse spakenburger op zich een beetje te volgen als ze langzaam praten. Lijkt wel wat op elkaar. Geschreven kun je er ook wel wijs uit worden, dus je kunt wel zien dat wij Nederlanders Kaapstad gesticht hebben. Een hoop straten hier hebben ook Nederlandse namen als, de waal road, en lindenstreet. Het leuke is, er is hier ook een bekende berg/wijk die Muizenberg heet. Vernoemd naar Wynand Willem Muijs!!! Kennelijk één van mijn verre familieleden.
Vanuit ons appartement hebben we echt een geweldig zicht op de Atlantische oceaan en de Tafelberg. Jammer genoeg is het toch wat ver bij het ziekenhuis vandaan. S’ochtends doen we er een dik uur over om in het ziekenhuis te komen. (due to heavy traffic, kan het woord wel kotsen) Het moet wel leuk blijven, dus zijn we op zoek naar iets anders. Ook wat dichterbij het centrum, omdat een taxi hiervandaan ook een vermogen kost.
Dus naast het werken in het ziekenhuis, sightseeing en op zijn tijd een lekker biertje (castle! Gijs bedankt voor de tip) drinken zijn we ook op zoek naar een nieuw appartement.
Meer hierover de volgende keer, net als het sightseeing. Want de natuur is hier on-geloof-elijk mooi! Zie de foto’s.
Voor daar in Nederland, een dikke kus!
Henk
Vanuit ons appartement hebben we echt een geweldig zicht op de Atlantische oceaan en de Tafelberg. Jammer genoeg is het toch wat ver bij het ziekenhuis vandaan. S’ochtends doen we er een dik uur over om in het ziekenhuis te komen. (due to heavy traffic, kan het woord wel kotsen) Het moet wel leuk blijven, dus zijn we op zoek naar iets anders. Ook wat dichterbij het centrum, omdat een taxi hiervandaan ook een vermogen kost.
Dus naast het werken in het ziekenhuis, sightseeing en op zijn tijd een lekker biertje (castle! Gijs bedankt voor de tip) drinken zijn we ook op zoek naar een nieuw appartement.
Meer hierover de volgende keer, net als het sightseeing. Want de natuur is hier on-geloof-elijk mooi! Zie de foto’s.
Voor daar in Nederland, een dikke kus!
Henk
Voor daar in Nederland, een dikke kus!
Henk
{gallery}southafricanmouse/Verslag12april{/gallery}