Toch vraag ik me wel eens af, wat de droefheid bij de mensen naar boven haalt. Hoe moeilijk het leven af en toe ook lijkt, of hoe zwaar het leven af en toe ook is, weeg dan de dingen eens tegen elkaar af. Waarom weegt het negatieve af en toe zo zwaar af tegen het positieve in dit leven? >>…
(Deel 1) …Mijn ogen gaan open. Dit ga je niet menen! Deze kamer. Alweer?! Ik slaak een diepe zucht, wrijf wat in mijn ogen, sta op en besef dat alle dozen weer netjes tegen de muur opgestapeld zijn. Alsof ik ze nog nooit aangeraakt heb. Ik kijk naar die chipknipdeur en observeer nog eens die poster. Ik open alle dozen…
"De emotiebom heeft gewerkt.", hoorde ik mijn mentor zeggen. Ik zie hem zijn smsje lezen op zijn mobiel. Hij kijkt naar mij en ziet aan mijn ogen dat ik geen flauw idee heb wat hij bedoelt. "De emotiebom! Ken je dat niet?", vroeg hij opgewekt. "Uhm… nee", antwoordde ik en nam nog een slok van mijn bier. Het is 3…
"…Nogmaals, goede vriend, het zijn al 2 weken dat ik je niet meer gezien heb na de begrafenis. Ik maak mij zorgen en wil je spreken. En aangezien ik weet dat je dat je niet zo'n prater bent, stel ik voor dat we vanavond elkaar ontmoeten in de chatroom waar we regelmatig verschijnen. Vriendelijke groet, het beste, Je collega CEO"…
Heb je dat wel eens, een déja-vu? Het gevoel dat je iets al wel eens eerder hebt meegemaakt, maar je absoluut niet kan herinneren wanneer dit was? Dat onbegrijpelijke gevoel dat je iets voor de tweede keer meemaakt… Of misschien wel voor de 3e keer? >>