Eemdijk 4 – SO Soest 2 (2-4)

Even was daar het moment dat Eemdijk uit dat dal klom, en alles weer zag zitten. Even leek het erop dat de groenen alles weer aan konden en dat elke tegenstander moest zwichten voor het team… Even leek het erop. Even…

We zijn halverwege februari 2016 en Eemdijk heeft weer wat punten binnen gesleept. Zij het met hulp van deze en gene, dan wel op eigen houtje, op karakter. Net als de vorige keer tegen SO Soest, toen Eemdijk de eerste driepunter maakte. Met één spits en wat rondhuppelende surrogaatspitsen. Eemdijk won de wedstrijd in Soest met 2-3.

Vandaag staat de tweede ontmoeting met de Soestenaren op de agenda. Nu op sportpark De Vinken in Bunschoten. De weersverwachtingen zijn niet al te best, aangezien er veel regen wordt verwacht. Later deze middag blijkt dat beide teams deze negentig minuten geluk hebben; het blijft droog tot na de wedstrijd.

Tot een kwartier voor de wedstrijd is het niet duidelijk of keeper Dirk aanwezig is. De verkoudheid heeft goed toegeslagen en heeft er voor gezorgd dat Dirk aandelen heeft in Paracetamol.

De wedstrijd ving aan rond 12:30 uur. Zoals beide teams speelden, kon het alle kanten op gaan. Met de kwaliteiten die Eemdijk in huis heeft (maar wat vaak niet wordt getoond), moest Eemdijk dit team zonder problemen op kunnen rollen. Soest speelde niet de sterren van de hemel, maar Eemdijk kon zich niet beter profileren deze middag. Het was Soest die het verschil maakte en de eerste goal op het scorebord toverde. De verdediging van Eemdijk was een stap te laat en reageerde traag op de spits van Soest. Zo stonden de groenen binnen een mum van tijd al 0-1 achter.

Eemdijk 4 maakte in de voorhoede niet veel klaar. Er werd weinig gejaagd op de achterhoede van Soest en kansen waren op één hand te tellen. Het grootste gedeelte van de acties speelde ook af rond de middenstip. Eemdijk moest het hebben van het dode speelmoment, net buiten de zestien van Soest. Een vrije bal. Zo nu en dan wisselen Hip en MJ de vrije ballen af, maar het was Hip die nu plaats nam achter de bal. De muur werd gezet door de keeper van Soest 2. Hip zette een paar stappen naar achteren en haalde vervolgens uit. Niet hard, maar wel zuiver. De bal belandde via de rechterpaal (links van de keeper) over de doellijn en plots stond het weer gelijk. 1-1.

De wedstrijd lag weer open en kon weer alle kanten op. Eemdijk maakte hier slecht gebruik van en zag tot tweemaal toe de bal achter Dirk verdwijnen. Eemdijk miste de focus die het team de week ervoor wél had. Duels werden verloren en Soest sneed als een heet mes door het groene pakje boter. Bij de derde tegengoal werd geprobeerd de buitenspelregel toe te passen, maar ook hier faalde Eemdijk in; de speler was verre van buiten het spel. Zo stond Eemdijk na een minuut of 45 achter met 1-3.

Soest speelde verre van goed, maar wel beter dan de thuisploeg. Er moest drastisch iets veranderen. Het rustsignaal kwam dus als geroepen. Even alle koppen bij elkaar onder het genot van een hete bak thee en alle neuzen weer dezelfde kant op. Helaas was dit moeilijk te verwezenlijken, aangezien de frustratie bij menigeen de overhand had. Frustratie om de achterstand. Frustratie om de eigen spelers; Marty wilde zijn voetbalschoenen aan de wilgen hangen, aangezien hij het eindeloze gezeur in het veld zat was, maar hij werd door enkele medespelers teruggeroepen.

De tweede helft waren er enkele veranderingen. Japio was weer terug van weggeweest, al was het voor enkele luttele minuten. Even was het dreigend en leek Eemdijk wat meer druk naar voren te kunnen zetten. Er konden voorin weer kansen gecreëerd worden, zij het niet dat elke laatste pass nét niet aan kwam bij de medespeler.

Het schoot er bij Japio al snel weer in, en zo maakte hij plaats voor Puk. Samen met WB stond hij in de voorhoede, maar dit liep ook nergens op uit. Eemdijk 4 probeerde met man en macht die aansluitingstreffers te vinden, maar had grote moeite de bal voorin te controleren. Dit tot frustratie van de medespelers. Mup wisselde met Puk van positie, en Eemdijk kreeg weer iets meer dreiging. Er werd meer naar voren gespeeld. Ook achterin schoof men wat naar voren, zodat Soest meer onder druk gezet werd. MJ liep via de rechterkant op en Mup en WB liepen vrij. Vrij om de bal te ontvangen en op doel te schieten. MJ liep richting de punt van de zestien en WB kon over de breedte aangespeeld worden. Mup was ondertussen via links opgelopen en dat zeg MJ. MJ gaf de bal uitstekend achter de verdediging op Mup, die op zijn beurt de bal aannam en zonder aarzelen de bal in de korte hoek langs de keeper plaatste. Eemdijk kwam terug. 2-3.

Eemdijk nam meer risico, aangezien men bloed rook. Nee, niet het bloed uit de neus en mond van bORt, die alles in de strijd gooide als een heuse kamikazepiloot, en zo de bal met zijn gezicht incasseerde. Meer risico betekende dat er ook meer ruimte voor Soest kwam. Zo nu en dan wisten de heren van de tegenstander enkele spelers van Eemdijk te passeren; het leek af en toe echt vanzelf te gaan. Te makkelijk. Gelukkig zat Dirk er af en toe uitstekend bij, zodat hij een groter fiasco kon voorkomen, maar een ongelukje zit in een klein hoekje.

Het geloof leek verdwenen. Waar sommigen nog probeerden er iets van te maken, was het kaarsje gedoofd bij anderen. De hoofden gingen hangen en er werd niet meer voor de volle 100% gestreden. Het leek of Eemdijk zich er bij neer had gelegd dat men had verloren. Dit in tegenstelling tot in de kleedkamer, waar men achteraf toch wel terneergeslagen was.

Eemdijk probeerde nog wel voorin een en ander te creëren, maar miste duidelijk de nauwkeurigheid. Eemdijk bleef hangen op de helft van SO Soest, wat betekende dat Soest meer ruimte kreeg in de achterhoede bij Eemdijk. Zo kreeg het kleinste mannetje van het veld, waar in eerste instantie in de eerste helft veel van werd verwacht, de bal ingespeeld. Tot deze laatste minuut kon hij het verschil niet maken, maar mocht nu wel zijn stempel op de wedstrijd drukken. 2-4.

De wedstrijd was voorbij. Nu een weekje rust en dan proberen de koploper aan te pakken.