Posthoorn 4 – Eemdijk 8 (2-1)
Onder het mom van “YUGH” moet ik nu een wedstrijdverslag typen over de wedstrijd van afgelopen zaterdag. Ik zeg YUGH tegen de uitslag, YUGH tegen de manier waarop we vooral de eerste helft speelden en last but surely not least YUGH tegen de Scheidsrechter! Met een zeer slechte eerste helft en een chago-kerel als arbiter kunnen we zeggen “één plus één is twee”. En dat was ook de eindstand voor De Posthoorn. >>
Met een overvolle reservebank en vol goede moed begon heel(!) Eemdijk 8 aan de wedstrijd tegen de Posthoorn 4 om 15:00 uur. Eemdijk 8 wist thuis dit team (of in ieder geval het gedeelte die toentertijd mee deed) volledig af te drogen en tekende zo een 11-1 op het eindscorebord. Uiteraard zou dit vandaag niet gaan lukken. De Posthoorn had namelijk genoeg wissels, minimale blessureleed en had net als Diek 8 redelijk doorgetraind. Dat betekende een zware dobber. Iedereen wist dit, maar er werd redelijk luchtig gekeken naar deze strijd.
Die eerste 10 minuten van de eerste helft ging nog wel. Wat daarna volgde, heb ik voor het laatst gezien halverwege het eerste seizoen van de Groene Hulk. Halfzachte duels, slecht wegwerken van de bal, slechte mandekking, Pussy-passes en totaal niet balvast. Ook de ‘beteren’ onder ons hadden moeite om de bal fatsoenlijk aan de voetbalschoen te houden. Zo ging het steeds slechter met Eemdijk. Een pass/schot op de paal, waar Dirk de bal niet eens voorbij zag vliegen. En nog een aantal kansjes kregen de roodwitten. Eemdijk 8 kreeg weinig tot geen kansen. De winter zat nog in de voeten, de schoenen leken nog bevroren, en zouden pas ontdooien na een kwartiertje kleedkamerpraat.
De rust brak aan. Vijfenveertig minuten slappe hap. Niet waard om op terug te blikken. Natuurlijk kan ik het positief bekijken en zeggen dat dit een van de leermomentjes is, maar het ligt nog te vers in het geheugen en de diarree loopt langs mijn benen van de gedachten.
De kleedkamer. Wortel trekt zijn mond open, Japio is pissed off, Puk wil zijn slagersmentaliteit showen door iemand te wisselen, een frisse peptalk en Eemdijk 8 is weer haar mannetje. Dit had Eemdijk 8 even nodig. Het Lingo-woord dat we hier zochten was “Druk”. Dan bedoel ik niet het wekelijkse spanningspoepje, maar puur de mentaliteit in het veld.
De tweede helft vangt aan. Eemdijk 8 zet gelijk druk. Deze tweede helft ziet er volkomen anders uit. Een frisser beeld. Er wordt meer gespeeld op de helft van de thuisspelers, wat uiteraard gunstiger is voor de groenen, en de druk wordt opgevoerd. Deze helft begint al gelijk een stuk beter.
Meer kansen, meer rust, meer ruimte en meer aansluiting op het middenveld. Wat de eerste helft ontbrak op het middenveld (er werd door de verdediging te terughoudend gespeeld), werd hier goed gemaakt. De verdediging liep op, liep het gat in ’t midden dicht en gaf de voorhoede en de flanken meer ‘oploopruimte’. Zo werden een shitload aan kansen verijdeld door een rood voetje hier en daar voor de lijn en een paar fantastische reddingen van de keeper van De Posthoorn. De bal mocht en wilde niet over de lijn.
Uiteraard was daar die klote Murphy met zijn schijtwet, en zorgde zo voor het clichéverhaal. Eemdijk 8 benut haar kansen niet, dus doet De Posthoorn dit maar. De bal stuitert vanuit een hoekschop van ‘de pot’ af, komt zo bij een van de rode spelers, deze krijgt zeeën van ruimte en tijd (waar was daar die ene groene speler die de actie kan verijdelen?), geeft de bal een rotschop en vliegt langs een speler of 15 het doel van Eemdijk 8 in. Kan gebeuren, maar mag niet! 1-0…
Alsof dat niet genoeg was, wist de scheidsrechter ook nog even daar die kraan open te draaien om zo de emmer helemaal te doen overlopen. Met geen enkele grijns of fatsoenlijke gelaatstrekking floot hij met zijn ogen dicht. Hier en daar een vuile overtreding en handsbal was meneer niet vies van. Of moet ik zeggen “maakt hij zijn handen niet vuil aan”. Met 2 oogkleppen op stond de arbiter te fluiten op appèl, aangezien hij zelf natuurlijk niets zag. Eemdijk 8 moest er daardoor hard aan trekken.
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Die eerste 10 minuten van de eerste helft ging nog wel. Wat daarna volgde, heb ik voor het laatst gezien halverwege het eerste seizoen van de Groene Hulk. Halfzachte duels, slecht wegwerken van de bal, slechte mandekking, Pussy-passes en totaal niet balvast. Ook de ‘beteren’ onder ons hadden moeite om de bal fatsoenlijk aan de voetbalschoen te houden. Zo ging het steeds slechter met Eemdijk. Een pass/schot op de paal, waar Dirk de bal niet eens voorbij zag vliegen. En nog een aantal kansjes kregen de roodwitten. Eemdijk 8 kreeg weinig tot geen kansen. De winter zat nog in de voeten, de schoenen leken nog bevroren, en zouden pas ontdooien na een kwartiertje kleedkamerpraat.
De rust brak aan. Vijfenveertig minuten slappe hap. Niet waard om op terug te blikken. Natuurlijk kan ik het positief bekijken en zeggen dat dit een van de leermomentjes is, maar het ligt nog te vers in het geheugen en de diarree loopt langs mijn benen van de gedachten.
De kleedkamer. Wortel trekt zijn mond open, Japio is pissed off, Puk wil zijn slagersmentaliteit showen door iemand te wisselen, een frisse peptalk en Eemdijk 8 is weer haar mannetje. Dit had Eemdijk 8 even nodig. Het Lingo-woord dat we hier zochten was “Druk”. Dan bedoel ik niet het wekelijkse spanningspoepje, maar puur de mentaliteit in het veld.
De tweede helft vangt aan. Eemdijk 8 zet gelijk druk. Deze tweede helft ziet er volkomen anders uit. Een frisser beeld. Er wordt meer gespeeld op de helft van de thuisspelers, wat uiteraard gunstiger is voor de groenen, en de druk wordt opgevoerd. Deze helft begint al gelijk een stuk beter.
Meer kansen, meer rust, meer ruimte en meer aansluiting op het middenveld. Wat de eerste helft ontbrak op het middenveld (er werd door de verdediging te terughoudend gespeeld), werd hier goed gemaakt. De verdediging liep op, liep het gat in ’t midden dicht en gaf de voorhoede en de flanken meer ‘oploopruimte’. Zo werden een shitload aan kansen verijdeld door een rood voetje hier en daar voor de lijn en een paar fantastische reddingen van de keeper van De Posthoorn. De bal mocht en wilde niet over de lijn.
Uiteraard was daar die klote Murphy met zijn schijtwet, en zorgde zo voor het clichéverhaal. Eemdijk 8 benut haar kansen niet, dus doet De Posthoorn dit maar. De bal stuitert vanuit een hoekschop van ‘de pot’ af, komt zo bij een van de rode spelers, deze krijgt zeeën van ruimte en tijd (waar was daar die ene groene speler die de actie kan verijdelen?), geeft de bal een rotschop en vliegt langs een speler of 15 het doel van Eemdijk 8 in. Kan gebeuren, maar mag niet! 1-0…
Alsof dat niet genoeg was, wist de scheidsrechter ook nog even daar die kraan open te draaien om zo de emmer helemaal te doen overlopen. Met geen enkele grijns of fatsoenlijke gelaatstrekking floot hij met zijn ogen dicht. Hier en daar een vuile overtreding en handsbal was meneer niet vies van. Of moet ik zeggen “maakt hij zijn handen niet vuil aan”. Met 2 oogkleppen op stond de arbiter te fluiten op appèl, aangezien hij zelf natuurlijk niets zag. Eemdijk 8 moest er daardoor hard aan trekken.
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
De rust brak aan. Vijfenveertig minuten slappe hap. Niet waard om op terug te blikken. Natuurlijk kan ik het positief bekijken en zeggen dat dit een van de leermomentjes is, maar het ligt nog te vers in het geheugen en de diarree loopt langs mijn benen van de gedachten.
De kleedkamer. Wortel trekt zijn mond open, Japio is pissed off, Puk wil zijn slagersmentaliteit showen door iemand te wisselen, een frisse peptalk en Eemdijk 8 is weer haar mannetje. Dit had Eemdijk 8 even nodig. Het Lingo-woord dat we hier zochten was “Druk”. Dan bedoel ik niet het wekelijkse spanningspoepje, maar puur de mentaliteit in het veld.
De tweede helft vangt aan. Eemdijk 8 zet gelijk druk. Deze tweede helft ziet er volkomen anders uit. Een frisser beeld. Er wordt meer gespeeld op de helft van de thuisspelers, wat uiteraard gunstiger is voor de groenen, en de druk wordt opgevoerd. Deze helft begint al gelijk een stuk beter.
Meer kansen, meer rust, meer ruimte en meer aansluiting op het middenveld. Wat de eerste helft ontbrak op het middenveld (er werd door de verdediging te terughoudend gespeeld), werd hier goed gemaakt. De verdediging liep op, liep het gat in ’t midden dicht en gaf de voorhoede en de flanken meer ‘oploopruimte’. Zo werden een shitload aan kansen verijdeld door een rood voetje hier en daar voor de lijn en een paar fantastische reddingen van de keeper van De Posthoorn. De bal mocht en wilde niet over de lijn.
Uiteraard was daar die klote Murphy met zijn schijtwet, en zorgde zo voor het clichéverhaal. Eemdijk 8 benut haar kansen niet, dus doet De Posthoorn dit maar. De bal stuitert vanuit een hoekschop van ‘de pot’ af, komt zo bij een van de rode spelers, deze krijgt zeeën van ruimte en tijd (waar was daar die ene groene speler die de actie kan verijdelen?), geeft de bal een rotschop en vliegt langs een speler of 15 het doel van Eemdijk 8 in. Kan gebeuren, maar mag niet! 1-0…
Alsof dat niet genoeg was, wist de scheidsrechter ook nog even daar die kraan open te draaien om zo de emmer helemaal te doen overlopen. Met geen enkele grijns of fatsoenlijke gelaatstrekking floot hij met zijn ogen dicht. Hier en daar een vuile overtreding en handsbal was meneer niet vies van. Of moet ik zeggen “maakt hij zijn handen niet vuil aan”. Met 2 oogkleppen op stond de arbiter te fluiten op appèl, aangezien hij zelf natuurlijk niets zag. Eemdijk 8 moest er daardoor hard aan trekken.
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
De kleedkamer. Wortel trekt zijn mond open, Japio is pissed off, Puk wil zijn slagersmentaliteit showen door iemand te wisselen, een frisse peptalk en Eemdijk 8 is weer haar mannetje. Dit had Eemdijk 8 even nodig. Het Lingo-woord dat we hier zochten was “Druk”. Dan bedoel ik niet het wekelijkse spanningspoepje, maar puur de mentaliteit in het veld.
De tweede helft vangt aan. Eemdijk 8 zet gelijk druk. Deze tweede helft ziet er volkomen anders uit. Een frisser beeld. Er wordt meer gespeeld op de helft van de thuisspelers, wat uiteraard gunstiger is voor de groenen, en de druk wordt opgevoerd. Deze helft begint al gelijk een stuk beter.
Meer kansen, meer rust, meer ruimte en meer aansluiting op het middenveld. Wat de eerste helft ontbrak op het middenveld (er werd door de verdediging te terughoudend gespeeld), werd hier goed gemaakt. De verdediging liep op, liep het gat in ’t midden dicht en gaf de voorhoede en de flanken meer ‘oploopruimte’. Zo werden een shitload aan kansen verijdeld door een rood voetje hier en daar voor de lijn en een paar fantastische reddingen van de keeper van De Posthoorn. De bal mocht en wilde niet over de lijn.
Uiteraard was daar die klote Murphy met zijn schijtwet, en zorgde zo voor het clichéverhaal. Eemdijk 8 benut haar kansen niet, dus doet De Posthoorn dit maar. De bal stuitert vanuit een hoekschop van ‘de pot’ af, komt zo bij een van de rode spelers, deze krijgt zeeën van ruimte en tijd (waar was daar die ene groene speler die de actie kan verijdelen?), geeft de bal een rotschop en vliegt langs een speler of 15 het doel van Eemdijk 8 in. Kan gebeuren, maar mag niet! 1-0…
Alsof dat niet genoeg was, wist de scheidsrechter ook nog even daar die kraan open te draaien om zo de emmer helemaal te doen overlopen. Met geen enkele grijns of fatsoenlijke gelaatstrekking floot hij met zijn ogen dicht. Hier en daar een vuile overtreding en handsbal was meneer niet vies van. Of moet ik zeggen “maakt hij zijn handen niet vuil aan”. Met 2 oogkleppen op stond de arbiter te fluiten op appèl, aangezien hij zelf natuurlijk niets zag. Eemdijk 8 moest er daardoor hard aan trekken.
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
De tweede helft vangt aan. Eemdijk 8 zet gelijk druk. Deze tweede helft ziet er volkomen anders uit. Een frisser beeld. Er wordt meer gespeeld op de helft van de thuisspelers, wat uiteraard gunstiger is voor de groenen, en de druk wordt opgevoerd. Deze helft begint al gelijk een stuk beter.
Meer kansen, meer rust, meer ruimte en meer aansluiting op het middenveld. Wat de eerste helft ontbrak op het middenveld (er werd door de verdediging te terughoudend gespeeld), werd hier goed gemaakt. De verdediging liep op, liep het gat in ’t midden dicht en gaf de voorhoede en de flanken meer ‘oploopruimte’. Zo werden een shitload aan kansen verijdeld door een rood voetje hier en daar voor de lijn en een paar fantastische reddingen van de keeper van De Posthoorn. De bal mocht en wilde niet over de lijn.
Uiteraard was daar die klote Murphy met zijn schijtwet, en zorgde zo voor het clichéverhaal. Eemdijk 8 benut haar kansen niet, dus doet De Posthoorn dit maar. De bal stuitert vanuit een hoekschop van ‘de pot’ af, komt zo bij een van de rode spelers, deze krijgt zeeën van ruimte en tijd (waar was daar die ene groene speler die de actie kan verijdelen?), geeft de bal een rotschop en vliegt langs een speler of 15 het doel van Eemdijk 8 in. Kan gebeuren, maar mag niet! 1-0…
Alsof dat niet genoeg was, wist de scheidsrechter ook nog even daar die kraan open te draaien om zo de emmer helemaal te doen overlopen. Met geen enkele grijns of fatsoenlijke gelaatstrekking floot hij met zijn ogen dicht. Hier en daar een vuile overtreding en handsbal was meneer niet vies van. Of moet ik zeggen “maakt hij zijn handen niet vuil aan”. Met 2 oogkleppen op stond de arbiter te fluiten op appèl, aangezien hij zelf natuurlijk niets zag. Eemdijk 8 moest er daardoor hard aan trekken.
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Meer kansen, meer rust, meer ruimte en meer aansluiting op het middenveld. Wat de eerste helft ontbrak op het middenveld (er werd door de verdediging te terughoudend gespeeld), werd hier goed gemaakt. De verdediging liep op, liep het gat in ’t midden dicht en gaf de voorhoede en de flanken meer ‘oploopruimte’. Zo werden een shitload aan kansen verijdeld door een rood voetje hier en daar voor de lijn en een paar fantastische reddingen van de keeper van De Posthoorn. De bal mocht en wilde niet over de lijn.
Uiteraard was daar die klote Murphy met zijn schijtwet, en zorgde zo voor het clichéverhaal. Eemdijk 8 benut haar kansen niet, dus doet De Posthoorn dit maar. De bal stuitert vanuit een hoekschop van ‘de pot’ af, komt zo bij een van de rode spelers, deze krijgt zeeën van ruimte en tijd (waar was daar die ene groene speler die de actie kan verijdelen?), geeft de bal een rotschop en vliegt langs een speler of 15 het doel van Eemdijk 8 in. Kan gebeuren, maar mag niet! 1-0…
Alsof dat niet genoeg was, wist de scheidsrechter ook nog even daar die kraan open te draaien om zo de emmer helemaal te doen overlopen. Met geen enkele grijns of fatsoenlijke gelaatstrekking floot hij met zijn ogen dicht. Hier en daar een vuile overtreding en handsbal was meneer niet vies van. Of moet ik zeggen “maakt hij zijn handen niet vuil aan”. Met 2 oogkleppen op stond de arbiter te fluiten op appèl, aangezien hij zelf natuurlijk niets zag. Eemdijk 8 moest er daardoor hard aan trekken.
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Uiteraard was daar die klote Murphy met zijn schijtwet, en zorgde zo voor het clichéverhaal. Eemdijk 8 benut haar kansen niet, dus doet De Posthoorn dit maar. De bal stuitert vanuit een hoekschop van ‘de pot’ af, komt zo bij een van de rode spelers, deze krijgt zeeën van ruimte en tijd (waar was daar die ene groene speler die de actie kan verijdelen?), geeft de bal een rotschop en vliegt langs een speler of 15 het doel van Eemdijk 8 in. Kan gebeuren, maar mag niet! 1-0…
Alsof dat niet genoeg was, wist de scheidsrechter ook nog even daar die kraan open te draaien om zo de emmer helemaal te doen overlopen. Met geen enkele grijns of fatsoenlijke gelaatstrekking floot hij met zijn ogen dicht. Hier en daar een vuile overtreding en handsbal was meneer niet vies van. Of moet ik zeggen “maakt hij zijn handen niet vuil aan”. Met 2 oogkleppen op stond de arbiter te fluiten op appèl, aangezien hij zelf natuurlijk niets zag. Eemdijk 8 moest er daardoor hard aan trekken.
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Alsof dat niet genoeg was, wist de scheidsrechter ook nog even daar die kraan open te draaien om zo de emmer helemaal te doen overlopen. Met geen enkele grijns of fatsoenlijke gelaatstrekking floot hij met zijn ogen dicht. Hier en daar een vuile overtreding en handsbal was meneer niet vies van. Of moet ik zeggen “maakt hij zijn handen niet vuil aan”. Met 2 oogkleppen op stond de arbiter te fluiten op appèl, aangezien hij zelf natuurlijk niets zag. Eemdijk 8 moest er daardoor hard aan trekken.
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Helaas ging dit gepaard met frustraties. Zo kwam er een voorzet vanaf de achterlijn, welke WB net niet kon hebben. De bal was niet hard genoeg, dus Dirk kon de bal zo onderscheppen. Hij dook op de bal, maar deze gleed door de benen. Tja, op zo’n moment vraag je om een tegendoelpunt. 2-0.
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Eemdijk 8 ging feller spelen, hoewel de wedstrijd eigenlijk al gespeeld was. Japio en Vullis hadden moeite om door de verdedigingslini van De Posthoorn te komen. Waren ze er doorheen, werd de bal net van de lijn gehaald door een speler. Het geluk was niet aan onze zijde.
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Tot talkshowhost, coach, trainer en ambtenaar in functie Hip vanaf de achterhoede kon oplopen, tot zo’n 25 meter voor het doel. Hij zag zijn kans schoon, zette de ene been voor het ander, maakte van een ronde bal een streep richting het doel en schoot zo wonderschoon en prachtig de 2-1 op het scorebord. Een welverdiende 2-1, dat wel. Dit was tevens ook de eindstand.
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Laten we deze wedstrijd snel vergeten en uitkijken naar de volgende wedstrijd. Volgende week mogen we tegen Hees. In de hoop dat we betere zaken doen in Soest…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…
Hmmmm, kort verhaal, maar toch nog te lang voor zo’n match…