’t Leugenbankje – Introductieweek (1)
"De emotiebom heeft gewerkt.", hoorde ik mijn mentor zeggen. Ik zie hem zijn smsje lezen op zijn mobiel. Hij kijkt naar mij en ziet aan mijn ogen dat ik geen flauw idee heb wat hij bedoelt. "De emotiebom! Ken je dat niet?", vroeg hij opgewekt. "Uhm… nee", antwoordde ik en nam nog een slok van mijn bier. Het is 3 uur s'middags, ik zit hier met 2 mentoren en 8 eerstejaars op het terras. Het is de eerste dag van introductieweek en zonnig. Sommige mensen waren om dit tijdstip al dronken. >>
"Je hebt nog veel te leren", lachte hij. "Maar daarvoor zit je ook hier! In deze week zal ik je alles vertellen over vr.." Hij stond op en wachtte het liedje af wat verderop werd gezonden. Wanneer het liedje verderop afgelopen was, sprong hij op de tafel en begon keihard te zingen; "Oh oh Den Haag mooie stad achter de duinen. De Schilderswijk..". "Oh dus daar komt dat rare accent vandaan", hoor ik een andere eerstejaars erdoorheen zeggen.
De Hagenees kreeg enige lach reactie van de overkant en vond het wel genoeg om in zijn eentje te zingen. Hij ging zitten en reikte naar zijn bier. "Wat wou ik je ook al weer vertellen", hijgde hij daarna. "Oh ja de emotiebom". Hij pakte een sigaret, stak het aan wachtte tot hij alle aandacht van de groep kreeg en ging verder. "Nu komt er een tamelijk lang verhaal. Dus ik hoop dat jullie een beetje opletten." Hij keek naar een vrouw uit het groepje waar hij net tegen had gezongen. "Oh ja… nou. Gisteren waren de mentoren ook gaan stappen. Dat doen we altijd omdat we dan nog een gezellig avond hebben zonder eerstejaars en kunnen makkelijker achter de wijven aan." De enige twee vrouwelijke eerstejaars keken hem nu vuil aan. "No offence", begon hij tegen de vrouwen. "Maar goed", ging hij verder." Wij aan het stappen. Achter de vrouwen aan. Kom ik daar zo bloedgeil wijf tegen. Wij dansen, best sexy en opeens onwijs aan het tongen. Dat is toch prima?" Alle mannelijke eerstejaars knikken, ik ook. De twee vrouwen daarentegen. Hij ging verder. "Maar ja… een man wilt op een gegeven moment meer dan alleen tongen niet? Dus ik voelen", hij grinnikte. "Ja.. echt smerig zag dat eruit man", zei de andere mentor nog snel. De Hagenees grinnikte weer. "Maar toen kapte ze het af, keek op haar horloge en meldde dat ze weg moest. Dat is gewoon klote! Nou ik haar nummer vragen, ik vond haar tenslotte een bloedgeil wijf en liet haar gaan. En daarna gewoon lekker doorfeesten." Hij stopte. Zijn bierglas was leeg. Hij wenkte naar de barvrouw. "Nog acht biertjes en twee colaatjes voor de dames aub."
"Maarrr…", begon ik twee biertjes later. "Wat heeft dat nou met een emotiebom te maken?" De Hagenees kuchte en drukte zijn sigaret uit. "Oh ja.. dat was ik aan het vertellen." Hij schreeuwde het als het ware zodat de andere eerstejaars ook aandacht gaven. "Ik zat dus vannacht met dat telnummer, maar geen beurt gekregen. Rest dan om die tijd nog de vraag. Moet ik achter haar aangaan of niet? Ik wil tenslotte neuken, maar het hoeft perse niet met haar. En dan is nog de kwestie of ik veel tijd aan haar moet besteden. Want stel je eens voor dat ik veel tijd aan haar besteed maar er niets van komt. Dat wil je niet. Je wilt een ja dan kan je gezellig je gang gaan. Of je wilt een nee dan kan je verder zoeken. Je wilt duidelijkheid." Iedereen knikte, zelfs de vrouwen. "En dan.. heb je daar de emotiebom. Een bekwame hulpmiddel om snel de conclusie te kunnen maken." En plots begreep niemand het meer.
"Ik zal jullie namelijk wat vertellen over vrouwen". De twee vrouwelijke eerstejaars keken alsof ze het niet willen horen. "Een man is simpel. Hij kent een 'ja' en een 'nee' qua de wil naar een bepaalde vrouw. Een vrouw is iets ingewikkelder. Ze kennen ook een 'ja' en een 'nee' maar hebben daarnaast ook een 'misschien wel', 'misschien' en een 'misschien' niet. Of te wel met al die verschillende misschiens kan je aan het lijntje worden gehouden. Daar heb je geen zak aan. Je wilt of een 'ja' of een 'nee'. Dan is het duidelijk. Dus wat doe je dan? Je geeft de vrouw een prikkel om die misschiens zelf te elimineren. Dan blijft er nog voor die vrouw of een 'ja' over, dat wordt neuken. Of een 'nee', dan kan je verder. Mooi he? De natuur." Hij vond dat hij alweer te lang had gepraat en nipte snel van zijn biertje. "Dus", begon ik langzaam. "Die emotiebom is die prikkel die alle misschiens en twijfels vernietigd??" Ik keek hem argwanend aan. "Yes!", schreeuwde de Hagenees lachend uit. "Dat vind ik nou zo mooi van eerstejaars. Er zit er altijd wel een vlugge leerling bij. De bom is inderdaad de prikkel, de ontsteking, het eerste dominosteentje wat alles in werking zet!" "Maar wat zet het nou in werking??", zei een andere eerstejaars. Hij klonk een beetje wanhopig ongeduldig. De Hagenees genoot. "Het elimineerproces natuurlijk. Of het vrouwwezen daadwerkelijk met de manwezen door moet gaan of niet. Ze zal een oordeel moeten vellen. In haar gedachten", nu begon hij harder te praten. "In haar gedachten vindt een ware rechtzaak plaats. Alle bewijzen worden gebruikt, alle getuigen naar voren geroepen en daarna mag de rechter haar oordeel vellen. Geen misschien, geen misschien wel of niet, maar een goede ja of een harde nee." Iedereen keek hem aan. Het was stil op terrasje. Ook rondom ons. Blijkbaar had zijn harde gepraat meer mensen gegrepen. "En een emotiebom", ging hij stapvoets pratend verder. "Is niet meer of minder dan de dame in kwestie op scherp te zetten door een doeltreffende zinnetje of complimentje. Ik had gisteren bijvoorbeeld gesmst dat ik niet meer kan ophouden aan haar te denken en zelfs daarmee een indicatie gegeven dat ik gek op haar ben. En het heeft gewerkt. Het werd een harde nee." Hij stond op, lachte nog na. "Zo. En nu ga ik lekker pissen".
Iedereen keek verbaasd, vooral de vrouwen. "Wat een dom lulverhaal", begon een eerstejaars met een grote neus. "Tja.", nam de andere mentor over. "Het klinkt vreemd, maar het werkt echt zo." "Voor mij klinkt het wel logisch hoor", zei één van de twee vrouwen. "Als een kerel zegt 'ik vind je zeer leuk' na één avond sex. Ga ik zeker weten denken of het een Go of een NoGo is voor een tweede avond. En zeg ik de persoon in kwestie of hij verder kan of niet. Maar is dit wetenschappelijk bewezen ofzo?", vroeg ze aan de andere mentor. De mentor keek haar vreemd aan vanwege haar begrip. "Welnee. Het schijnt al eeuwenoud te zijn. Vroeger ging dat gewoon met bloemen, brieven, een vrouw ten dans vragen. Er gaat zelfs een verhaal dat in de middeleeuwen één op één gevechten de emotiebom moest voorstellen. Maar het lijkt me absurd om je leven te geven voor een vrouw." De twee vrouwen keken hem boos aan. "Uhm.. voor alleen een keertje het bed in bedoel ik dan. Hoe dan ook. Tegenwoordig hebben we allemaal een mobiel en een sms is zo geklaard. Thank God for technology!" Ik keek naar mijn mobieltje van een half jaar oud. Zou ik dan toch die beltegoed van 20 gulden eens aanbreken?