Leugenbankje – Wat is er gebeurd?
En weer vroeg ik me af hoe ik hier gekomen was. Koppijn! Knallend op de maat van een goeie stevige clubplaat. Last van mijn linkerschouder, een bloedneus en mijn enkel een beetje verdraaid. Wat is er toch gebeurd? >>
Links van mij een moerassige sloot. Rechts van mij, een meter of 10 bij mij vandaan, een puntige schuur. Die verdacht veel leek op een oud-Hollandse molen. Maar dan zonder wieken. Tussen de schuur en mijzelf lag een zanderige weg. Tenminste, ik ging er vanuit dat deze moest dienen als weg, aangezien dit ‘pad’ het enige was waar geen onkruid groeide.
Was ik hier wel eens geweest? De plek kwam mij wel bekend voor, maar kon even niet plaatsen van wanneer en waarom ik hier was. Voelend aan mijn hoofd en kreunend en puffend strompelde ik omhoog en merkte dat mijn broek ook nog eens gescheurd was. De zoveelste broek die ik deze week versleten heb. Dat is iets wat ik me nog wel herinner… Of is dit soms een hersenspinsel? Dat heb ik wel eens gehoord namelijk, dat een traumatische ervaring de kans vergroot op Amnesie. Geheugenverlies.
De pijn en de dreun werd alleen maar erger in mijn hoofd, naarmate ik het schuurtje naderde. Ik veegde de modder van mijn lichaam, pakte mijn mobiele telefoon. Die leek 2x zo klein te zijn. Wat zeg ik? Hij was twee keer zo klein. Geen accu en het scherm doorlopen van de inkt. Hier had ik dus ook niets meer aan.
Ik stak steunend en puffend de straat over en zag een bord hangen op de schuur. Ik stond even stil, las de letters die op een bord geschreven waren met een dunne stift: C-H-A-U-F-F-E-U-R-S-C-A-F-É. Plots herinnerde ik me weer wat er precies gebeurd was, hoe ik daar terecht was gekomen, hoorde een enorm kabaal, wat leek op een zware dieselmotor, en…
Weer vroeg ik me af hoe ik hier gekomen was. Koppijn! Knallend op de maat van een goeie stevige clubplaat. Last van beide schouders, een bloedneus, tand door mijn lip, mijn beide enkels verdraaid, een buil op mijn hoofd en mijn rechtergrote teen verbrijzeld, maar gevoelloos. Wat is er toch gebeurd?
De pijn en de dreun werd alleen maar erger in mijn hoofd, naarmate ik het schuurtje naderde. Ik veegde de modder van mijn lichaam, pakte mijn mobiele telefoon. Die leek 2x zo klein te zijn. Wat zeg ik? Hij was twee keer zo klein. Geen accu en het scherm doorlopen van de inkt. Hier had ik dus ook niets meer aan.
Ik stak steunend en puffend de straat over en zag een bord hangen op de schuur. Ik stond even stil, las de letters die op een bord geschreven waren met een dunne stift: C-H-A-U-F-F-E-U-R-S-C-A-F-É. Plots herinnerde ik me weer wat er precies gebeurd was, hoe ik daar terecht was gekomen, hoorde een enorm kabaal, wat leek op een zware dieselmotor, en…