DAAAAAG!! HOLLAND!
Zittend op het balkon, kijkend over de Atlantische Oceaan, nippend aan mijn overheerlijke Windhoek Lager, luisterend naar het gebulder van de golven op het strand, bedenk ik me wat er deze dag allemaal is gebeurd. Wat een heerlijke dag! En dan tegelijk mijn eerste ‘verslag’! >>
Een dag eerder, Schiphol. Gebracht door mijn pa (pa nog bedankt!), gaan we na wat gedronken te hebben maar eens inchecken. Relaxed staand bij de incheckbalie, krijg ik het te horen. British Airways (de luchtvaartmaatschappij waarmee ik vlieg) heeft problemen op Londen Heathrow met de terminal vijf, zelfs gemaakt door Hollanders, waardoor ik lekker met KLM mag vliegen. Enigste resultaat, half uurtje vertraging. Ach, lekker belangrijk denk ik nog.
Zittend in het vliegtuig, zie ik Nederland steeds kleiner en kleiner worden. DAAAAAAAAG! Nederland!!! Ongeveer 45 minuten later sta ik in Londen.
Op Londen Heathrow kom ik Jelle tegen. Jelle is mijn studiegenoot waarmee ik vier maanden in Zuid-Afrika ga optrekken. Het toeval wil, Jelle heet Huisman van zijn achternaam. Uitgerekend mijn zwaag Jan(nie) heet ook Huisman van zijn achternaam. Dit betekend dus ‘zelfde’ naam, J. Huisman. Hopelijk is het niet net zo een duf mannetsie, denk ik nog….
Gezamenlijk stappen we het vliegtuig in naar Cape Town. Met 35.000 feet onder ons en een snelheid van 900 km/u vliegen we naar het grote avontuur. Al duurt deze reis wel een uurtje of twaalf (ook hier een uurtje vertraging) heb ik niks te klagen. Echter, na een uurtje of drie stopt het entertainment system van het vliegtuig ermee. Ik kruip letterlijk tegen de muren op van verveling. Zeker aangezien mijn twee buurtjes (zuid-afrikaaanen) liggen te kettingzagen alsof hun leven ervan afhangt. Na twintig keer de muren opgekropen te hebben, vliegt plotseling de video er weer in. Hitman is wel te pruimen, maar de rest…. Ach, uiteindelijk landen we in Kaapstad.
Graadje of 30, heerlijk!! We gaan naarstig op zoek naar onze bagage. Deze hebben we vrij snel en we gaan op zoek naar een huurauto. Uiteindelijk vinden we een blitse, rode! Volkswagen. Een minpuntje… We hebben een creditcard nodig om deze auto mee te kunnen nemen. Gelukkig heb ik mijn creditcard zo secuur in mijn rugtas opgeborgen dat ik hem nergens kan vinden. Rugtas leeggehaald… nix. Ingepakt, toch weer rugtas leeggehaald… nix. Koffer openen… nix, koffer dicht. Toch weer openen, uitgepakt… nix, de creditcard is nergens te vinden. Dan maar Marty bellen. Marty, in coma liggend, (sorry Marty, haha) gevraagd of ik hem niet toevallig had vergeten. Hij kon hem niet vinden, en dat zonder lenzen!! Knap hoor!
Uiteindelijk, laatste keer mijn rugtas leeggehaald. En ja hoor, in een secret opbergvakje lag ie. En zo kon de blitse, rode! auto mee en konden we op zoek naar een mooi appartementje. We hadden er namelijk voor gekozen om op onze aankomstdag een aantal appartementen te bezichtigen. Pfoe, dat viel behoorlijk tegen in de hitte. Zeker met geen slaap de afgelopen nacht in het vliegtuig. In een stad die je niet kent, behalve van een plattegrond. Het moet gezegd worden, het verschil tussen arm en rijk is erg groot in Kaapstad. Als je de stad binnenrijdt zie je als eerste een krottenwijk, waarna het steeds luxer en luxer wordt. Gelukkig waren de appartementen geen houten plankjes met golfplaten boven je hoofd.
We kregen contact met een verhuurder, wel bekend als the south african gaylord. Deze vrouw/man liet ons zijn geweldige appartementen zien. Heel mooi, alleen een beetje jammer dat de appartementen maar één slaapkamer hadden. Tegen een bespottelijke prijs. Gelukkig hadden we nog wat achter de hand. Uiteindelijk na het afgaan van een aantal adressen verspreidt over de gehele dag hebben we het voor elkaar (zie foto’s). We zijn de trotse huurders van een verschrikkelijk ‘vies’ ding, met uitzicht op de Tafelberg en de Atlantische oceaan!! Helaas geen internet, dus ga een abonnementje internetcafé halen. Tot zover uit Kaapstad, morgen Kaapstad bezichtigen als het weer het toelaat. Misschien komen we nog een paar van die ‘amperbroekies’ tegen.
Kusjes, Henk
Op Londen Heathrow kom ik Jelle tegen. Jelle is mijn studiegenoot waarmee ik vier maanden in Zuid-Afrika ga optrekken. Het toeval wil, Jelle heet Huisman van zijn achternaam. Uitgerekend mijn zwaag Jan(nie) heet ook Huisman van zijn achternaam. Dit betekend dus ‘zelfde’ naam, J. Huisman. Hopelijk is het niet net zo een duf mannetsie, denk ik nog….
Gezamenlijk stappen we het vliegtuig in naar Cape Town. Met 35.000 feet onder ons en een snelheid van 900 km/u vliegen we naar het grote avontuur. Al duurt deze reis wel een uurtje of twaalf (ook hier een uurtje vertraging) heb ik niks te klagen. Echter, na een uurtje of drie stopt het entertainment system van het vliegtuig ermee. Ik kruip letterlijk tegen de muren op van verveling. Zeker aangezien mijn twee buurtjes (zuid-afrikaaanen) liggen te kettingzagen alsof hun leven ervan afhangt. Na twintig keer de muren opgekropen te hebben, vliegt plotseling de video er weer in. Hitman is wel te pruimen, maar de rest…. Ach, uiteindelijk landen we in Kaapstad.
Graadje of 30, heerlijk!! We gaan naarstig op zoek naar onze bagage. Deze hebben we vrij snel en we gaan op zoek naar een huurauto. Uiteindelijk vinden we een blitse, rode! Volkswagen. Een minpuntje… We hebben een creditcard nodig om deze auto mee te kunnen nemen. Gelukkig heb ik mijn creditcard zo secuur in mijn rugtas opgeborgen dat ik hem nergens kan vinden. Rugtas leeggehaald… nix. Ingepakt, toch weer rugtas leeggehaald… nix. Koffer openen… nix, koffer dicht. Toch weer openen, uitgepakt… nix, de creditcard is nergens te vinden. Dan maar Marty bellen. Marty, in coma liggend, (sorry Marty, haha) gevraagd of ik hem niet toevallig had vergeten. Hij kon hem niet vinden, en dat zonder lenzen!! Knap hoor!
Uiteindelijk, laatste keer mijn rugtas leeggehaald. En ja hoor, in een secret opbergvakje lag ie. En zo kon de blitse, rode! auto mee en konden we op zoek naar een mooi appartementje. We hadden er namelijk voor gekozen om op onze aankomstdag een aantal appartementen te bezichtigen. Pfoe, dat viel behoorlijk tegen in de hitte. Zeker met geen slaap de afgelopen nacht in het vliegtuig. In een stad die je niet kent, behalve van een plattegrond. Het moet gezegd worden, het verschil tussen arm en rijk is erg groot in Kaapstad. Als je de stad binnenrijdt zie je als eerste een krottenwijk, waarna het steeds luxer en luxer wordt. Gelukkig waren de appartementen geen houten plankjes met golfplaten boven je hoofd.
We kregen contact met een verhuurder, wel bekend als the south african gaylord. Deze vrouw/man liet ons zijn geweldige appartementen zien. Heel mooi, alleen een beetje jammer dat de appartementen maar één slaapkamer hadden. Tegen een bespottelijke prijs. Gelukkig hadden we nog wat achter de hand. Uiteindelijk na het afgaan van een aantal adressen verspreidt over de gehele dag hebben we het voor elkaar (zie foto’s). We zijn de trotse huurders van een verschrikkelijk ‘vies’ ding, met uitzicht op de Tafelberg en de Atlantische oceaan!! Helaas geen internet, dus ga een abonnementje internetcafé halen. Tot zover uit Kaapstad, morgen Kaapstad bezichtigen als het weer het toelaat. Misschien komen we nog een paar van die ‘amperbroekies’ tegen.
Kusjes, Henk
Graadje of 30, heerlijk!! We gaan naarstig op zoek naar onze bagage. Deze hebben we vrij snel en we gaan op zoek naar een huurauto. Uiteindelijk vinden we een blitse, rode! Volkswagen. Een minpuntje… We hebben een creditcard nodig om deze auto mee te kunnen nemen. Gelukkig heb ik mijn creditcard zo secuur in mijn rugtas opgeborgen dat ik hem nergens kan vinden. Rugtas leeggehaald… nix. Ingepakt, toch weer rugtas leeggehaald… nix. Koffer openen… nix, koffer dicht. Toch weer openen, uitgepakt… nix, de creditcard is nergens te vinden. Dan maar Marty bellen. Marty, in coma liggend, (sorry Marty, haha) gevraagd of ik hem niet toevallig had vergeten. Hij kon hem niet vinden, en dat zonder lenzen!! Knap hoor!
Uiteindelijk, laatste keer mijn rugtas leeggehaald. En ja hoor, in een secret opbergvakje lag ie. En zo kon de blitse, rode! auto mee en konden we op zoek naar een mooi appartementje. We hadden er namelijk voor gekozen om op onze aankomstdag een aantal appartementen te bezichtigen. Pfoe, dat viel behoorlijk tegen in de hitte. Zeker met geen slaap de afgelopen nacht in het vliegtuig. In een stad die je niet kent, behalve van een plattegrond. Het moet gezegd worden, het verschil tussen arm en rijk is erg groot in Kaapstad. Als je de stad binnenrijdt zie je als eerste een krottenwijk, waarna het steeds luxer en luxer wordt. Gelukkig waren de appartementen geen houten plankjes met golfplaten boven je hoofd.
We kregen contact met een verhuurder, wel bekend als the south african gaylord. Deze vrouw/man liet ons zijn geweldige appartementen zien. Heel mooi, alleen een beetje jammer dat de appartementen maar één slaapkamer hadden. Tegen een bespottelijke prijs. Gelukkig hadden we nog wat achter de hand. Uiteindelijk na het afgaan van een aantal adressen verspreidt over de gehele dag hebben we het voor elkaar (zie foto’s). We zijn de trotse huurders van een verschrikkelijk ‘vies’ ding, met uitzicht op de Tafelberg en de Atlantische oceaan!! Helaas geen internet, dus ga een abonnementje internetcafé halen. Tot zover uit Kaapstad, morgen Kaapstad bezichtigen als het weer het toelaat. Misschien komen we nog een paar van die ‘amperbroekies’ tegen.
Kusjes, Henk
We kregen contact met een verhuurder, wel bekend als the south african gaylord. Deze vrouw/man liet ons zijn geweldige appartementen zien. Heel mooi, alleen een beetje jammer dat de appartementen maar één slaapkamer hadden. Tegen een bespottelijke prijs. Gelukkig hadden we nog wat achter de hand. Uiteindelijk na het afgaan van een aantal adressen verspreidt over de gehele dag hebben we het voor elkaar (zie foto’s). We zijn de trotse huurders van een verschrikkelijk ‘vies’ ding, met uitzicht op de Tafelberg en de Atlantische oceaan!! Helaas geen internet, dus ga een abonnementje internetcafé halen. Tot zover uit Kaapstad, morgen Kaapstad bezichtigen als het weer het toelaat. Misschien komen we nog een paar van die ‘amperbroekies’ tegen.
Kusjes, Henk
{gallery}southafricanmouse/Verslag2april{/gallery}