Roda ’46 6 – Eemdijk 7 (5-2)

Na het plezierige verslag van vorige week van Eemdijk 7’s Bulletcatcher is het nu de beurt aan Mup. Mup, nu voor het tweede jaar meespelend met het 7e, heeft zijn fantasie en alle feiten uit de kast gehaald, en gooit zijn visie in de strijd over de wedstrijd van afgelopen zaterdag bij en tegen Roda ’46 6 in Leusden. Check Mup’s verslag. >>

Afgelopen zaterdag mochten wij het opnemen tegen Roda’46. Alle omstandigheden waren gunstig. De aanvangstijd was om13.00 in plaats van 16.30. Het weer was uitstekend, een mooi najaarszonnetje, niet te warm en niet te koud, Vol goede moed vertrokken we, ietwat aan de late kant, met de auto vanaf sportpark de Vinken. Eenmaal aangekomen in Leusden zochten we zo snel mogelijk de kleedkamer op. Kleedkamer 18 was ons deelgevallen. Tijdens het omkleden merkten we al snel een penetrante, vreemde geur op. De strontvliegen vlogen ons om de oren en de stank was al snel niet meer te harden. Uit de bekerwedstrijd van 3 weken geleden wisten we dat Roda’46 een fanatieke tegenstander was maar dat ze onze voorbereiding moedwillig wilden saboteren gingen zelf onze grootste complotdenkers boven de pet. Al snel bleek dat het friendly fire was van onze spits Japio die vanwege de spanning toch nog even zijn behoefte moest doen. Het zal dan niet verbazen dat iedereen zich binnen recordtijd meldde op veld 8 voor de gebruikelijke warming-up. Na wat inloopwerk, rek -en strek oefeningen en een paar ballen op het doel schieten was het dan zover: het fluitsignaal.

Iedereen werd bij elkaar geroepen om de opstelling te bespreken en een paar tactische aanwijzingen werden besproken. Met 4 wedstrijden en 4 gewonnen zouden we dit Rodavarkentje wel even wassen. Al snel bleek deze gedachte ongegrond. In de 1^e helft was Roda de betere ploeg. Eemdijk 7 speelde slecht, ongeconcentreerd en met weinig inzet. Het eerste tegendoelpunt kon dan ook niet uitblijven. Aan de linkerkant mocht Roda ingooien. Arjen lette niet op en liet zijn man uit zijn rug lopen. Henk werd uitgespeeld door 2 man, de voorzet werd gegeven en onberispelijk ingekopt door de opkomende verdedigende middenvelder van Roda. Ook het tweede doelpunt liet niet veel langer op zich wachten, een schot van buiten de zestien werd gered door de paal. Deze keerde terug in de zestien waar Arjen de bal verkeerd aannam en een speler van Roda de bal kon onderscheppen en eenvoudig kon binnentikken. Wederom was Walter kansloos. Om een goed voorbeeld te stellen besloot Hip om voorop te lopen in de malaise. Druk op zoek naar de beslissende pass verloor hij meerdere keren de bal in het hart van de verdediging. Na zo’n balverlies van Hille, waardoor een roda speler kon oplopen naar het doel, moest Gerrit een overtreding maken aan de linkerkant van de zestien. De vrije trap werd voorgegeven en belandde pardoes in één keer in het doel. Hier werd niet scherp genoeg verdedigd door Wouter die de bal langs zich heen zag vliegen.

3-0 binnen een half uur. Eemdijk rechtte haar rug en probeerde een aansluitingstreffer te scoren voor de rust. We creëerden druk op de verdediging van Roda en kregen enkele corners en vrij trappen. Twee bijna identieke vrije trappen van Hip en Wortel, laag hard over de grond, werden ter nauwernood door de keeper va Roda. Ook uit de corners lukte het niet om te scoren.

De rust was aangebroken en het tactisch concept werd aangepast. De gehele reservebank werd in stelling gebracht. Henk-Wim ruilde voor Wouter op de rechtsbackpositie. Hoewel niet iedereen hiervan op de hoogte was gingen we in de tweede helft met 3 spitsen spelen. Wortel zou wederom de rechtsbuitenpositie bekleden. Met de wedstrijd van de Meern in ons achterhoofd begonnen we vol goede moed aan de tweede helft. Helaas werd al snel deze moed de kop ingedrukt. Hip raakte bij het uitverdedigen de bal onfortuinlijk op de hand. Mijn inziens was dit buiten de 16 maar de scheidsrechter wees onverbiddelijk naar de stip. De penalty werd strak in de hoek geschoten en de 4-0 kon op het scorebord worden geschreven.

Met de moed der wanhoop probeerde Eemdijk tot een groot offensief te komen, wat ook lukte. Mup speelde meer voor de verdediging, strijd werd geleverd, duels werden gewonnen en er werden kansen gecreëerd. Het duurde even, maar uiteindelijk viel het doelpunt. Wortel gaf voor aan de rechterkant en Gerrit torende boven de verdediging uit en kopte de bal snoeihard binnen, 4-1. Er werd doorgedrukt, dit leverde wederom een hele grote kans op voor Gerrit op de rand van het doelgebied. Met een halve sliding probeerde hij de bal binnen te werken maar de bal ging ruim 2 meter naast. Jammer want dit had de wedstrijd kunnen doen kantelen.

Eemdijk speelde op de helft van Roda maar moest wel oppassen voor de gevaarlijke counters van Roda. Met nog een kwartier te spelen was het dan ook raak. Een speler van Roda werd diep gestuurd. Deze kon onderschept worden door de verdediging van Eemdijk, waar het niet dat de aanvaller van Roda de bal met de hand meenam. Vervolgens werd de bal vanaf de zestien, niet geheel onhoudbaar, achter de verbouwereerde Walter geschoten, 5-1. Na de onterecht gegeven penalty een tweede fout van deze scheidsrechter. Hij had het niet gezien was zijn commentaar. Het redelijke tegen commentaar was dat hij dan niet met zijn dikke kont op de middenlijn moet blijven hangen werd niet in dank afgenomen en beloond met een gele kaart voor Mup.

Het zat wat dat betreft ook niet echt mee. Hoewel de wedstrijd feitelijk al gespeeld was bleven we op zoek naar het tweede doelpunt. Deze viel na een mooie dieptepass, buitenkant voet van Hip, die terecht kwam bij wortel en de bal schitterend over de uitgekomen keeper, wipte. Dit was dan ook het laatste noemenswaardige wapenfeit van de wedstrijd en bepaalde de eindstand op 5-2

Het woord tactiek is vaak gevallen na afloop van de wedstrijd. Mijn inziens ligt het aan cliché 1, 2 en 3. We begonnen te slap in de duels, waren ongeconcentreerd en leden te veel balverlies. De tegenstander strafte dit vervolgens genadeloos af. Eind eerste helft en in de tweede helft hebben we kunnen zien dat we deze tegenstander gewoon kunnen verslaan. Helaas hadden we het geluk en de scheidsrechter niet mee, anders hadden we nog zo maar voor een wederopstanding kunnen zorgen alá de Meern uit. Helaas loopt het niet altijd zo af. Gemakzucht is een dodelijke kwaal.