VOP 5 – Eemdijk 8 (1-1)

Hoop is uitgestelde teleurstelling. Ik hoor het mijn collega nog zeggen. Ik hoopte dat we afgelopen zaterdag 3 punten zouden pakken. De teleurstelling was groot toen na 90 minuten niet die ene punt meer op het bord stond voor mijn clubje. Helaas. Soms kun je ook niet alles hebben en moet je leven van dag tot dag. Wij keken te vroeg vooruit en zagen dat ene stukje schaduw niet. Nu we de kou gevoeld hebben, gaan we rechtop lopen en kijken we vooruit. Vooruit, naar de plek waar de schaduw ligt. Deze schaduw gaan we dan met een hele grote boog omzeilen, aangezien het licht tot het eind van de kampioenschap moet blijven schijnen op ons bolletje, zodat we misschien begin juni toch nog dat bruine gezichtje mogen showen… op de botter! >>

 Jaja, na die 90 minuten zag ik een handjevol kopjes erg bedroefd omlaag kijken. Er kon geen glimlachje meer vanaf, en een scheldkanonnade ging hier aan vooraf. Niet op de tegenstander, niet op de medespelers, een klein beetje op de tot de 80e minuut redelijke scheidsrechter, maar puur op dat stukje ‘algemeen’. Algemeen… Een woord die men gebruikt op het moment dat je geen aanwijswoord kan gebruiken voor de situatie. Je kan niemand de schuld geven en de zondebok is er niet per definitie. Algemeen. In het algemeen heeft Eemdijk 8 ook niet gewonnen en in het algemeen durf ik te stellen dat het kampioenschap voorbij is. SVM 5, de club uit Maartensdijk, die maar door 2 andere teams is verslagen, waaronder de Groene Hulk Eemdijk 8, zal door tekortdoen van de groenen de titel in de wacht slepen.

Tenminste, zo ziet het er naar uit. Maar door zo’n vooruitblik kunnen deze geel-blauwen een schaduwplekje over het hoofd zien. En als ik kijk op de groenebuienradar, zie ik daar een donkere wolk. Deze trekt zaterdagochtend vanuit het zuidwesten over Utrecht heen, richting het noordoosten, waar deze rond het middaguur een grote schaduw zal werpen over Sportpark de Vinken. Donderslagen zullen klinken en een grote schaduw bedekt de felgele kleur van de tegenstander van Eemdijk 8… 

Maar afgelopen zaterdag was deze schaduw 10 kilometer verderop te bewonderen. Op Sportpark Olympus welteverstaan. Rond 15:00 uur welteverstaan. 

Eemdijk 8 was gebrand. Gebrand om te winnen en gebrand om een lesje te leren. Een voetballesje welteverstaan. De groenen mochten oude bekenden opzoeken. De bekenden van VOP 5. Het sfeertje was aan het begin wat grimmig, maar dat was de pure kracht van de concentratie. Het veld werd betreden, er werd warmgelopen, en de tactiek werd besproken. Het had de ochtend geregend, dus het kunstgras was goed te bespelen. Om 15:00 uur ving de wedstrijd aan, en de regen hield zich minstens 90 minuten schuil. 

Aan het begin moest Eemdijk 8 even los komen. Rondspelen, rustig passen en een beetje oriënteren. Er leek even niets los te komen en het doelpunt was nog ver te zoeken. Hier en daar een kansje, maar nergens echt heel gevaarlijk. Dat “hier en daar” was al meer dan wat VOP 5 eigenlijk de hele wedstrijd heeft gekregen aan kansen. De gevaarlijkste kans kwam over de rechterkant van Eemdijk 8. Onze Bulletcatcher stond zijn mannetje, maar ving daar zijn eigen ‘bullet’ op in zijn knie. Hij verstapte zich, waardoor zijn knie een optater kreeg en hij geveld werd. De aanvaller van VOP ontsnapte zo aan de gewonde Bullet, en kwam zo alleen voor de keeper. Keeper Dirk kwam uit, maakte zo het doelgebied kleiner en de blauw-witte schoot de bal slecht naast. Dit was tot de 90e minuut de grootste kans voor de thuisspelers. 

Hier kwamen de groenen goed weg. VOP 5 wist zo hier en daar nog wel een actie op te zetten, maar werden nergens echt gevaarlijk. De verdediging stond als een huis. 

De groenen gingen wat feller spelen en kregen zo meer balbezit. De linkerkant werd goed opgevangen door Mouse en AzAri. Beide heren wisten met hun samenspel zo de kanskaart op te gooien voor de voorhoede. Helaas ging men de eerste helft met deze kanskaarten steeds niet langs ‘Start’, en ontving men dus ook niet een bonus.  

Dat Eemdijk 8 kansen kreeg, was duidelijk. De grootste kansen in deze helft waren toch wel van Gizmo, Japio en Longshanks “Gerrit” Vullis. Als we de kansen naast elkaar gaan leggen, staat Gizmo nipt bovenaan.  

Gizmo vulde een lege ruimte goed op en stond goed vrij. Hij kreeg daar net voor het keepergebied van VOP de bal in de voeten gespeeld en had plots zeeën van ruimte. Hij liep nog een paar stappen, gooide € 0,50 in zijn heup, zijn voet begon te ‘shaken’ en trapte de bal zo hard, dat deze meer dan een meter over de lat schoot. Een verzuurde kans, wat overigens een prachtige fieldgoal werd. Helaas telt dit alleen met American Football. Gizmo baalde zelf ook. Het was allemaal in een flits gebeurd. 

Ook kreeg Vullis nog een kans, die ik mij niet goed voor de geest kan halen. Naar mijn mening was dit een kopbal (50% kans dat ik het goed heb) en werd deze net gestopt door de keeper. Mochten we deze wedstrijd op woensdagavond gespeeld hebben, zou hij ze 1 voor 1 in het doel koppen. Helaas. 

Degene die ik mij wel voor de geest kan halen is de kans van Japio. In de zaal is hij heer en meester in zulke goals, maar deze zaterdag wilde hij (zo leek het) hier niets mee te maken hebben. Aan de rechterkant wist hij wederom een paar verdedigers voorbij te gaan, en volgde hij de bal die redelijk snel richting de achterlijn leek te rollen. Toch wist hij de snelheid er nog in te zetten en gleed nog richting de bal, alvorens deze de achterlijn zou passeren. Hij gaf de bal een knal, en probeerde deze diagonaal te sturen naar de linkerpaal, maar de bal schoot voorlangs.  

Dit waren een paar van de vele gemiste kansen. Hang me niet op aan het feit dat ik misschien je naam niet noem, maar ik heb niet genoeg vingers om al die kansen te tellen en te onthouden. Als ik ‘knoop in de zakdoek’ zou spelen, zou ik uit de hoogste gevangenis kunnen ontsnappen door alle zakdoekjes die ik aan elkaar geknoopt zou hebben. 

De eerste helft was alleen door de kansen al voor Eemdijk 8. Helaas zou dit niet genoeg zijn en wil de KNVB echte punten op papier zien. Tja, die konden we de eerste helft niet geven. Ook een mooie voorzet van AzAri, die net voor het doel langs schoot, kwam niet aan bij de voorhoede.

Na 45 minuten gestreden te hebben, was daar het ‘rustsignaal’. Er heerste een kleine ontevredenheid. Niet zozeer over de wedstrijd, want Eemdijk 8 speelde niet slecht. Zelfs supersupporter Booka, de man die vandaag de wedstrijd kleurde met zijn vlagbewegingen en zo Eemdijk 8 uit de brand hielp (wereldvlagger Maarten is op vakantie), vond Eemdijk 8 voor de verandering “best goed” spelen.De ontevredenheid kwam meer van het feit dat Eemdijk 8 de betere was, maar dit niet op papier vast kon leggen. Eemdijk 8 was niet zozeer uitblinkend, maar wel het team met de meeste (onbenutte) kansen. Eemdijk 8 was meer in balbezit en had zeker 1 of 2 doelpunten deze helft verdiend. Maaar… als je ze niet scoort… blabla… Wet van Murphy… bla bla… Murphy moeten ze kapot schieten! 

De thee werd gedronken en keeper Dirk werd nog even ingeschoten door Ri-take-one-for-the-team-kea. De tweede helft ving aan rond 16:00 uur. Dit was het uur van de waarheid. Of zoals ze in de hitserie ‘24’ zeggen “The following takes place between 4 p.m. and 5 p.m.”. Ook deze helft was minstens zo spannend als deze hele serie bij elkaar. Heb ik het niet over de hele tweede helft, heb ik het wel over de laatste 10 minuten. Mijn witte voetbalbroekje had plots alle kleuren van de regenboog… 

VOP 5 mocht aftrappen. Het spel werd wat feller allemaal. Hier en daar ontstond een scheldpartij en wat uitdagingen, maar ook werd er flink op losgetrapt. Hoewel VOP en Eemdijk buiten de groene velden gewoon gezellige bekenden van elkaar zijn, zo fel is de strijd binnen de witte lijnen. Het gebeurt allemaal nog wel in een redelijk sportieve context, maar met een gemeen tintje. Aan beide kanten welteverstaan. De een trapt nog meer na dan de ander. Wat de een beschouwt als een brute overtreding, wordt door de ander getypeerd als een schouderduw. Zo werd het hard tegen hard. Beide teams wilden winnen. Eemdijk 8 wilde zo het kampioenschap in zicht houden en VOP 5 wilde de tweede plek halen… met toch stiekem in het achterhoofd ook een glimp van het kampioenschap. Zo werd alles op alles gespeeld. 

Eemdijk 8 kwam alleen beter uit de veren. Ze kregen veel meer kansen. Maar hier werd een puntje duidelijk waar aan gewerkt moet gaan worden tijdens de training. Afmaken. Het afmaken zat er niet in. Dan zat de keeper er weer tussen, of werd er gewoonweg over of naast geschoten. Als je naar de laatste paar verslagen kijkt, zie je dat Eemdijk 8 maar een fractie van de kansen scoort de laatste tijd. Is dit goed? Moeten we hier meer op oefenen? Of durven we niet te schieten? Vaak gaan de acties gepaard met het eindeloos dollen van de tegenstander. 

Tot daar de vrije trap kwam net buiten ‘de 16’ van de thuisspelers. Hip legde de bal neer en de keeper van VOP zette zijn muurtje. In mijn optiek ging dit een moeilijke vrije bal worden. De muur stond te dicht op de bal. De bal kon er dus moeilijk overheen. We kennen Hip zijn kracht, dus deze bal moest gewoon dwars door de verdediging heen. De muur was gezet, het fluitje werd gefloten en Hip nam een aanloop. Menigeen aan stonden naast de muur al klaar om de bal te onderscheppen om zo de ‘rebound’ te plaatsen. Maar… dit was niet nodig. Hip knalde bal langs de muur, waar normaliter de keeper zou moeten staan. De keeper stond er niet, en Hip vond daar zijn ruimte. De keeper strompelde nog richting de bal, maar die was te diep in de hoek geplaatst om een doelpunt te verijdelen. Hip tekende als de groene held van Eemdijk 8 het eerste doelpunt op het scorebord! De groenen waren blij en zeer opgelucht. Het eerste doelpunt moest gemaakt worden door iemand die in de achterhoede speelt. Het zij zo. 

VOP kreeg zo hier en daar nog een kansje, maar wisten ze niet te benutten. Zo wisten ze af en toe de verdediging te ontvluchten, maar was daar geen afmaker. Of de bal werd te ver vooruit gespeeld, of de voorzet kwam niet verder dan de eerste paal, waar òf een groene verdediger, òf keeper Dirk klaar stond om de bal te onderscheppen. Niets gevaarlijks aan.

Maar Eemdijk 8 moest wel scherp blijven. Het was net oorlog. Eén fout betekende jouw ‘dood’. Je team kon er aan onderdoor gaan. Dit wilde je niet, daarom knipperde je zo min mogelijk met je ogen, en stond je klaar om de sprint in te zetten. Je stond altijd paraat om je medespeler te backuppen. Zo wist Gizmo ook zo hier en daar als middenveld-allrounder zijn niet al te brede lichaam in te zetten, en maakte hij van zichzelf een heuse Terminator. Af en toe leek het alsof Gizmo een lichaam van staal had, zoals hij bepaalde duels aanging. Geweldig om te zien en ook nog met beleid! De bal onderscheppend, maar wel de tegenstander geheel van de bal gejaagd! Zo wil ik het graag bij iedereen zien! 

Vullis doet dit ook altijd goed en weet zijn lange lichaam vaak door de verdediging heen te wurmen. Zo nu en dan trekt hij tegen het eind van de wedstrijd meer naar buiten. Hij probeert het dan buitenom, om zo via een achteringang oog in oog te komen staan met de keeper. Het laatste kwartier was aangebroken en Vullis ging ook nu via de rechterkant een paar man voorbij. Gerrit werd aan alle kanten belaagd en kreeg ook vele trappen op zijn enkels en schenen. Maar zoals in het bloed en in de aard van de meeste Spakenburgers zit, wordt er niet ‘gepiept’ en ga je door tot je niet meer kan. Karakterwerk! Zo deed Gerrit Vullis dat ook aan de rechterkant in het keepergebied van VOP, waardoor de scheidsrechter er geen heil in zag om de bal op de stip te leggen. Maar door de aanvallen die de voorhoede van de Diekers moesten incasseren, werden de kansen niet goed benut.  

De scheidsrechter ging nog even door, en floot alles dood wat ook maar doodgefloten kon worden. Puk die in eerste instantie neer werd getrapt, maar die een vrije bal tegen krijgt als hij zich alleen maar omdraait.

Vlak voor de 16 van de groenen waar menigeen een duel aangaat, wordt er zonder pardon tegen de groenen gefloten. Alsof het leek dat de scheidsrechter zich de laatste paar minuten nog wilde bewijzen voor de thuisploeg, of dat hij nog wat goed te maken had. Hij ademde in en uit door het fluitje, waardoor het net een cursus fluiten-voor-beginners leek… 

VOP 5 bleef doorbikkelen en wist hier en daar nog flink gevaarlijk te worden. Eemdijk 8 leek steeds meer richting eigen keepergebied gefloten te worden, waardoor VOP 5 meer de ruimte kreeg om de gelijkmaker te maken. 

Tot daar plots de uitbraak was. Gerrit Vullis, de man met de Zevenmijlsbenen, zette de sprint in en liep richting het keepergebied. De keeper van VOP stond hem al op te wachten, maar Vullis werd al belaagd door een verdediger. Vullis gaf een prachtig hakje op AzAri die ook de sprint ingezet had. AzAri stond oog in oog met de keeper van VOP. Wortel schreeuwde van opzij dat hij vrij stond, maar de desoriëntatie was groot en AzAri schoot helaas pindakaas recht op de keeper af.  

Toen was het weer een wedstrijd Eemdijk 8 vs. De Arbiter. In mijn ogen was de scheids een soort van schild. Een Hurt Locker bommenpak, waarmee je de confrontatie wel aan durft en aan kan. Mocht de bom ontploffen, heb je altijd nog een pak aan die de scherven niet in je lichaam kerft. Doordat alles nu af werd gefloten op de helft van Eemdijk 8, en ook door het doorstrijden tot het gaatje van de mannen van VOP, viel daar de gelijkmaker. Wederom iemand uit de achterhoede die een streepje mag zetten voor zijn team op het scorebord.

Het bommenpak kon uit, de bom was onschadelijk gemaakt, en de wedstrijd werd ten einde gefloten.