BFV Toernooi 2009 Speelronde 3
Wederom was het een enerverende avond voor FC RidíCULO. Niet alleen was het de laatste avond van dit BFV Toernooi voor de Ridiculanen, maar ook zijn er wederom een aantal records verbroken sinds het bestaan van RidíCULO. Kortom, het was een avond met ups en downs, maar gelukkig ook met veel vreugde en plezier! >>
Met een graad of 25 buiten en ongeveer 35 binnen in Sporthal de Kuil mochten we aantreden om 19:00 uur tegen De Rode Duivels. Een team met allemaal ‘blauwen’ en met veel potentie. Op papier is dit team veel beter dan FC RidíCULO. Uiteraard leven we in een digitaal tijdperk en hebben we dit soort ‘papieren’ niet meer nodig. Bits en bytes tegen mekaar. Acht bits is 1 byte. Gelukkig heeft FC RidíCULO 9 spelers en overtreffen we dus de byte. Dit hadden onze roodkleurige blauwe vrienden nooit verwacht.
De wedstrijd begon rustig om 19:00 uur. Precies zoals we willen. Zo kon het overzicht behouden worden en zo speelt RidíCULO op haar best.
In eerste instantie wist RidíCULO netjes de 0 te houden en goed te verdedigen. Tot daar een hard schot kwam van de Rode Duivels. Helaas kon deze niet gehouden worden en zo kwamen de Duivels op 1-0 voorsprong. Uiteraard liet RidíCULO het hier niet bij zitten en ging feller spelen. Goed gecoach en slim verdedigen waren de ingrediënten van ons team, om zo zelfs nog een paar kansjes te krijgen/creëren. Een mooie pass van Booka aan de linkerkant kwam bij de eerste paal bij Guido. In een miliseconde moest Guido beslissen wat te doen en zette in een niet-geheel-stabiele positie zijn voet tegen de bal, waardoor deze net langs de paal rolde. RidíCULO rook bloed. De Rode Duivels kwamen niet door de verdediging heen en werden constant geblokkeerd. Keeper Hip kreeg veel loopruimte. Hij kon oplopen tot aan de middenlijn en zo een paar keer een kansje wagen, op de manier zoals alleen Hip het kan. Een paar keer ging de bal naast, totdat daar het verlossende antwoord op RidíCULO’s smeekbeden kwam. Zoals gewoonlijk was onze voorhoede zich rot aan het rennen, proberend om ruimte te creëren. Dit wierp haar vruchten af en Hip kon wederom oplopen tot aan de middenlijn. Hij zag zijn kans schoon en gaf een (achteraf gezien) zacht, lullig trapje tegen de bal. Niet zo’n krachtbal zoals we van Hip gewend zijn. De bal rolde richting het doel en ging in de hoek van het doel over de lijn. De stand was 1-1. FC RidíCULO was als underdog in deze dodelijke poule een favoriet op de tribune. Een luid gejuich klonk.
De Rode jongens waren ‘des duivels’. Ze wilden echt niet verliezen van een team als RidíCULO. Ze gingen sneller spelen, maar RidíCULO heeft al vaker de laatste minuut verloren, dus die liet dit niet wederom gebeuren. Frisse krachten kwamen in het veld. Een prachtige pass van Hip zorgde ervoor dat deze bij Minitank bORt (die het eerder nog nodig vond om een doodsbeuk uit te delen en zonder zijn wenkbrauwen te fronsen weer opstond) kwam rechtsvoorin. bORt nam de bal uit de lucht en schoof het net langs de linkerpaal. De laatste minuut voelde aan als een halfuur. Het eindsignaal klonk en “D-Day” werd R-Day!
De 2e wedstrijd was een ‘oude bekende’ van RidíCULO. The Masters. De kampioenen van 2007, waar RidíCULO het minstens 10 minuten wist vol te houden om de nul te houden. 10 Minuten lang wist RidíCULO op haar debuutavond de stand op 0-0 te houden. Toen was het helaas over en verloor RidíCULO met 3-0. Na 2 jaar staan ze wederom tegenover elkaar. Het belooft wat te worden.
De wedstrijd werd gespeeld en RidíCULO kreeg weinig tot helemaal geen kansen en was met volle overgave aan het verdedigen. Dit hield RidíCULO 14 minuten vol. 14 Minuten langs stond het 0-0. Het leek een doorbraak te zijn in de FC RidíCULO geschiedenis. Uiteraard “popte” de droom en werd er een eind gemaakt aan de waan. “Scheids, laatste minuut” was nog niet uitgesproken, of er werd door een te trage omschakeling gescoord door Jan-Pieter. FC RidíCULO zette nog alles op alles om überhaupt nog een puntje mee te pakken, maar een paar seconden later klonk het eindsignaal. Zure nederlaag.
De laatste wedstrijd was om 20:15 uur tegen Equipo Ideal. Een kwartier later, om 20:30 uur klonk het eindsignaal. Weer een toernooi rijker, wat weer op de CV geschreven kan worden van Potjekak's zaalvoetbalteam FC RidíCULO!
De wedstrijd begon rustig om 19:00 uur. Precies zoals we willen. Zo kon het overzicht behouden worden en zo speelt RidíCULO op haar best.
In eerste instantie wist RidíCULO netjes de 0 te houden en goed te verdedigen. Tot daar een hard schot kwam van de Rode Duivels. Helaas kon deze niet gehouden worden en zo kwamen de Duivels op 1-0 voorsprong. Uiteraard liet RidíCULO het hier niet bij zitten en ging feller spelen. Goed gecoach en slim verdedigen waren de ingrediënten van ons team, om zo zelfs nog een paar kansjes te krijgen/creëren. Een mooie pass van Booka aan de linkerkant kwam bij de eerste paal bij Guido. In een miliseconde moest Guido beslissen wat te doen en zette in een niet-geheel-stabiele positie zijn voet tegen de bal, waardoor deze net langs de paal rolde. RidíCULO rook bloed. De Rode Duivels kwamen niet door de verdediging heen en werden constant geblokkeerd. Keeper Hip kreeg veel loopruimte. Hij kon oplopen tot aan de middenlijn en zo een paar keer een kansje wagen, op de manier zoals alleen Hip het kan. Een paar keer ging de bal naast, totdat daar het verlossende antwoord op RidíCULO’s smeekbeden kwam. Zoals gewoonlijk was onze voorhoede zich rot aan het rennen, proberend om ruimte te creëren. Dit wierp haar vruchten af en Hip kon wederom oplopen tot aan de middenlijn. Hij zag zijn kans schoon en gaf een (achteraf gezien) zacht, lullig trapje tegen de bal. Niet zo’n krachtbal zoals we van Hip gewend zijn. De bal rolde richting het doel en ging in de hoek van het doel over de lijn. De stand was 1-1. FC RidíCULO was als underdog in deze dodelijke poule een favoriet op de tribune. Een luid gejuich klonk.
De Rode jongens waren ‘des duivels’. Ze wilden echt niet verliezen van een team als RidíCULO. Ze gingen sneller spelen, maar RidíCULO heeft al vaker de laatste minuut verloren, dus die liet dit niet wederom gebeuren. Frisse krachten kwamen in het veld. Een prachtige pass van Hip zorgde ervoor dat deze bij Minitank bORt (die het eerder nog nodig vond om een doodsbeuk uit te delen en zonder zijn wenkbrauwen te fronsen weer opstond) kwam rechtsvoorin. bORt nam de bal uit de lucht en schoof het net langs de linkerpaal. De laatste minuut voelde aan als een halfuur. Het eindsignaal klonk en “D-Day” werd R-Day!
De 2e wedstrijd was een ‘oude bekende’ van RidíCULO. The Masters. De kampioenen van 2007, waar RidíCULO het minstens 10 minuten wist vol te houden om de nul te houden. 10 Minuten lang wist RidíCULO op haar debuutavond de stand op 0-0 te houden. Toen was het helaas over en verloor RidíCULO met 3-0. Na 2 jaar staan ze wederom tegenover elkaar. Het belooft wat te worden.
De wedstrijd werd gespeeld en RidíCULO kreeg weinig tot helemaal geen kansen en was met volle overgave aan het verdedigen. Dit hield RidíCULO 14 minuten vol. 14 Minuten langs stond het 0-0. Het leek een doorbraak te zijn in de FC RidíCULO geschiedenis. Uiteraard “popte” de droom en werd er een eind gemaakt aan de waan. “Scheids, laatste minuut” was nog niet uitgesproken, of er werd door een te trage omschakeling gescoord door Jan-Pieter. FC RidíCULO zette nog alles op alles om überhaupt nog een puntje mee te pakken, maar een paar seconden later klonk het eindsignaal. Zure nederlaag.
De laatste wedstrijd was om 20:15 uur tegen Equipo Ideal. Een kwartier later, om 20:30 uur klonk het eindsignaal. Weer een toernooi rijker, wat weer op de CV geschreven kan worden van Potjekak's zaalvoetbalteam FC RidíCULO!
De 2e wedstrijd was een ‘oude bekende’ van RidíCULO. The Masters. De kampioenen van 2007, waar RidíCULO het minstens 10 minuten wist vol te houden om de nul te houden. 10 Minuten lang wist RidíCULO op haar debuutavond de stand op 0-0 te houden. Toen was het helaas over en verloor RidíCULO met 3-0. Na 2 jaar staan ze wederom tegenover elkaar. Het belooft wat te worden.
De wedstrijd werd gespeeld en RidíCULO kreeg weinig tot helemaal geen kansen en was met volle overgave aan het verdedigen. Dit hield RidíCULO 14 minuten vol. 14 Minuten langs stond het 0-0. Het leek een doorbraak te zijn in de FC RidíCULO geschiedenis. Uiteraard “popte” de droom en werd er een eind gemaakt aan de waan. “Scheids, laatste minuut” was nog niet uitgesproken, of er werd door een te trage omschakeling gescoord door Jan-Pieter. FC RidíCULO zette nog alles op alles om überhaupt nog een puntje mee te pakken, maar een paar seconden later klonk het eindsignaal. Zure nederlaag.
De laatste wedstrijd was om 20:15 uur tegen Equipo Ideal. Een kwartier later, om 20:30 uur klonk het eindsignaal. Weer een toernooi rijker, wat weer op de CV geschreven kan worden van Potjekak's zaalvoetbalteam FC RidíCULO!
De laatste wedstrijd was om 20:15 uur tegen Equipo Ideal. Een kwartier later, om 20:30 uur klonk het eindsignaal. Weer een toernooi rijker, wat weer op de CV geschreven kan worden van Potjekak's zaalvoetbalteam FC RidíCULO!