De Zebra’s 3 – Eemdijk 8 (5-2)

Eigenlijk moeten er geen woorden aan vuil gemaakt worden, maar de wedstrijd van zaterdag was niet zo heel slecht als de uitslag doet vermoeden. Natuurlijk is dit niet een uitslag om over naar huis te schrijven, dus houd ik het verslag maar kort. Dus zonder rare poespas, zonder Matrixverhaaltjes, of Wild-Wild-Westtaferelen. >>

Eindelijk, maar dan ook echt ein-de-lijk, mochten we weer eens aantreden in de competitiestrijd om het kampioenschap. Helaas ligt deze nu verder weg dan rond de winterstop, maar de hoop is nog niet gevlogen.

Om 14:00 uur begon de wedstrijd in Hilversum. Het hoogtepunt waren de grappen en de grollen die we de momenten voor de wedstrijd hadden. Alsof de oorlogsjaren weer herleefd werden. De kleedkamers waren als gaskamers qua ‘behuizing’. Oud, muf en koud. Geen afzuigmogelijkheden, geen ventilatie en al helemaal geen ramen of fatsoenlijk licht. In het halfdonker omkleden, een verwarming die aan 1 scharnier aan de muur hing, een boiler die na 2 douchebeurten leeg was, etc…

Maar voetbal was hetgeen waarom we daar waren. Op mosgras mochten we aantreden. Het weer was goed te doen (niet koud, lekker zonnetje, en weinig wind).

We weten allemaal dat boerenkool na een goeie vorstperiode pas echt te pruimen is. Zoiets dachten we ook van Eemdijk 8. Helaas konden wij, gekleed in Boerenkoolgekleurde pakjes, dit niet waarmaken. Met een redelijke eerste helft en een matige tweede helft wisten we het tij niet te keren en waren de Hilversummers te sterk voor de Diekers.

Binnen 5 minuten werd de bal prachtig ingekopt door een van de aanvallers van De Zebra’s. De bal schoot voorlangs, net te ver voor keeper WB, over het hoofd van Gizmo. Met een snoekduik knalde de bal via de paal achter WB. 1-0. Helaas kan ik alleen melden dat het niets anders was dan een prachtig doelpunt…

De 1-1 volgde snel door een harde knal van Japio, die het net prachtig bolde. De ontlading was groots.

Niet veel later vloog de bal over het middenveld, op de helft van de Diekers. De bal stuiterde als een heuse stuiterbal over 2 verdedigers van Eemdijk 8, waardoor de aanvaller de ruimte kreeg om op WB af te lopen. Floepie probeerde nog om de bal weg te rammen, echter met een vreemde afdraaiende bal, stuiterde de bal langs WB. Een zwaaibeweging met de armen haalde niets uit en een sprintje achter de bal aan mocht de situatie ook niet veranderen. De 2-1 ruststand was een feit.

In de “Bunker” werden wat situaties besproken en het leek wel leuk om de bal op de 16-meterlijn te plaatsen, zodat de keeper er niet bij kon en Gerrit en/of Japio de bal zonder moeite konden scoren.

Deze tactiek wierp zijn vruchten af de eerste 5 minuten van de tweede helft. Een corner vloeide er uit voort. Deze werd niet geheel goed geplaatst en werd slecht weggewerkt door de verdediging van de Zebra’s. Hip wist de bal weer terug te halen en gaf een B-E-A-Utiful bal op maat het keepersgebied in van de thuisploeg, waar Gerrit met een fraaie kopbal het gelijkspel op het bord toverde.

De overige tegendoelpunten waren allemaal redelijk uitgespeeld door De Zebra’s, en een klein blundertje van de keeper. Dat was het laatste doelpunt, de 5-2, die er toen niet echt meer om deed.

Een zure nasmaak na zo’n wedstrijd, waar de Zebra’s niet echt overduidelijk beter speelden. Eemdijk 8 speelde ook niet slecht, maar door een stukje ontbrekend inzicht en overzicht in bepaalde situaties (met name kopduels) wisten de aanvallers gevaarlijke situaties te creëren. Helaas, helaas. Laten we de enorm lange winterstop de schuld geven, aangezien het niet aan 1 bepaald persoon lag, of aan het ontbreken van karakter. Want bloedneuzen, beenschrammen, blauwe bovenbenen en andere pijnlijke interacties waren het gevolg van de goeie harde aanpak van de Diekers. In wilskracht zat het ook niet, aangezien iedereen zat te popelen om te knallen en de spanning bij een ieder van het gezicht af te lezen was. Ook de spanningspoepjes bleven niet ‘ongelaten’…

Het enige puntje wat niet ongemoeid gelaten mag worden, is het feit dat we als team spelen. Soms moet er wat gelaten worden voor het team, maar er moet ook rekening gehouden worden met elkander. Het wisselbeleid is hier een mooi voorbeeld van. Ben je ziek, zwak, misselijk, moe, of uitgeput, geef dit dan aan! Blijf niet door kwakkelen, want daarmee red je het team niet van de ondergang!

De eerstvolgende wedstrijd is pas over 2 weken, in de hoop dat we het dan beter doen. Oh ja, ook hopen we dan dat het Achtste weer compleet is. Dirk en AzAri, we hebben jullie gemist. Was het niet in het veld, was het wel de mentale steun…

Op naar de volgende knaller. Koppie omhoog, door blijven knallen en laten we ook meer pikken van elkaar. Misschien dat we dan ook nog eens wat leren…