Met een verloren bekerwedstrijd in het achterhoofd een paar weken geleden en een aantal goede en gewonnen wedstrijden deze competitiestrijd, was de stemming wisselend. De een voelde zich ziek en hoefde niet mee te spelen, de ander had in de poule onze tegenstander van vandaag, Huizen 8, al op winst gezet. Er was onzekerheid in het team. Gaan we dit winnen, of laten we ons wederom afslachten. Dat was de grote vraag. Wat wel duidelijk was, was het feit dat we met zijn allen wat recht hadden te zetten tegen de Taatjes. Die 1-4 nederlaag moest gewroken worden. Helaas… >>
De wekker ging om 10:00 uur. Genoeg tijd om mij mentaal en fysiek voor te bereiden. Mentaal, omdat ik moet bedenken hoe ik de linksback positie moet aanpakken. Hoorde namelijk dat Huizen 8, de tegenstander van deze dag, een snelle spits had. Ach, dat mentale was zo voorbij. Toen kwam de fysieke voorbereiding. Het pre-wedstrijdkakkie. De zenuwen gieren door je lijf en de adrenaline stroomt door de bloedvaten, wat de druk op de maag weer bevordert en de stoelgang op peil houdt.
Half 12 verzamelen, om met zijn allen nog even een mentale opkikker te nemen en dat we genoeg voorbereidingen hebben getroffen om de Huizenspelers te verwelkomen met onze ‘voetbalkunsten’. Een bak koffie, een half pakkie peuken oproken en voor sommigen de plee nog even onveilig maken. De sfeer die er hing, was er een waarvan ik zeg dat ik die liever niet wil zien zo vlak voor de wedstrijd. Alsof de strijd al verloren was. Waren dit toekomstvisioenen, of was het gewoon nog een stukje lasagna dat over dwars in de dikke darm zat? We zullen het nooit weten.
De wedstrijd begon om half 1. Mooie tijd om te voetballen. Niet te vroeg, niet te laat. Met een doortraint gevoel in mijn onderste beenspieren (de Peroneusgroep) begin ik aan de wedstrijd. Meestal gaat deze spierpijn zo over, maar het leek enigszins al erger te worden. Uiteraard laat ik hier eerst niets van merken, aangezien de verdedigersplek waar ik mij bevindt even belangrijker is.
De eerste helft was er een balans op te maken in het veld. Het ging tussen beide teams gelijk op. Eemdijk 8 speelde niet haar beste wedstrijd, aangezien sommige plekken (ook naar eigen zeggen) niet goed benut werden, waardoor de acties gewoonweg niet goed (af)gemaakt konden worden. Eemdijk 8 wist niet te scoren, maar wisten de Huizenspelers ook niet geheel door te laten breken, om hun een puntje te ‘overhandigen’. Dit puntje is te belangrijk, als je nog mee wilt draaien in de bovenste regionen.
De bezoekers kwamen een paar keer gevaarlijk voor het doel van Dirk. Waar laatste man Floepie en voorstopper Marty niet goed stonden, kon WB net de bal wegtrappen uit het keepersgebied, waar ondertussen al 2 groen-gelen stonden om de bal te onderscheppen.
Ook was het wel eens andersom. WB die dan te laat timede, zich omdraaide om de aanvaller van Huizen nog van een doelpunt te weerhouden, maar dit verijdeld werd door Marty, die dan weer even als laatste man fungeerde. Het liep niet geheel vlekkeloos. Waar de verdediging normaliter als een huis staat, zo waren er nu een paar gaten geslagen in deze rots. Een paar kleine persoonlijke foutjes kunnen ervoor zorgen, dat de Diekers de 3 punten mogen inleveren aan de tegenstanders. Er moest dus wat veranderen.
WB die de verzuring op voelde komen en na een klein halfuurtje ging wisselen voor Mouse, die nog niet eens geheel warm was, moest even de rust vinden in zijn benen, op de bank.
Vanaf de bank heb je veel overzicht, echter telt dat natuurlijk niet mee. Er kan wel gecoacht worden uiteraard, maar dat coachen ging vaker gepaard met woede en frustratie, dan met opbeurende teksten richting de medespelers.
De verdediging van Huizen 8 stond goed en Japio, de snelle spits van de Diekers, had het moeilijk om een gaatje te vinden. De keeper kreeg het niet moeilijk deze eerste helft. Gizmo kwam erin voor Rikea, de voorhoede werd versterkt, maar ook dit kon de stand op het scorebord niet veranderen. De eerste helft was niet echt een voorbeeld van hoe het zou moeten zijn. Wel een voorbeeld van waar we op moeten trainen, dus daar wordt aanstaande dinsdag (ja, dinsdag, aangezien er woensdag 5 november geen trainingen zijn i.v.m. Dankdag) flink op getraind.
We misten vooral de rust aan de bal. De bal even vasthouden en gericht passen, zodat de bal ook daadwerkelijk bij de gewenste medespeler aankomt, zat er niet in. Helaas, want dit hebben we vaak wel goed gezien in de wedstrijden hiervoor. Net als de eerste wedstrijd tegen Huizen 8 op 6 september jl. voor de beker waren er veel duels die verloren werden. Tijdens deze duels speelde Huizen soms op het randje, en soms zelfs over het randje. Knietjes op de bovenbenen, pootjehaken, noppen die op de binnenkant van de benen belandden, allemaal wat niet gezien werd door de scheidsrechter. Huizen 8 vond het een goedfluitende scheidsrechter, echter was Eemdijk 8 niet te spreken over de gang van zaken. Helaas. Hierdoor liep de frustratie voor sommigen hoog op. Telkens een beuk krijgen, maar niet voor gefloten worden. Dit werd Hip een beetje teveel en met zijn anti-frustratie-acties haalde Captain Hip het bloed onder de nagels bij de arbiter vandaan. Hij kon niets meer goed doen, en was helemaal uit zijn doen.
Met de stand van 0-0 nog steeds op het scorebord, brak de rust aan. Hip kon even tot rust komen, verontschuldigde zich bij de scheidsrechter, nam een lekker warm bakkie thee en besprak het verdere verloop. Er moest wat veranderd worden in het team, om toch nog dit gelijkspel te behouden, of zelfs te winnen. Het spelletje werd over en weer gespeeld. Eemdijk 8 kreeg kansen, maar Huizen dreigde ook met een doelpunt. De ruststand was terecht.
De tweede helft zou een verandering moeten betekenen aan de groene zijde. Om evengoed nog een puntje binnen te halen, zou er iets moeten veranderen. Er veranderde iets, maar was dit ten goede? Achteraf gezien waarschijnlijk niet, aangezien de eindstand niet iets was om over naar huis te schrijven. Eemdijk 8 leek wel wat sterker geworden. De Groene Hulk kreeg meer kansen, maar wist er helaas geen te verzilveren. Ook Japio niet, die normaal het net wel kan vinden met zijn ogen dicht. De frustratie was van de gezichten af te lezen. De scheidsrechter leek geen enkele overtreding op te merken. Hip die een paar trappen kreeg, Floepie die onderuit werd gehaald en een paar trappen op de enkels. Zelfs Japio, de vloeibare Terminator, werd zelfs even gevloerd. Ook werd er flink vastgehouden en een paar gevaarlijke tackels uitgevoerd. Helaas zo uitgevoerd, zodat de arbiter er geen heil in zag om dit te bestraffen.
Het tij van het fifty-fifty balans werd gekeerd. De Eemdijk 8 verdediging leek even een lek in te zitten. De bal werd over Nevers heen geschoten. Dit werd ietwat te laat opgemerkt, aangezien de aanvaller van Huizen 8 sneller bij de bal was dan Nevers. Nevers rende de longen uit zijn lijf, maar wist het niet meer te verijdelen. De 0-1 was een feit.
De 0-2 viel niet laat daarna, vanuit een vrije trap, randje 16-metergebied, aan de linkerkant (vanuit het oogpunt van de keeper van de Diekers gezien). De bal werd goed over de muur geschoten, stuiterde precies op de lijn, waardoor Dirk de bal net niet klem kon hebben. De bal glipte onder hem door, waardoor het langzaam het doel in gleed. De 5 weken van niet-keepen gaan Dirk niet in de kouwe kleren zitten.
Eemdijk 8 kreeg ook een paar kansen. Vanuit een hoekschop aan de rechterkant kwam de bal laag bij de eerste paal. Iets wat Huizen niet echt verwacht had, aangezien het toen klungelen geblazen werd. Een paar pogingen werden gedaan om de bal tegen het net te krijgen. Het leek even of de 22 man in het veld allemaal de bal wel even aangeraakt had. Alsof het een potje voetvolleybal was. Toen voelde Gizmo zich geroepen om een eind te maken aan deze ping-pong ongein, en de stand te brengen op 1-2, zodat nog alles mogelijk was. Helaas was dit vervlogen hoop. De bal lag zo’n 2 à 3 meter bij het doel vandaan. Gizmo gaf er een ram tegen, echter niet goed. De bal vloog door een briesje omhoog, wel over de keeper, maar helaas ook over het doel. Tenminste, via de lat. Mocht je de “kloenk” van de lat niet gehoord hebben, zou je wel wakker zijn geschrokken van de Ooooh’s en de Aaaah’s vanaf de zijlijn. Ook Japio kreeg een aantal kansen, die verijdeld werden door de keeper of de wind.
Alsof het niet erg genoeg was, begon het ook nog te regenen en werd het alleen maar kouder. Eemdijk 8 kwam terug van een koude kermis. Een kermis met alleen maar groen-gele attracties en een achtbaan waar je misselijk in wordt. Alsof deze kermis niet duur genoeg was, zelfs op piekendag, kwam daar het derde en beslissende doelpunt. WB die aan de linkerkant stond bij een aanvaller, zag een speler op komen lopen. Deze schoot de bal richting het midden, ter hoogte van het doelgebied van keeper Dirk. WB kon daar niet meer bij. Hij keek om en miste daar de rest van de verdediging. Door het midden, vanuit de dichte mist, kwam er een aanvaller oplopen. Deze had vrij baan en kon zo richting Dirk lopen. Deze buitenspel-actie werd helaas niet voor gefloten. Helaas werd er ook zo gedacht door laatste man Floepie en voorstopper Marty, die hun gezamenlijke reis richting de bal afgebroken hadden, met de vakantiegedachte dat het buitenspel was. De aanvaller kon doorlopen en makkelijk inschieten. 0-3.
De tweede helft voetbalde de Diekers wel beter, maar door wat persoonlijke foutjes (en dan bedoel ik niet alleen van de 22 spelers op het veld) waren de 3 tegendoelpunt een feit.
Misschien maar even een goeie bitch-slap-training dinsdagavond en dan zaterdag Waterwijk 7 aanpakken, op een mooi tijdstip van 14:30 uur…
