Eemdijk 7 – EFC ’58 6 – 3-2

Het is ruim vier jaar geleden dat we voor het laatst een verslag hadden van een wedstrijd van dit team. In 2019 waren we nog Eemdijk 5, afgelopen seizoen waren we Eemdijk 6, en nu zijn we Eemdijk 7. Niet alleen de naam is in de loop van de jaren veranderd. Ook de teamsamenstelling is anders geworden. Keeper Dirk heeft zijn plek afgestaan aan het jonkie van het team Job, en ter compensatie hebben we een zogenoemde “ouwe rot in ’t vak” erbij gekregen, Tim. Met zijn meer dan vijftig jaar ervaring op deze aardkloot heeft hij meer conditie dan menig speler in het team.

Als klap op de vuurpijl heeft Tim twee spelers geïntroduceerd, die een heuse aanwinst zijn voor het team. Ezra, zijn zoon, en Klaas, zijn neef. Jawel, een familieaangelegenheid, maar allen met een goede voetbaldrive en de nodige verdedigingsskills. Iets wat Eemdijk 7 met zijn veertigplussers goed kan gebruiken. Vooral als je beseft dat het elk jaar rond de winterstop raak is met de blessures en de familieverplichtingen. Al met al hebben we een mooi team gevormd.

Alsof dat niet genoeg is, heeft Eemdijk 7 eind vorig seizoen een aanvraag ingediend, om seizoen 2023 / 2024 te voetballen in district Oost. Dus geen teams meer uit Amersfoort, Baarn, Soest of Hilversum, maar echte boerenteams uit Putten, Barneveld, Nijkerk of Ermelo. Ofwel een frisse wind door het team, de competitie en door de wekelijkse trainingen. Want ondanks dat dit team nog steeds op de woensdagavond traint sinds 2007, zo vangt de woensdagavond dit seizoen voor het eerst sinds hele lange tijd weer aan met een echte training. Of eigenlijk een uitgebreide warming-up. Niet iedereen is hiervan gecharmeerd, maar hier onderscheiden de echte mannen zich van de kleine jongetjes.

Enfin, ondanks dat we een mooi team hebben op papier, komt het nog steeds voor dat we niet zonder een dispensatiespeler kunnen. Enkele spelers zijn op papier herstellende, maar hebben wel het groene tenue aangetrokken. “Als het niet hoeft, dan liever niet,” klonk het bij zowel AzAri (verrekte knieband) als Bartsie (scheur bovenbeenspier).

Afgelopen zaterdag, tegen EFC ’58 6 uit Ermelo, mocht bekende van de club Jan van Twillert met ons meedoen. Niet alleen heeft ‘ie wat weg van onze eigen spits Japio, maar heeft ‘ie vervolgens ook nog dezelfde voor- en achternaam als onze eigen Mup. Dit was af en toe best verwarrend, als beide spelers binnen de lijnen wisten te reageren op de complimentjes die in het rond werden gestrooid.

De scheidsrechter floot op zijn fluitje om 11:30 uur, toen de zon bijna op zijn hoogste punt was. Als voorprogramma (ook wel ‘circusact’ genoemd) op de wedstrijd van het eerste elftal deze middag ving de wedstrijd aan op het hoofdveld, op het kunstgras. Ook wel “hockeyveld” genoemd door één van de voorhoedespelers van EFC. Vorige week werd Eemdijk 7 in de eerste competitiewedstrijd benadeeld op de velden van SDC Putten, maar vandaag stond er een wedstrijd op het programma op “eigen bodem”. Een nieuwe week, nieuwe kansen.

De eerste helft had Eemdijk 7 de wedstrijd onder controle. Met twee verdwaalde kansen voor de bezoekers in het begin van de wedstrijd (een keurige redding van Job, en een kamikazeactie van WB verijdelden een doelpunt), was het Eemdijk 7 die heerste binnen de lijnen. De thuisploeg had niet veel moeite met het spel van de mannen uit Ermelo, en dat resulteerde halverwege de eerste helft in de eerste goal van de wedstrijd. De keeper dacht één van zijn verdedigers in te spelen, maar Japio was scherp en onderschepte de bal. De bal rolde van zijn voet, de zestien van EFC ’58 in, waar Jan zelf dacht buitenspel te staan. De vlag bleef omlaag, en de scheidsrechter reageerde ook niet. Jan nam de bal aan, draaide om, en plaatste deze keurig langs de keeper tussen de palen. 1-0.

Eemdijk 7 zette druk op de verdediging, want dit rook naar meer. Een kopbal over het doel, een schot langs de palen, en een klutsbal in de zestien resulteerde helaas net niet in de uitbreiding van het scoreverloop. Nee, het was wederom Jan die zijn stempel op de wedstrijd drukte. Met zijn vrije rol binnen de lijnen liep hij overal. Van linksback naar rechtsvoor. Van in het eigen keepergebied, tot in het keepergebied van EFC ’58. Met zijn rug naar het doel, en een verdediger in zijn rug, kreeg hij de bal ingespeeld. Hij wilde wegdraaien van zijn directe tegenstander, maar de beste jongen haalde Jan neer. Jan ging naar de grond en kreeg terecht een penalty. De bezoekers waren het hier uiteraard niet mee eens, maar zonder twijfel mocht de bal op de stip. Hip, de standaard penaltynemer van Eemdijk 7, speelde een geweldige eerste helft, en gunde Jan zijn pleziertje. Jan nam plaats achter de bal en stuurde de keeper de verkeerde hoek in. 2-0.

Met deze stand bezochten beide teams de kleedkamer. De thee werd lauw gedronken, de tactiek werd besproken, de wissels werden bepaald, en de tweede helft ving na een klein kwartiertje aan. Eemdijk 7 had één taak, en dat was hoog druk zetten. Ook mocht de keeper niet naar zijn naaste verdedigers passen. Daar slaagde Eemdijk 7 in, maar dat weerhield de mannen uit Ermelo niet om een tegenoffensief te beginnen. De organisatie leek even helemaal verdwenen uit het team en door een communicatiefout achterin tussen de verdediging en keeper Job was daar plotseling die aansluitingstreffer. Job dacht dat Klaas de bal had, en Klaas dacht dat Job de bal klem had. Het resultaat was dat niemand de bal had, en daar profiteerde de spits van EFC van. Die onderschepte de bal en tikte de bal over de doellijn. 2-1.

Eemdijk kreeg hier duidelijk even een klap in het gezicht en plots was daar de gelijkmaker. Van net buiten de zestien kreeg één van de tegenstanders de bal. Geen enkele groene dacht “daar stap ik op af”, en de beste jongen krulde met een keurig geplaatst schot de bal tussen de palen, in de rechterhoek. Job kon er niet meer bij, en plotseling lag de gehele wedstrijd weer open. 2-2.

EFC ’58 6 rook bloed en zag dat er meer te halen was. Eemdijk 7 had, in tegenstelling tot de eerste helft, moeite om een vuist te maken tegen de bezoekers. Eemdijk kreeg weer wat meer grip op de wedstrijd, maar de overhand zoals in de eerste helft was er niet meer. Met hier en daar een verdwaalde kans dat afliep met een sisser (voorzet hard en laag door WB op mede-vijftigplusser Carlo, die er net niet bij kon), duurde het tot in de slotminuten dat deze late goal de doorslag gaf.

Eemdijk begon meer druk te zetten en speelde meer naar voren. Dat resulteerde erin dat Eemdijk ook meer in de zestien van de tegenstander te vinden was. Jan gaf een mooie pass op Tim, die met zijn rug naar het doel stond. Hij nam de bal aan, wipte ‘m op, draaide weg van de directe tegenstander in zijn rug en schoot de bal met een prachtig ‘curve’ in de verre hoek. In eerste instantie leek het alsof de bal voorlangs schoot, maar uiteindelijk bolde het net. De 3-2 was een feit. Een prachtige goal, en een zeer belangrijke beslissing.

Met deze winnende goal van Tim was de eindstand deze middag op sportpark De Vinken 3-2, en Eemdijk 7 pakte zijn eerste drie punten deze competitie.