Christmas Carol – Charles Diekens (Eemdijk 4 versie)

Christmas Carol naar een boek van Charles Diekens.

Het was de week voor kerst. Eembenezer Scrooge hield niet meer van de voetbalcompetitie. Het besef was weg, het plezier verdwenen en het chagrijn binnen de lijnen had de overhand. Met minimaal een tweede helft van de competitie te gaan zag het er niet meer zo rooskleurig uit voor Eembenezer Scrooge. Daarom was Eembenezer er een beetje klaar mee. Niets kon hem meer op het rechte pad zetten richting dat kampioenschap.

Tot op een avond Eembenezer bezoek kreeg van een zogenoemde ‘peptalker’. Deze peptalker ziet overal het positieve van in. Of Eembenezer nou wint of verliest, de peptalker brengt het plezier in de mens naar boven. Al dan niet hardhandig. Binnen de lijnen op de groene zoden doet hij zelfs op de meest cruciale momenten een pirouetje, met zijn kin omhoog. “Plezier!” klinkt het dan en de glimlach verschijnt dan weer op het gezicht.

De peptalker had een goed woordje voor de net in slaap gesukkelde Eembenezer. “Hoe je het doet, scheelt me geen zier. Wat ik wil zien op het veld is plezier! Om je in te laten zien dat het echt nog in je zit, komen er drie oude bekenden op bezoek en dat is geen shit!”. Eembenezer had geen idee wat er gebeurde en knipperde eens met zijn ogen. De peptalker was weer weg. Was dit een nare droom?

Eembenezer Scrooge laat het er bij zitten en sluit zijn ogen. Klokslag middernacht wordt hij opgeschrikt door een verschijning. Hij noemt zichzelf de “Cees van het Verleden”. Eembenezer zit rechtop in zijn bed en kan geen woord meer uit zijn mond krijgen. “Stumperds!” klinkt het met een dichtgeknepen oude mannenstem. “Ik laat je zien hoe jullie er bij liepen in het verleden…. En toen jullie nog lootjes kochten!”. De stem vervaagt, een felle lichtflits en Eembenezer Scrooge staat plots op veld drie van V.V. Eemdijk. Het is zaterdag 9 april 2011. Eembenezer kent deze wedstrijd wel. Het is zijn kampioenswedstrijd van enkele jaren geleden. De glimlach verschijnt op zijn gezicht. Iets wat meerdere mensen al enige tijd niet is gelukt. “Ja, dit ken ik nog wel. Die wedstrijd wonnen we nipt, al is het ook dankzij een ietwat onterechte penalty die we meekregen”.

De Cees van het Verleden zegt niets en neemt Eembenezer opnieuw mee naar een ander moment, iets verder in de tijd. “Deze uitwedstrijd ken je ook nog wel”, zegt de Cees van het Verleden. Eembenezer ziet dat het al begint te schemeren. Dit moet de uitwedstrijd zijn tegen De Meern 4 op zaterdag 01 oktober 2011. “Ja, dit was mooi. Wat hebben we hier geknokt. Wat geloofden we er tot de laatste minuut nog in…”. De Cees van het Verleden ziet de glimlach weer verschijnen bij Eembenezer Scrooge. Er begint een en ander te spelen in de bovenkamer van Eembenezer. Plezier, Knokken voor de bal en geloven in een goede afloop; ingrediënten voor een mooi resultaat. De missie van de Cees van het Verleden is geslaagd. En bij een hoest van uitputting, staan Eembenezer en de Cees van het Verleden weer in de kamer bij Eembenezer. Eembenezer ligt weer op bed en valt in slaap.

Een uur later wordt Eembenezer weer opgeschrikt. Het is wederom een vreemde verschijning, maar wel met een bekende kop. Plots begint het weer te dagen bij Eembenezer. Het is Bles Sure, de trouwste supporter van Eembenezer. “Ik ga je laten zien hoe we er nu voor staan”. Bles Sure wikkelt er geen doekjes om en neemt Eembenezer mee. Mee naar de wedstrijd thuis tegen OSO 2 op 10 december. Deze staat nog in het geheugen gegrift van Eembenezer. Eembenezer ziet zichzelf lopen, zonder besef van plezier. Het knokken is er, maar het plezier en het geloof ontbreekt. Eembenezer ziet dit nu in en draait zijn hoofd weg. Bles Sure reageert. “Deze wedstrijd verloor je met 0-2, beste Eembenezer. Ik geef toe dat ik de tegenstander een handje heb geholpen, maar je bent niet geslaagd.” Eembenezer kijkt weer terug en staat plots op een heel ander veld. Een veld in Vorstelijk Baarn, 17 december 2016. “Hee, dit is nu. Wat gebeurt hier?”. Eembenezer kijkt vol ongeloof naar de wedstrijd op het veld en Bles Sure vervolgt. “Kijk wat hier gebeurt. De ingrediënten zijn aanwezig. Je hebt weer plezier, ik zie veel knokwerk, en er wordt zelfs weer geloofd in de acties.” Eembenezer kijkt toch nog eens om zich heen. “Maar… hoe kan het dat we hier wederom geen punten pakken?” Het wil er niet in bij Eembenezer. Bles Sure antwoordt. “Ook hier hielp ik de tegenstander een handje. Ik wilde zien of jullie het ook redden met minder scorend vermogen en rust en regelmaat op het middenveld.” Dit gaat er nog niet in bij Eembenezer en ziet dat er wel gestreden wordt op het veld. Alleen binnen enkele minuten staat zijn team achter met 3-0. De wedstrijd wordt vooruit gespoeld en er volgt nog een penalty. De wedstrijd eindigt in een mineur, 3-1. “Je bent op de goede weg Eembenezer. Ik ga nu op vakantie,” zegt Bles Sure, “en denk je niet meer terug te zien tot volgend seizoen.” Eembenezer knippert met zijn ogen en ligt plots weer in zijn bed.

Het eerstvolgende moment, precies een uur later, wordt hij weer gewekt. Recht voor hem staat een chefkok. Geen persoon, maar een vage verschijning die je niet helemaal thuis kan brengen. “Nou vooruit dan maar” zegt Eembenezer en gaat met de chefkok mee naar de toekomst. Daar staat Eembenezer in een keuken, met recht voor zich een grote pan. De chefkok gooit er een scheutje Plezier in, gevolgd door een eetlepel Knokken. Ook werd het potje Geloof leeggegoten in de pan. De chefkok proeft, maar vindt het nog wat flauw. Hij pakt het geheime ingrediënt, waar een label op staat met “geluk” en giet het leeg. Het smaakt nu voortreffelijk. “Deze mengelmoes heb je nodig”, zegt de chefkok en giet het uit in de bidons. “Hoe kom je aan die bidons? Die waren we kwijt!” merkt Eembenezer op. De chefkok reageert niet en brengt Eembenezer mee een paar maanden verder in de tijd. Eembenezer ziet zichzelf als een blij mens op het veld staan. “Zo zie je maar, met een beetje plezier, knokken, geloof en een scheut geluk komt het helemaal goed met je.”

Eembenezer ziet dit in en schrikt plots wakker. Het is ochtend. De ochtend voor de winterstop. Eembenezer is een ander persoon. Vrolijker. Gezelliger. Vol plezier en geloof voor de rest van het seizoen. De punten komen dan vanzelf! Nu genieten van de winterstop en in januari vol geloof, plezier, lust om te knokken en uiteraard een beetje geluk beginnen aan de tweede helft van de competitie.