Eemdijk 6 – GVVV 5 (3-3)
Als we de wedstrijd van afgelopen vrijdag tegen GVVV gaan vergelijken met die van de week ervoor tegen Spakenburg, zijn er enkele overeenkomsten. We spelen tegen een titelkandidaat, ze zijn blauw gekleurd, hebben dit seizoen nog weinig weggegeven tussen de lijnen en⊠ze hebben al eens eerder gewonnen van ons groenen. Maar het grote verschil na beide wedstrijden is toch wel het machtsvertoon in de laatste tien minuten. Tegen Spakenburg was dat de grootste valkuil (drie goals tegen in de laatste tien minuten), maar tegen GVVV was de situatie 180 graden gedraaid en was Eemdijk 6 de morele winnaar. >>
Uiteraard ga je vergelijken met de eerder behaalde resultaten dit seizoen. De eerste helft tegen Spakenburg 7 was Eemdijk 6 de bovenliggende partij en wist tot drie maal toe de kansen te verzilveren. Tegen GVVV 5 was dit weer andersom. De eerste helft kwam Eemdijk 6 op achterstand. Eemdijk 6 speelde niet slecht, maar kon geen potten breken. De grote kansen bleven uit, met uitzondering van Ă©Ă©n. Een heuse voorzet van Mouse op Wortel, maar Wortel wist deze rechtstreeks uit de lucht net over de lat te schieten. GVVV speelde met karakter en geloofde in elke bal. Met of zonder enkel, de bal moest veroverd worden.
Aan de kant van de âblauwe Veenendalersâ waren de spitsen effectief. Die paar kansen die ze kregen, werden goed benut. Al was het wel door de persoonlijke fouten achterin, waardoor de spitsen vrije doorgang kregen.
De meest opvallende was de tweede goal, die door dom geluk over keeper Dirk vloog in het doel. Marty wilde de bal wegwerken, maar de aanvaller gooide zijn been voor de bal. De bal stuiterde via de been over keeper Dirk, en belandde zo in het doel.
Eemdijk 6 ging de rust in met een 0-3 achterstand. Is de eer nog te redden? Kunnen we GVVV breken? Die onzekerheid bleef bestaan, maar de zekerheid van chocolaatjes en mandarijnen in de rust was er gelukkig wel.
In het begin van de tweede helft was het al duidelijk dat de strijd nog niet gestreden was. Er werd wat meer met karakter gevoetbald, en keeper Dirk had deze helft (nog steeds) weinig tot niets te doen. Alle aanvallen werden afgeslagen. Toch hadden beide teams moeite om wat kansen te benutten, misschien ook mede door het âuitstekendâ optreden van de âkiepeboerâ als scheidsrechter, die deze wedstrijd wat opmerkingen mocht incasseren, maar hier niets toe deed.
De wedstrijd werd op sommige momenten ook wat grimmiger. De overtredingen werden harder, en zelfs bORt vroeg de scheidsrechter op te treden, toen hij de kale speler van GVVV op zijn schouders droeg tijdens een kopduel. Japio begon halverwege deze helft al als Mickey Mouse te klinken (ja, dan wordt het pas echt grimmig), maar er was nog geen man overboord, aangezien woorden als âvisboertjeâ hem nog niet lieten schuimbekken. Overigens dreigde Vullis ook nog niet om het veld te verlaten als hij nog een âtackleâ om zijn oren kreeg, dus het bleef allemaal nog binnen de lijntjes.
Eemdijk 6 was deze tweede helft wel het betere team, maar kon dat tot tien minuten voor het eindsignaal niet in het scoreverloop bewijzen. WB werd gewisseld en Hip kwam voor hem op de linkshalf positie. Achteraf bleek dit een goeie zet. Het einde naderde en de hoop was eigenlijk al opgegeven, maar de elf groenen bleven strijden.
De magische tachtig minuten grens werd bereikt. Hip kreeg de bal aangespeeld op links, ter hoogte van het vijfmetergebied. De keeper maakte zijn doel klein, maar Hip had alle ruimte om een hoek te kiezen en knalde de bal hard langs de keeper tegen het net. De eer van Eemdijk 6 was gered. 1-3.
Maar niet alleen de eer was gered, ook de hoop leefde weer op bij Eemdijk. Eemdijk 6 was namelijk niet geheel kansloos, en vanaf dat moment werd alles gegeven. Dat ene doelpuntje was ook wel om te zetten in een tweede, of misschien zelfs een derde. Maar hardlopers zijn doodlopers.
Het tegendeel werd bewezen. Enkele minuten voor het einde kreeg Japio de bal ingespeeld op randje zestien. Japio stond met zijn rug naar het doel, met links en rechts van hem âblauwhemdenâ. De bal stuiterde nog wat op, hij draaide om zijn as en drukte de bal langs de keeper tussen de palen. De keeper deed niets en zag de situatie achterin verslechteren. 2-3.
Ik weet niet wat er gebeurde vanaf dat moment, maar plots zag ik alleen nog maar acties op de helft van GVVV afspelen. GVVV gooide de pot dicht om die voorsprong te behouden, maar Eemdijk zette druk. Er was paniek aan de blauwe zijde. Vanaf de bank werd geschreeuwd en gejoeld. De aanmoedigingen drongen blijkbaar tot iedereen door en Eemdijk 6 wist gewoon dat hier meer te behalen viel. Dit is tenslotte het thuishonk! De plaats waar elke woensdagavond getraind wordt. De plek waar elke speler wel eens is gestruikeld over de aanwezige polletjes. De bekende harde graszoden. Die oude vertrouwde opzweepmuziek die over die bekende speakers galmt voor het eerste team van V.V. Eemdijk. De thuisbasis voor de selectie van Eemdijk 6, wat voor een ieder te bereiken is per fiets. Zelfs voor de twee in Amersfoort wonende krachten, de Amsterdamse Bunschoter en de Haarlemmer Spakenburger. De visboer die in ieder schuilt, en de koekboer die de harten verwarmt met de warme, versie broodjes. Al met al, de kracht van Bunschoten lag deze middag op dit veld. De Spakenburgse kracht en die werkersmentaliteit verwarmden de harten van de Diekers en dat resulteerde in die verlossende actie in de laatste minuut.
Eemdijk 6 had de druk zo verhoogd, dat op Ă©Ă©n persoon na het hele elftal van GVVV in en om het keepergebied stond. Net buiten de zestien kwam de bal terecht bij de laatste man van Eemdijk 6, Mup. Mup mocht vandaag beginnen als wisselspeler, en zelfs als vlagger cq. grensrechter, maar drukte in een nanoseconde zijn stempel op deze hele negentig minuten van vechten en klappen incasseren. De bal kwam voor zijn voeten en zonder enige aarzeling gaf Mup met de punt van zijn schoen de bal een zogenoemde ârotschopâ. De bal stuiterde laag en hard over de grond richting de keeper. De beste man zag de bal te laat, door de menigte die zich voor hem had gevormd, en hoorde plotseling een enorm gejuich van de groenen in het veld, en op de bank. Mup tekende daar een zeer belangrijke 3-3 op het scorebord. Een gelijkspel die aanvoelde als een overwinning. Deze overwinning voelde aan als een messteek tussen de ribben van GVVV. Het mes werd even een paar keer rondgedraaid en vervolgens uitgehold met een dikke, groene vinger. Vlak na aftrap floot de scheidsrechter met zijn âkippenvleugelsâ af en Eemdijk 6 had twee belangrijke punten gestolen van de mannen uit Veenendaal, die met enkele wedstrijden meer dan Spakenburg 7 nog steeds de eerste plek weten te behouden.
De groenen waren de koning te rijk en vierde een bescheiden feestje in de kleedkamer. Er is in de laatste tien minuten gestreden als leeuwen. Stel dat we dit hadden gedaan tegen Spakenburg, dan⊠Enfin, GVVV droop van het veld, met een boze keeper, maar de heren waren zeer sportief en schudden nog even de hand met de Diekers. De strijd bleef tussen de lijnen. Precies hoe het moet zijn in de voetballerij!