Eemdijk 8 – Nieuwland 6 (1-1)
Daar was ‘ie dan eindelijk. De langverwachte en zeer terechte gelijkmaker. Wat een prachtig doelpunt, na een voortreffelijke hoekschop. Deze dag kon niet meer stuk, ook al waren het geen 3 punten en was er geen overwinning aan de Groene Zijde te bespeuren. Toch voelde deze wedstrijd als een overwinning. Was het niet op de tegenstander, was het wel op onszelf. Dat terwijl het niet de Eemdijk 8 was uit de hoogtij dagen. >>
Zaterdag 7 maart 2009, 12:30 uur. Prachtig weer. De warming-up voelde als een heating-up. Het was misschien maar een graad of 9, maar de gevoelstemperatuur lag rond “terrasweer”. Aangezien de Eemdijk 8 spelers mooi-weer voetballers zijn, beloofde dit een mooie dag te worden. Dirk was na een tijdje afwezigheid weer terug op doel en had er eveneens zin in.
De eerste 89 minuten ging het redelijk gelijk op. Nieuwland scoorde in de eerste helft door een goeie pass op de diepe spits, waardoor helaas de buitenspelval niet opging, en hij door wist te breken. Hij had de voorsprong tijdens de sprint richting keeper Dirk, waardoor hij niet meer ingehaald kon worden. Het resultaat was zuur, het was zwaar klote, maar de wedstrijd was nog lang niet gespeeld. Want Eemdijk 8 was gedreven. Tenminste, zo leek het even. Schijn bedriegt.
De Diekers leken af en toe te dromen, of ongelooflijk zware benen te hebben. Er zat totaal geen gang in en de bal opeisen was ook een onverklaarbaar fenomeen voor de meeste Groenen. Het kan zijn dat het “zaterdagje vrij” van vorige week nog in de benen zat, of dat de warmte een ieder naar het hoofd is gestegen, maar het was niet zoals we Eemdijk 8 willen zien. Maar daarom was het ook een eerste helft om te vergeten. Paar kleine hoogtepuntjes waren de kleine kansjes van Mouse (schoot helaas net naast) en Japio die alleen voor de keeper kwam, maar miste. Natuurlijk mogen we ook niet vergeten dat we een voetballende keeper hebben, die het nog even nodig vond om mijn broek vol te laten poepen met alle kleuren van de regenboog, door in zijn eigen 16-metergebied een spits van Nieuwland door de benen te spelen. Op naar de volgende succesvollere helft.
Na nog geen 2 minuten in de kleedkamer vertoefd te hebben tijdens de rust, werd de zon opgezocht. Ook mede dankzij Meneer Ruft die zijn kringspier weer eens niet kon aanspannen, en zijn uitlaatgassen de vrije loop liet gaan in een benauwde kleedkamer van 3×3 meter, bemand door 14 spelers, waar de poriën door het harde voetballen nog open stonden en ze dus deze rotte eieren mochten opsnuiven door elk stukje open huid die ze hadden.
De tweede helft hadden we meer pit, karakter en balbezit. Achteraf gezien had Eemdijk 8 de tweede helft gewonnen en was de eindstand meer dan terecht. De achterhoede had weinig te doen, en Hip en/of Floep had de Hazes look-a-like in de spreekwoordelijke pocket. Marty speelde vandaag 90 minuten lang de laatste man. Hij werd dan ook uitgeroepen tot Man of the Match.
Het overgrote deel van de tweede helft speelde zich af op de helft van de bezoekers. Zij hadden echter hun verdediging zo geplaatst, dat Gerrit of Japio moeite had om door te breken. Zo af en toe ontstond er een gaatje, maar werd deze niet benut. Zo ook WickedW die de bal de 16 meter in gepassed kreeg. Een ongelukkige poging tot een afmaker volgde, waardoor de bal ver naast ging. Koppie omhoog, op naar de volgende actie. Zo volgden ook ballen die voor het doel langs schoten, die overgekopt werden, die van veraf naast of in de handen van de keeper geschoten werden. Zo volgde er ook nog een verrassende bal vanaf de linkerkant. De bal vloog hoog, richting de ‘pot’, waar de Diekers met smart stonden te wachten op die verlossende kopbal. Alsof er een koekhap-wedstrijd aan de gang was, stonden minstens 10 hoofden omhoog te kijken naar de bal, die langzaamaan naar beneden kwam “zweven”. Even leek het op een gemiste en slechte voorzet, totdat de bal bovenop de lat belandde. Een luid ge-“ooooeeehhhhh!” volgde op het sportpark.
Eemdijk 8 wist niet door te breken. De verdediging stond als een huis, en zelfs Japio, de man met de gouden schoentjes (en een opgeplakte zwarte lap) kon niet doorbreken. De klok tikte. De dug-out was ondertussen al verduisterd en de zon scheen niet zo fel meer. De bomen langs het veld verduisterde een deel van het veld. De wind begon kouder te worden en vanuit de bosjes klonk gefluister. “Schiet op, schiet op, het kan nog steeds”. Ik keek achterom, of ik überhaupt iemand zag urineren tegen een boom, maar ik zag enkel bomen en planten. Niemand. Wederom dezelfde stem “Nog een paar minuten. Opschieten!”. Een koude rilling volgde. Evenals een klopje op de schouder en een tikje tegen de kin, om zo mijn hoofd omhoog te houden. Ik keek vragend om me heen, zag wat mensen in de dug-out vervreemd naar mij kijken. Maar ik wist wat ik moest doen: Hopen! Met andere woorden: het kopje moest omhoog, want het kon nog!
De wind ging liggen. De aarde draaide weer een paar graden rechtsom, zodat de zon het hele veld weer verlichtte. Als een echte energiebron straalde de zon op de groene bolletjes.
Eemdijk 8 kreeg een vrije bal. Deze was net iets voorbij het keepergebied van Nieuwland, aan de rechterkant. Gezien vanuit een groen standpunt natuurlijk. Hip plaatste zichzelf achter de bal, zette het vizier op scherp, stelde het nog iets bij, met het oog gericht op de pot. Eenentwintig paar ogen op het veld waren gericht op de coach, trainer, voorhuid-volpisser en tegelijkertijd talkshow host Hip. Onze Hiprah Winfrey gaf een knal tegen de bal. Deze vloog net ietwat over de pot en was te ver voor onze groene aanvallers. Hieruit volgde een hoekschop.
Aan de linkerkant werd de bal neergelegd in de hoek. Eemdijk 8 stelde zich als een spion op tussen de “Willem II-wannabe’s”. Op het mooie groengekleurde veld vielen de Diekers helemaal niet op, waardoor het leek dat een hoekschop nutteloos leek. Keeper Dirk kende het fenomeen “Alles of niets” en paste het toe in deze laatste aanval. Hij rende mee naar voren, schrok 2 verdedigers af, die zich gelijk verwijderden uit de pot en bij Dirk gingen staan.
De bal kreeg een pof, vloog direct in de lucht, richting de eerste paal. Voorbij de eerste paal, over de eerste verdedigers van Nieuwland 6. Plots stond de tijd stil. Zonsverduistering. Het hart klopte in de keel. Langzaam, maar zichtbaar hard. Anderhalf seizoen Eemdijk 8 vloog in een vogelvlucht voorbij. Pieken en dalen. Overwinningen en verliespartijen. 3 Verschillende keepers. 17 sterspelers. 3 verschillende trainers. Ontelbaar complimenten en onverslaanbare derdehelften. Duizenden verschillende opstellingen, en natuurlijk die prachtige documentaire, die het eerste seizoen in 20 minuten toont aan de buitenwereld. Aan de wereld buiten sportpark de Vinken. Een verdorven, doch prachtige wereld.
Allemaal in een flits van een milliseconde. Terug naar de werkelijkheid. Fel licht vanuit de pot, een blikseminslag op 2,5 meter hoogte, en een enorme doffe donderslag aan heldere hemel. Gerrit, alias Longshanks, alias Vullis, alias egotripper, alias Eemdijk 8’s Maradonna, alias de man met de stalen kop, sprong in de lucht. Het leek een eeuwigheid te duren, mar toch was het moment zo snel voorbij. De ‘slag’ van zijn hoofd tegen de wedstrijdbal was zo ontiegelijk hard, dat de keeper, die er toch nog goed bij zat, het doel in werd geblazen. Hij ging samen met de bal over de lijn en Gerrit had dankzij de prachtige hoekschop van Hip zijn Eemdijk 8 moment van de dag. Het feit dat hij minder speelde de eerste helft op het middenveld, werd met een doffe knal van de baan geveegd. BAM! 1-1 gelijkspel! Tijdens de aftrap floot arbiter Arie af, en stond er een terechte eindstand op het scorebord.
De tweede helft hadden we meer pit, karakter en balbezit. Achteraf gezien had Eemdijk 8 de tweede helft gewonnen en was de eindstand meer dan terecht. De achterhoede had weinig te doen, en Hip en/of Floep had de Hazes look-a-like in de spreekwoordelijke pocket. Marty speelde vandaag 90 minuten lang de laatste man. Hij werd dan ook uitgeroepen tot Man of the Match. Het overgrote deel van de tweede helft speelde zich af op de helft van de bezoekers. Zij hadden echter hun verdediging zo geplaatst, dat Gerrit of Japio moeite had om door te breken. Zo af en toe ontstond er een gaatje, maar werd deze niet benut. Zo ook WickedW die de bal de 16 meter in gepassed kreeg. Een ongelukkige poging tot een afmaker volgde, waardoor de bal ver naast ging. Koppie omhoog, op naar de volgende actie. Zo volgden ook ballen die voor het doel langs schoten, die overgekopt werden, die van veraf naast of in de handen van de keeper geschoten werden. Zo volgde er ook nog een verrassende bal vanaf de linkerkant. De bal vloog hoog, richting de ‘pot’, waar de Diekers met smart stonden te wachten op die verlossende kopbal. Alsof er een koekhap-wedstrijd aan de gang was, stonden minstens 10 hoofden omhoog te kijken naar de bal, die langzaamaan naar beneden kwam “zweven”. Even leek het op een gemiste en slechte voorzet, totdat de bal bovenop de lat belandde. Een luid ge-“ooooeeehhhhh!” volgde op het sportpark. Eemdijk 8 wist niet door te breken. De verdediging stond als een huis, en zelfs Japio, de man met de gouden schoentjes (en een opgeplakte zwarte lap) kon niet doorbreken. De klok tikte. De dug-out was ondertussen al verduisterd en de zon scheen niet zo fel meer. De bomen langs het veld verduisterde een deel van het veld. De wind begon kouder te worden en vanuit de bosjes klonk gefluister. “Schiet op, schiet op, het kan nog steeds”. Ik keek achterom, of ik überhaupt iemand zag urineren tegen een boom, maar ik zag enkel bomen en planten. Niemand. Wederom dezelfde stem “Nog een paar minuten. Opschieten!”. Een koude rilling volgde. Evenals een klopje op de schouder en een tikje tegen de kin, om zo mijn hoofd omhoog te houden. Ik keek vragend om me heen, zag wat mensen in de dug-out vervreemd naar mij kijken. Maar ik wist wat ik moest doen: Hopen! Met andere woorden: het kopje moest omhoog, want het kon nog! De wind ging liggen. De aarde draaide weer een paar graden rechtsom, zodat de zon het hele veld weer verlichtte. Als een echte energiebron straalde de zon op de groene bolletjes. Eemdijk 8 kreeg een vrije bal. Deze was net iets voorbij het keepergebied van Nieuwland, aan de rechterkant. Gezien vanuit een groen standpunt natuurlijk. Hip plaatste zichzelf achter de bal, zette het vizier op scherp, stelde het nog iets bij, met het oog gericht op de pot. Eenentwintig paar ogen op het veld waren gericht op de coach, trainer, voorhuid-volpisser en tegelijkertijd talkshow host Hip. Onze Hiprah Winfrey gaf een knal tegen de bal. Deze vloog net ietwat over de pot en was te ver voor onze groene aanvallers. Hieruit volgde een hoekschop. Aan de linkerkant werd de bal neergelegd in de hoek. Eemdijk 8 stelde zich als een spion op tussen de “Willem II-wannabe’s”. Op het mooie groengekleurde veld vielen de Diekers helemaal niet op, waardoor het leek dat een hoekschop nutteloos leek. Keeper Dirk kende het fenomeen “Alles of niets” en paste het toe in deze laatste aanval. Hij rende mee naar voren, schrok 2 verdedigers af, die zich gelijk verwijderden uit de pot en bij Dirk gingen staan.