Bekerwedstrijd Eemdijk 8 – Huizen 8
"Sorry!". Dat woord is op zijn plaats na onze tweede wedstrijd. Een excuus aan de opgekomen toeschouwers, aan de meelevende supporters en geïnteresseerde potjekaklezers. Wat we zaterdag hebben laten zien zullen we u voorlopig niet meer voorschotelen. Jongens geen bruiloften meer op vrijdag! >>
Met een gebruikelijke morning-after pil begon mijn zaterdag om 9.00 uur. Ik was dus wakker vóór de wekker. Een aardig begin van een vooraf ingecalculeerde zware dag. Ook naar buiten kijkend, kon ik niet anders dan -helaas- vaststellen dat het mooi weer was voor een potje voetbal. Op uw en mijn favoriete website peilde ik de stemming voor de wedstrijd. De meesten waren echter nog in een diepe slaap. Een goede zaak want op het middaguur moesten we al aantreden tegen het 8e elftal van voetbalvereniging Huizen. Deze stabiele topper in de zesde klasse, die zeker niet ‘voor de poes’ zou zijn.
Om 11.00 uur was het verzameltijd. Captain Hip had woensdag al gezegd dat de eerste elf aanwezigen in de basis zouden starten. Om 11.30 uur bleek dat we een elftal konden vormen. Om even voor 12 bleek dat we ook nog wissels hadden. Een warming up was niet nodig, bij het aantrekken van de shirts brak menigeen het zweet al uit. We konden dus ff op goal schieten. Wel met een geleende bal, want de sleutels waren vergeten. De eerste tekenen van de zware dag kwamen aan het licht. Aan het licht ja, want de zon ging ook nog schijnen, pfff en dat zonder bidons. Dat het geluk ook niet aan onze zijde zou zijn, bleek uit het feit dat Dirk de bal via de lat op zijn neus kreeg en van schrik bijna zijn tong opvrat. Eenmaal bijgekomen kon er worden afgetrapt.
Vanaf minuut 1 bleek dat het 8e van Huizen ook niet ‘voor de kater was’. We troffen een uitgebalanceerd elftal. Grote, sterke en fysieke spelers, de meesten met jarenlange ervaring, maar ook jonge, snelle en behendige aanvallers. We hadden het zwaar. In eerste instantie vooral met onszelf. Net toen we probeerden wat te gaan ondernemen, kwam onze reactiesnelheid van vandaag aan het licht. Hip werd ingespeeld, maar liet de kaas van zijn brood eten door veel te lang te wachten. De meestal ongrijpbare aanvoerder van Huizen 8 gaf vervolgens met een splijtende pass aan de rechtsbuiten snel vervolg aan zijn actie en laatstgenoemde haalde diagonaal uit in de bovenhoek, 0-1.
Over de eerste helft kunnen we verder kort zijn. Huizen kreeg nog wel meer kansen, de meesten door onszelf ‘gecreëerd’ maar de groengele aanvallers hadden hun vizier niet op scherp staan. De groene Hulk probeerde het ook, maar kwam niet verder dan wat hoekschoppen of een vrije trap. Deze werden aardig aangesneden, maar de kopkansen gingen nèt over, of de keeper stond op de goede plaats. Wellicht hadden we een penalty kunnen versieren, maar Gijs ging niet in op een inkomend been. Dat deed de rest van het elftal ook maar niet, want dan hadden we om het kwartier ons kunnen melden bij de eerste hulp van het Meander ziekenhuis. Huizen speelde op het randje, en soms daarover. Maar toch ook weer niet zo om ons opzettelijk te blesseren.
De rust brak aan. Effe wat afspraken voor de tweede helft, zoals niet het kopje laten hangen bij een eventuele tweede tegengoal. De opstelling bleef intact met een enkele personele wijziging. Al gauw bleek dat we het niet makkelijker ging worden. De lange bal bleek zinloos tegen de reuzenverdedigers, maar de spaarzame opbouw liep al helemaal niet. Opnieuw matige passes, maar met name nog slechtere aannames en vervolgpasses. Woensdag maar oefenen op de inspeelpass, aanname en opendraaien en de vervolg pass.
Er werd minder weggegeven, maar de groengele voorwaartsen hadden hun vizier bijgesteld. Uit twee identieke situaties scoorden een inlopende middenvelder / weglopende aanvaller de 0-2 en 0-3. De eerste irritaties werden zichtbaar en hoorbaar.
Vanaf minuut 1 bleek dat het 8e van Huizen ook niet ‘voor de kater was’. We troffen een uitgebalanceerd elftal. Grote, sterke en fysieke spelers, de meesten met jarenlange ervaring, maar ook jonge, snelle en behendige aanvallers. We hadden het zwaar. In eerste instantie vooral met onszelf. Net toen we probeerden wat te gaan ondernemen, kwam onze reactiesnelheid van vandaag aan het licht. Hip werd ingespeeld, maar liet de kaas van zijn brood eten door veel te lang te wachten. De meestal ongrijpbare aanvoerder van Huizen 8 gaf vervolgens met een splijtende pass aan de rechtsbuiten snel vervolg aan zijn actie en laatstgenoemde haalde diagonaal uit in de bovenhoek, 0-1.
Over de eerste helft kunnen we verder kort zijn. Huizen kreeg nog wel meer kansen, de meesten door onszelf ‘gecreëerd’ maar de groengele aanvallers hadden hun vizier niet op scherp staan. De groene Hulk probeerde het ook, maar kwam niet verder dan wat hoekschoppen of een vrije trap. Deze werden aardig aangesneden, maar de kopkansen gingen nèt over, of de keeper stond op de goede plaats. Wellicht hadden we een penalty kunnen versieren, maar Gijs ging niet in op een inkomend been. Dat deed de rest van het elftal ook maar niet, want dan hadden we om het kwartier ons kunnen melden bij de eerste hulp van het Meander ziekenhuis. Huizen speelde op het randje, en soms daarover. Maar toch ook weer niet zo om ons opzettelijk te blesseren.
De rust brak aan. Effe wat afspraken voor de tweede helft, zoals niet het kopje laten hangen bij een eventuele tweede tegengoal. De opstelling bleef intact met een enkele personele wijziging. Al gauw bleek dat we het niet makkelijker ging worden. De lange bal bleek zinloos tegen de reuzenverdedigers, maar de spaarzame opbouw liep al helemaal niet. Opnieuw matige passes, maar met name nog slechtere aannames en vervolgpasses. Woensdag maar oefenen op de inspeelpass, aanname en opendraaien en de vervolg pass.
Er werd minder weggegeven, maar de groengele voorwaartsen hadden hun vizier bijgesteld. Uit twee identieke situaties scoorden een inlopende middenvelder / weglopende aanvaller de 0-2 en 0-3. De eerste irritaties werden zichtbaar en hoorbaar.
De rust brak aan. Effe wat afspraken voor de tweede helft, zoals niet het kopje laten hangen bij een eventuele tweede tegengoal. De opstelling bleef intact met een enkele personele wijziging. Al gauw bleek dat we het niet makkelijker ging worden. De lange bal bleek zinloos tegen de reuzenverdedigers, maar de spaarzame opbouw liep al helemaal niet. Opnieuw matige passes, maar met name nog slechtere aannames en vervolgpasses. Woensdag maar oefenen op de inspeelpass, aanname en opendraaien en de vervolg pass.
Er werd minder weggegeven, maar de groengele voorwaartsen hadden hun vizier bijgesteld. Uit twee identieke situaties scoorden een inlopende middenvelder / weglopende aanvaller de 0-2 en 0-3. De eerste irritaties werden zichtbaar en hoorbaar.
Toen even later de 0-4 werd gemaakt, werd het er niet gezellig erop. Hip reageerde zich af op de tegenstander en ontving terecht een gele kaart. Toch bleven we het proberen en kregen na overtreding tegen een vrije trap even buiten de zestien. Arjen gaf de bal de juiste snelheid en precisie mee, waardoor de bal goed viel en via de kluts werd binnengewerkt. De eer gered net voordat de scheids een einde maakte aan een zware dag. We weten hoe dit elftal speelt en hoe het te bestrijden is. Woensdag het antwoord en over 8 weken de herkansingsmogelijkheid