Bloemenkwartier 3 – Eemdijk 8 (1-1)

Bedroevend. De uitslag, de scheidsrechtersbeslissing, de uiteindelijke sportiviteit van de tegenstander en natuurlijk de afmaak van onze goalgetters. Afgelopen zaterdag was stiekem een zwarte bladzijde uit het Eemdijk 8 hoofdstuk van de competitie 2010 / 2011. Eemdijk 8 werd helaas met 1 punt naar huis gestuurd, hoewel er meer in had kunnen zitten als de dingen zo waren gegaan als in een ware voetbalwedstrijd, waar beide teams respect afdwingen door het voetbalspelletje en niet door de rompslomp eromheen. Jammer…

Normaliter typ ik een verslag als er een voetbalwedstrijdje is gespeeld. Hoewel de eerste helft nog redelijk te doen was en er zelfs hier en daar door beide teams gespeeld werd, zo begon de tweede helft langzamerhand te lijken op een wedstrijd van Remy Bonjasky.

Onder voetbal versta ik “balspel tussen twee ploegen van elf spelers die de bal in het doel van de tegenpartij moeten schoppen”. De eerste helft kon ik dit nog wel beamen. De tweede helft daarentegen, toen Eemdijk 8 met 0-1 voor stond en de frustratie tussen de billen te voelen was bij de tegenstander, leken de duels meer op een kooigevecht. Trappen, slaan en als een bezetene proberen te bal te veroveren. Het maakte niet uit  hoeveel blessures er zouden moeten vallen. Tja, als je constant op het verkeerde been wordt gezet door Japio, of als je als Hip nonchalant toch nog de bal kan behouden in duel, of slalommend de laatste man van Eemdijk 8 treft op de 16 meter lijn, dan kruipt die drol toch wel terug je poeperd in. Frustrerend. Wat doe je dan? Naschoppen en als een wilde slaan met je armen. Stel je voor dat ze bij je in de buurt komen. Of natuurlijk gewoon een sliding van achteren, op de hakken van de tegenstander en er dan nog mee weg komen ook.

Tenminste, zo ging het tot 1945.

De scheidsrechter vond dat er gefloten moest worden voor buitenspel, hoewel dit 50% niet op ging. Tevens vond meneer het ook nodig om een kopbal te beboeten met een gele kaart, omdat de Eemdijk 8 Bulletcatcher zijn handen op een meter van de bal af hield. Fluiten voor een vuile overtreding, wat ik eerder gezien heb in de film Fight Club? Dat zal niet gebeuren. Als er dan verhaal wordt gehaald bij de scheidsrechter, schalt er doodleuk een geluid uit die kliko van hem “ik fluit toch…”. Optreden kent hij niet. Zou een slechte cabaretier worden.

Vele fouten vallen door de vingers te zien, aangezien de meeste scheidsrechters ook gewoon mensen zijn. Maar deze middag had ik sterk mijn twijfels…

De wedstrijd begon normaal in Loosdrecht, na een helse rit door het altijd drukke Hilversum (A1 was afgesloten). Rond half 3. Bloemenkwartier 3 speelde aan het begin aanvallend, hoewel Eemdijk 8 in afwachting was. Een beetje de kat uit de boom kijken. Zo kreeg de thuisploeg de eerste kans van de wedstrijd, maar was dat ook gelijk een van de laatsten. Keeper Dirk zat hier middels een sliding goed bij, en de wedstrijd zette voort.

Door beide ploegen werd er geknokt. In de figuurlijke zin van de betekenis. Na enkele kansen van Eemdijk 8, ook wel de 100%-kansen genoemd, viel daar tegen het einde van deze eerste helft de eerste goal van deze wedstrijd. Een eerlijke goal… met de voeten.

Puk kreeg de bal voor ‘m uitgespeeld en ging het duel aan met de keeper, die de bal ingespeeld kreeg. De keeper was er niet bij met zijn hoofd, en zag een locomotief in de vorm van Puk op hem afkomen. In het duel verloor de keeper de macht over de bal en belandde de bal bij een verdediger, die wederom Puk op zag komen. Wat de beste jongen toen deed, weet hij zelf denk ik ook niet, aangezien de bal niet van de grond af kwam. Puk blokkeerde het schot, en wist zo de 0-1 op het scorebord te toveren.

Daarna bleef het rustig. Geen doelpunten meer. Hier en daar nog redelijke kansen. Wortel die tot tweemaal toe voor het doel langs schiet, Puk die alleen voor de keeper meters over schiet. Jammer. Eemdijk 8 moest in ieder geval opletten, aangezien een ongelukje in een klein hoekje zit.

De tweede helft ging het in ’t begin gelijk op. Eemdijk 8 wist zo hier en daar een kans niet te verzilveren, en Bloemenkwartier 3 wist de bal ook niet over de lijn te schieten door een goede redding van Keeper Dirk. Voor de rest stond de verdediging als een huis. De Loosdrechters kwamen er niet doorheen. Gerrit Vullis had eveneens moeite om door de verdediging van de thuisploeg te breken, dus die kon de score ook niet ophogen. De grootste kans deze tweede helft was daarentegen wel voor Vullis. Een één op één actie met de keeper. Normaliter kennen we de “sleur en pleur” actie van Gerrit op ons duimpje en juichen we deze tactiek toe, echter vandaag gooide hij het over een andere boeg. Een doorzichtig stiftje over de keeper, die hoogstwaarschijnlijk al van ver af werd gezien door de keeper van Bloemenkwartier, aangezien hij de bal zonder moeite uit de lucht plukte. Dit had de winnende moeten zijn. Die had de uitschakeling moeten betekenen, maar dit was het niet. In tegendeel. De laatste minuten braken aan. Enkele spelers van Eemdijk 8 waren bont en blauw geschopt, maar de scheids vond dit bij het spelletje horen en geeft wederom voor de zoveelste keer een vrije trap aan de heren uit Loosdrecht. Er werd een aanloop genomen, de bal werd getrapt… en…

Hee, een wedstrijd basketbal. Wederom verbaasde ik mij over de nieuwe spelregels in het voetbalspelletje. Kijk, buitenspel begrijp ik nog wel, tevens weet ik ook nog wel hoe je in moet gooien. Ook heb ik geen moeite met een hoekschop, een vrije bal, of een penalty, maar een bal midden in duel met je handen over de keeper tikken is geen probleem….? Vervolgens bijna twintig mensen die de arbiter komen vertellen dat dit wel een heel overduidelijke handsbal was, en ook de grensrechter die al zwaaiend aan komt rennen doen de scheidsrechter niets. “Ik zag een duel en verder niets. De grensrechter vlagt op appèl, hier geldt het feit wat IK zie”. Pearl Opticiens had hier zijn brood in gezien en wist hier gelijk een verrekijker te introduceren aan de man met de fluit… tussen de benen. Als er twintig man, inclusief de grensrechter beweren dat het een handsbal was, de keeper zelf zijn oogkleppen gericht had op het duel, en de mannen van Bloemenkwartier stijf hun kiezen op elkaar houden, is er toch iets niet helemaal pluis. Vervolgens zeggen dat hij een eigen mening heeft, maar doodleuk de hele wedstrijd blind vertrouwen op de grensrechter van Bloemenkwartier, die geheid die middag een spier heeft verrekt in zijn vlagarm van het vele onterecht vlaggen voor buitenspel…

Al met al wederom gezien hoe onsportief een team kan zijn en hoe diep de stront in de ogen van de scheids kon zitten. Ook wederom gezien dat de wet van Murphy hier opging met betrekking tot zelf niet (genoeg) scoren. Jammer.

Eén schrale troost: Huizen wist te verliezen tegen de mannen van KVVA…

PS: Dit verslag is getypt in vlagen van verstandsverbijstering en dient niet persoonlijk opgevat te worden. Puur een stukje frustratie wat geuit wordt in woorden, en niet in fysiek contact.