Eemdijk 8 – De Posthoorn 3 (5-0)

Soms voelt het als een verplichting. Maandagavond, twee dagen na de wedstrijd, een verslag typen. Normaliter is het een verslag over een winstpartij, maar ook dan  is het niet altijd even geweldig om je tijd te spenderen aan een verslag. Dit is nou echt zo’n avond. Vind het geweldig dat we een prachtige winstpartij hebben geboekt afgelopen zaterdag tegen De Posthoorn 3, maar kan de lust niet vinden om een Hans-en-Grietje verslag te typen. Staat er veel geouwehoer in, is er commentaar over de ontbrekende feiten. Staan er enkel en alleen feiten in, is het saai om te lezen. Ach… we zullen zien wat ik hier van bak. >>
 

Net als elke thuiswedstrijd ving ook deze wedstrijd aan om 12:30 uur. Een gure koude wind blies over de velden, wat resulteerde in kleine pielemuisjes en harde tepels. Helaas waren vrouwen ver te zoeken, dus ging alle focus toch maar naar het voetbalspelletje. Eemdijk 8 kreeg De Posthoorn op bezoek. De Posthoorn wist de vorige ontmoeting zo’n vier keer tot scoren te komen, hoewel Eemdijk er acht stuks kaarsrecht tegenover zette. Een enerverende wedstrijd, met WB op doel. Deze middag zou Eemdijk 8 compleet zijn. Ook keeper Dirk is van de partij, die deze middag zal laten zien wat “de nul houden” is.

Bij de Posthoorn thuis was de openingstreffer in de eerste minuut. Vandaag was het anders… veel anders… Eemdijk 8 scoorde namelijk in de derde minuut. Niemands hartslag klopte nog boven de 120 van de inspanning, of de eerste bal lag al over de lijn tegen het net. Door het druk zetten van Eemdijk 8 op de verdediging van Posthoorn hadden de bezoekers enige moeite met het wegwerken van de bal. Als je een voorhoede als die van Eemdijk 8 tegenover je hebt, is goed wegwerken een must-do! Doe je dit niet, zal het je bezuren. Zo ook binnen 3 minuten in de eerste helft. De bal vloog in het keepergebied van De Posthoorn over enkele verdedigers, na een actie van Gerrit Vullis. Op randje 16 stond WB, die de eerste helft een goede wedstrijd speelde op de linkshalf positie, en zag de bal op hem af komen. In zijn ooghoek zag hij een gaatje in de verdediging en kopte de bal geheel bewust tussen de verdedigers door. Eemdijk 8’s gretige  topspits Vullis was van WB’s actie op de hoogte en anticipeerde direct op deze actie. Hij pikte de bal op aan de linkerkant, zag aan zijn rechterkant de keeper op hem afkomen, maar stiftte de bal over de beste man heen. Binnen 3 minuten had Vullis zijn eerste goal van deze dag al op zijn naam staan. En dat zou hier niet bij blijven. Eemdijk 8 leidt de eerste minuten al met 1-0.

Eemdijk 8 was duidelijk de overheersende partij. Keeper Dirk kan dit beamen, aangezien hij op doel kou stond te kleumen. Het overgrote deel van de wedstrijd werd òf uitgevochten op het middenveld, òf ver op de helft van De Posthoorn. Zo belaagde Eemdijk vaak het doel van de tegenstander, echter kwam het nog niet echt tot scoren. Tot Japio in het keepergebied van De Posthoorn het bloed onder de nagels van de verdediging haalde, en hij een klein tikje kreeg van een van zijn tegenspelers. De bal werd geraakt, maar Japio ging door de beweging eveneens neer. Penalty! Eemdijk 8 kreeg een penalty. De laatste keer dat Eemdijk 8 een penalty meekreeg was… Jawel, bij De Posthoorn thuis. Vullis nam toen net als vandaag plaats achter de bal. De scheidsrechter floot, Vullis nam de aanloop, bracht de keeper naar de andere hoek, en plaatse zelf de bal… tegen de kruising. Het aluminium klonk over het hele veld en de bal stuiterde direct terug in de voeten van Vullis. Zonder aarzeling trapte hij deze middels een sliding in het doel. Een protest volgde aan de kant van De Posthoorn en de spreekwoordelijke boekjes werden er op nageslagen. Vullis raakte de bal de tweede keer, nog voordat iemand anders de bal had geraakt. Volgens de spelregels geldt dit doelpunt dus niet. Daarentegen stond een speler van De Posthoorn, nog voordat de penalty werd genomen, al naast Vullis bij de penaltystip. Is ook tegen de regels.

Coach Hip, zo nobel en sportief als hij soms kan zijn en om de lieve vrede te bewaren tussen de lijnen, nam de uiteindelijke beslissing voor zijn rekening en wist de scheidsrechter te melden dat het doelpunt niet mee hoefde te tellen. Dit werd erg op prijs gesteld door De Posthoorn. Pluspuntje voor Hip.

Maar zoals we allemaal weten, is één puntje voorsprong niet genoeg. Hoewel de voorhoede het probeerde, toch bleef deze tweede uit. Tot daar dat ene moment. Zo’n Van Persie momentje. Zo plots. Met man en macht probeerde Eemdijk 8 wat uit te halen bij de bezoekers, echter leek de gure koude wind parten te spelen. Vullis gaf plots een prachtige steekpass aan Japio, door de verdediging. Japio aarzelde niet en trapte de bal hard richting het doel. De keeper haalde de bal van de lijn en de bal rolde langs de linkerpaal richting WB, die op dat moment klaar stond om de bal te onderscheppen. Japio, zo vrij als hij nu stond voor het doel, schreeuwde richting WB dat hij moest passen, zodat hij hem er zo in kon leggen. Zijn stem ‘pitchte’ op een bepaald moment, alsof het leek dat Mickey Mouse zijn hond Pluto riep. WB hoorde in zijn rechteroor de kreten van Japio. “NU!!! Kom op!!! Passen!!!”, maar deze drongen niet geheel door. Alsof WB helemaal in zichzelf gekeerd was. De geluiden om hem heen leken doffer te klinken. Alsof de hoge tonen gefilterd werden en alleen nog een bassgeluid vloeide over sportpark De Vinken. WB had alleen nog maar oog voor de bal. Hoewel dit misschien echt maar 1 of 2 seconden waren, leek het moment een eeuwigheid. Op zo’n moment denk je niet, maar schiet er wel een shitload aan informatie door je hoofd. Schieten, passen, of de bal er gewoon inlopen? Met de slof, de binnenkant, de punt of een buitenkantje? Hard of zacht? Zal ik nog om me heen kijken of er een tegenstander bij me staat? Moet ik me zorgen maken als ik deze bal mis, hoewel Japio zo staat te schreeuwen? Uiteraard vliegen dit soort opmerkingen door je hoofd, wanneer je even een enkele milliseconde buiten je eigen lichaam treedt. Een opmerkelijk gevoel. Dit terwijl je zelf eigenlijk niet denkt. Tenminste, niet helder denkt. De situatie om je heen dringt officieel pas een seconde later tot je door, maar je hebt in je hoofd al die ene drang. Een drang om die bal over een lijn te brengen. Dit is overigens bij vele sporten zo. American Football, rugby, voetbal, de vele vormen van tennis, etc. Die drang overheerst op dat moment en neemt je hele lichaam over. Alsof je geprogrammeerd bent om aan de tegenstander een genadeklap uit te delen. Je voelt je voeten richting die bal gaan. In slowmotion hoor je de beenderen kraken, zie je het gras (of wat er nog van over is) opspringen. De bal die eens zo rond was, vormt nu als een barbapappa om de binnenkant van je voet. De bal stuitert van de voet, neemt weer die ene ronde vorm aan en rolt vervolgens op een drafje over de lijn. Je ziet die keeper plots in je dooie hoek een snoekduik nemen richting de bal, en met hem had je ondanks al die gedachten die door je hoofd spookten geen rekening gehouden. Maar plots is het te laat… voor de keeper. De bal is over de lijn en het tweede oh zo belangrijke doelpunt is een feit. WB scoort zoals Van Persie scoorde bij Arsenal tegen Barcelona… maar dan in ietwat mindere mate. Zo tekende hij netjes de 2-0 op het scorebord voor de thuisploeg!

Aan het eind van deze eerste helft leek de druk van de ketel. Eemdijk 8 was duidelijk de meerdere op het veld en hield, op een enkele keer na, de rood-witte aanvallers weg van hun eigen doelgebied. De verdediging had niet veel te doen. Maar wat ze moesten doen, deden H.W.D. en Mouse goed, onder leiding en met behulp van laatste man Mup en voorstopper, coach en ambtenaar in functie Hip. Men kwam er niet of nauwelijks langs. Deze vervlogen druk zorgde ook voor nonchalant gedrag. Niet overdreven, maar wel te makkelijk gedacht. Schoten op doel die er niet toe deden, of een stiftje van Vullis over de keeper die uitkwam, maar helemaal niet richting het doel viel. Jammer.

De rust brak aan met een 2-0 voorsprong voor de groenen van Eemdijk. De tweede helft zou het alleen maar makkelijker moeten worden. De wind zouden we dan in de rug hebben, wat het ook weer bevordert om vanaf de ‘tweede lijn’ te schieten. Maar alvorens het zover was, werden de voetjes nog even lekker opgewarmd aan de verwarming in de kleedkamers.

De tweede helft was een helft waar vele kansen werden gecreëerd, maar helaas niet alles werd verzilverd. Deze tweede helft kreeg De Posthoorn welgeteld 1 echte kans, echter wist Dirk deze actie te stoppen met een katachtige reflex van zijn voeten. Voor de rest hebben we de beste mannen uit Amersfoort niet gezien. De verdediging stond als een huis… voor zover dit nodig was. AzAri kwam erin voor Mouse en ging spelen op de linkshalf positie. WB schoof naar achteren en heeft deze tweede helft zitten koukleumen, samen met H.W.D., die na een tijdje de lange broek aan mocht trekken en zijn plek afstond aan Nevers.

Om beurten wisselden voorstopper en laatste man Hip en Mup met voorin spelen, en op het laatst speelden ze beiden grotendeels over de middenlijn.

Maar voordat het zover was, volgden er eerst nog enkele acties en doelpunten. De eerste kwam eigenlijk in het begin van de tweede helft al. Wortel mocht aan de rechterkant een hoekschop nemen. Eemdijk 8 had de wind in de rug, dus een indraaiende bal kon al zijn vruchten afwerpen. Hij nam plaats achter de bal, draaide de bal op een “bepaalde hoogte” het keepergebied binnen en trof daar de paal… De paal van een der verdedigers welteverstaan. De verdediger ging even liggend voelen of hij in de toekomst nog wel kinderbijslag zou kunnen ontvangen. De bal rolde over de achterlijn en Wortel mocht de hoekschop wederom nemen. Deze keer zag de verdediger de bal over zich heen scheren, richting de tweede paal. Niemand minder dan Gerrit Vullis, de man met de gouden koptechniek, knikte de bal achter de keeper. 3-0!

Vullis had een groot aandeel in de doelpuntenreeks deze wedstrijd en kon zo zijn naam ook bij het 4^e doelpunt plaatsen. De actie begon bij Hip in de achterhoede. Hip werkte de bal weg van eigen helft, en zag zijn bal redelijk uit de richting geraken, op het hoofd van een verdediger. In plaats van het feit dat hij de bal wegkopte, wist hij de actie te verlengen aan de rechterkant van het strafschopgebied. Gerrit Vullis zag zijn kans schoon, sprintte richting de bal, onderschepte deze eerder dan De Posthoorn en zag Japio ondertussen al op randje 16 staan om de bal in ontvangst te nemen. Een prachtige voorzet volgde, precies geplaatst voor Japio. Japio had waarschijnlijk het filmpje van de omhaal van Rooney erg vaak gezien, en probeerde het zelf ook. Hij kwam niet verder dan een Louis van Gaal-kick, maar deze was wel erg vet om te zien. Bruce Lee draait zich om in zijn graf om Japio een compliment te geven. Met een kwart omhaal ramde hij de bal snoeihard diagonaal in de hoek. De keeper was zowaar kansloos, en zag de 4^e goal van Eemdijk 8 een feit worden in deze redelijk eenzijdige match.

Alsof dit niet genoeg was, zou de genadeklap nog uitgedeeld worden door niemand minder dan Vullis. Voor de tweede keer werd hij onderschat door de verdediging en sprong hij bij een hoekschop, nu vanaf de linkerkant, wederom boven iedereen uit. Zowaar drukte hij de bal met zijn fijne koptechniek tegen het net. De frustratie groeide bij De Posthoorn. En terecht ook als je 5-0 achter staat.

5-0 was de eindstand, maar het had makkelijk meer kunnen zijn, wil het niet zijn dat Mup één meter voor de doellijn nog over de lat weet te schieten, na een uitstekend uitgespeelde actie in het strafschopgebied van de rood-witten.

Op den duur in deze tweede helft wilde heel Eemdijk 8 zijn graantje meepikken in de voorhoede. Hip krulde een vrije bal net over de muur, diep in de hoek, echter wist de keeper met een fenomenale duik de bal van de lijn te tikken. Dit was overigens niet de eerste keer dat de beste man De Posthoorn weerhield van een totale ondergang. Tegen het einde van deze match wist Wonderslof Japio middels een zeer geslaagde kapbeweging tussen twee verdedigers door alleen voor de keeper te komen. Zonder aarzeling kreeg de bal een rotschop, en werd snoeihard in de handen van de keeper geschoten.

Nog voor het eindsignaal werd Rikea ook nog even in beweging gebracht, door een prachtige pass vanaf eigen helft, helemaal bij het doelgebied van De Posthoorn. Rikea had zijn sprintje getrokken, zag de bal voor zich landen, had zeeën van ruimte en tijd, echter besefte hij dit niet op het moment dat hij zijn been in beweging zette richting de bal. De bal vloog meters naast en de keeper kon niets anders zijn dan opgelucht.

De drie punten bleven op sportpark De Vinken. In de kleedkamer werd nog even nagepraat over alle acties, doelpunten en de sterallures van menig speler, onder het genot van een zeer smakelijk biertje van de nieuwe paps in ons midden, AzAri. Eemdijk 8’s voorzitter, die ik voor het eerst in mijn 3,5 jaar bij deze prachtclub in levende lijve zag, had hier nog zo zijn eigen mening over, maar besefte niet dat hij het team tegenover zich had die bij alle evenementen van V.V.Eemdijk vooraan staat, altijd als laatst nog in de kantine zit als het neerkomt op de gezelligheid, en de jaaromzet verdubbelt als het neerkomt op de omzet van die goudgele rakkers en de porties kippenvleugels. Jammer dat de beste man dit niet besefte…

Volgende week weer? Maar dan bij KVVA! Gezellig!

PS: Toch weer een lang verslag. Zucht…