Column Hip: Brrrrr…

Image In plaats van een nabeschouwing, voor de verandering weer eens een keer een column. Van onze enige echte captain Hip! Veel leesplezier >>
Het komt wel eens voor dat ik me afvraag wat ik nog op een voetbalveld doe. Soms als ik een oude blessure heb, maar meestal is dat gevoel er vanaf november. Als het koud begint te worden en zo’n druppel aan je neus hangt. Of wanneer je een bal met een noodvaart in je zaki krijgt geschoten. Of als je voeten, bevroren door de vrieskou, niet meer doen wat je eigenlijk wil. Brrrr. Helemaal vullis is het als je op die momenten ook nog eens met 0-3 achter staat. Één ding scheelt … gelukkig gebeurt dat tegenwoordig niet meer zo vaak. Maar stel je even een training voor of anders de tegenstander in een competitiewedstrijd waarin de scheids aangeeft dat er nog twintig minuten te spelen zijn. Twintig ellenlange minuten, waarin je van het kastje naar de muur gespeeld wordt. Dat kan nog wel eens voorkomen als je tegen Diek8 speelt J Na afloop, onder de warme stralen van de douche, begint Booka of dit het allemaal wel waard is. Er is ook zoiets als zaalvoetbal. “Droog en lekker warm”. Even twijfel ik: Misschien is die zaal toch wel een betere optie. Ik besluit Booka te negeren en sluit mijn ogen. Ik ga terug met mijn gedachten naar het begin van het seizoen……… Zo..das genieten! Posthoorn en VVZA uit, 20 graden. CJVV thuis, met een barbecue. De geur van versgemaaid gras dat heeft liggen drogen in de middagzon. Een beetje vocht op de mat. Heerlijk glissen en glieren zoals MJ dat noemt. Heerlijk in combinatie met de korte mouwen. Ik zal maar aangeven waar het op neer komt: ik ben een beetje een mietje in de winter. Eigenlijk een behoorlijk mietje. Als ik Marjon de Hond semi-opgewekt hoor zeggen dat de temperatuur richting nulpunt daalt, dan trotseer ik op trainingen allang niet meer in korte broek (mag ook niet van Japio zeg ik dan als excuus). Tijdens een competitiewedstrijd zou ik het liefst zo’n maillotje aandoen. Net als Arjen Robben. In Duitsland vielen ze afgelopen jaar allemaal over die grijze maillot van hem. Daar ben ik bij Eemdijk ook bang voor, anders had ik m allang aangeschaft…  Eigenlijk heb ik m ook wel nodig. Voor explosieve spelers als Robben en mij is het belangrijk dat de spieren warm blijven. Nu gebruik ik Arjen’s eigen woorden ter verdediging van zijn ik-ben-van-suiker-gedrag. Ik geef gewoon toe dat ik een mietje ben. Die indruk zal ik nu ook wel gewekt hebben. Maar stiekem ben ik het niet, de winter is gewoon niet mijn ding. Stampotten vind ik heerlijk, maar doe mij maar mooi weer. Zeker als het om voetbal gaat. Moove met die kou. De warme groeten van Hip.

Geef een reactie